Als het kabinet beleid had gevoerd gericht op een laag aantal besmettingen toen er nog geen of weinig vaccins waren, ipv pas in te grijpen als ziekenhuizen weer overstroomden, had het nu niet zo met het probleem gezeten dat 'de rek eruit is in de zorg'. Penny wise, pound foolish.
Verzet tegen een coronapas was er altijd geweest: zwaar middel met duidelijke voors en tegens. Het helpt niet dat die geen deel was van de strategie maar weer ad hoc, reactief en met smoesjes wordt ingevoerd. Het kabinet heeft tegenstellingen vergroot door geen leiding te nemen.
Als tevoren was gezegd: we willen zo min mogelijk besmettingen, de pas is er bijvoorbeeld om vast deels open te kunnen zolang niet iedereen kans heeft gehad op een vaccin, er is een duidelijk einddoel. Dat was denk ik anders geweest. Maar nu? Nu weet ik niet goed wat te vinden.
Nu komt het op me over alsof er plots toch een zwaar instrument wordt ingezet als lapmiddel tegen het eerdere gepruts, zoals die rare plotse openingsactie eind juni. Zo'n coronapas is bij uitstek iets waarvoor je vertrouwen moet hebben in een overheid, in een regering. En nou ja.
Tussen het elkaar bestoken door - met argumenten, met diskwalificaties - is het wel de moeite om soms even te pauzeren en je af te vragen: hoe zijn we hier nu eigenlijk weer beland? Waarom voelt het als een overval en hoe komt het dat mensen zo tegenover elkaar staan? #coronapas
Idee dus: alle niet-gevaccineerden krijgen nu corona en degenen die ic nodig hebben, kunnen niet tegelijk komen. Maar 'zo tijdelijk mogelijk' is een te vage open einde-regeling voor zo'n zwaar instrument als de #coronapas. Moet duidelijk zijn wanneer/op welke grond die verdwijnt.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
