Het volgende IPCC rapport komt er bijna aan: een belangrijk thema wordt de betrouwbaarheid van klimaatmodellen, zie science.sciencemag.org/content/373/65…
Waarom ? Vele van de nieuwste generatie klimaatmodellen voorspellen een sterkere opwarming dan modellen van de vorige generatie. Dat uit zich in een hoge climate sensititvity, dat is de opwarming die het gevolg zou zijn van een verdubbeling van de CO2 concentratie....
t.o.v. de pre-industriele waarde (dus van 280 ppm naar 560 ppm). Wetenschappers zijn er min of meer zeker van dat die tussen 2.5 en 4°C moet liggen. Maar de nieuwe modellen voorspellen meer dan 5°C. Waarom ?
Een belangrijk probleem in klimaatmodellering is en blijft het juist weergeven van wolken. De nieuwste modellen simuleren de samenstelling van wolken boven de oceanen beter (en dat geeft extra gesimuleerde opwarming) maar nu blijkt....
dat het misgaat met wolkenvorming in de tropen: de modellen simuleren te weinig cumuluswolken in de tropen ---> te weinig reflectie en teveel opwarming. Dat werd niet vroeger opgemerkt omdat deze 'fout' gecompenseerd werd door de 'foute' samenstelling van de wolken boven zee.
Dat is nu allemaal duidelijk maar de simulaties zijn intussen gedaan en het rapport is bijna af. En dus heeft men de moderesultaten post-hoc bijgesteld a.d.h.v. historische metingen.
Hopelijk kan daarmee vermeden worden dat die onrealistische resultaten het debat gaan overheersen, maar zeker is dat lang niet. We hebben immers een aangeboren, instintieve neiging om mogelijk slecht nieuws op te pikken en aan te dikken (better safe than sorry). Citaat uit link:
"Already scientific papers are appearing using CMIP's unconstrained worst-case scenarios for 2100, adding fire to what are already well-justified fears. But that needs to change, Schmidt says. “You end up with numbers for even the near-term that are insanely scary—and wrong."
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
