ఒస్మానియా విశ్వవిద్యాలయంలో పాత్రికేయవిద్యావిభాగంలో ఆచార్యపదవి వహిస్తున్న కె.నాగేశ్వర్ మాతృభాషామాధ్యమంలో విద్యాబోధనపై తమ అభిప్రాయాలు వెల్లడించారు. క్రింది ట్వీటుమాలికలో వాటిపై నా విమర్శను వ్యక్తపరుస్తాను. @K_Nageshwar
తెలుగుభాషాభిమానులకు ఈ చర్చ విషయప్రకాశకంగా అవుతుందని నా అభిలాష.
మొదటగా నాగేశ్వర్ గారి వాదనలను తృణప్రాయాలని తీసివేయలేము. ఆయన అభిమతాలు నాకు విరుద్ధంగా ఉండవచ్చు. కానీ ఆయన విజ్ఞుడని తెలుగుభాషాభిమాని అని ఒప్పకతప్పదు. విషయపరిజ్ఞానమున్న వారు గౌరవప్రదంగా సంవాదించినప్పుడే సామాన్యప్రజానీకానికి విషయవివేచనం కలుగుతుంది. పేర్లుపెట్టి కొట్టిపారేస్తే జరగదు.
నాగేశ్వర్ గారి ప్రకారం 1) తెలుగు మాధ్యమాన శాస్త్రవైజ్ఞానికవిషయాలను చదవడం వలన మెరుగేమీ లేదు. ప్రస్తుతం అనేకులు ఆంగ్లమాధ్యమంలో చదువుకుంటున్నారు, పైగా ప్రపంచవిపణికి చేరువౌతున్నారు. 2) ఆంగ్లమాధ్యమంలో కూడా తెలుగుసాహిత్యంపై రుచిని, సాధనను కల్పించవచ్చు.
వీటికి ప్రతివాదనచేసి ఖండిస్తాను.
3) ప్రపంచవిజ్ఞానభాండాగారమంతా ఆంగ్లంలోనే ఉంది. తెలుగులో చదువుకునే వారికి వనరుల లేమి ఉంటుంది. 4) విదేశాలలో (అమెరికా సంయుక్తరాష్ట్రాలలో) ఆంగ్లమాధ్యమంలో చదువుకున్న తెలుగు వంశజులు తెలుగుభాషను, కళారూపాలను జీవింపజేసుకోగలుగుతున్నారు.
వీటిపై విషయవిస్తృతిచేసి వాదనిర్మూలనం చేస్తాను.
5) ఆంగ్లమాధ్యమంలో విద్యాభ్యాసం క్రైస్తవమతప్రచారమని కొందరు అంటున్నారు. ఇది నిర్హేతుకమైన మూర్ఖప్రచారము.
ఈ చివరి అంశంలో నాగేశ్వర్ గారి వాదనలో నిజం లేకపోలేదు. కానీ క్రైస్తవీకరణం మతమార్పిడిలోనే కాదు, లౌకిక ప్రపంచంలోని భావాంతరంగాల నిర్మాణంలో కూడా జరుగుతోంది. ఇది చివరగా వివరిస్తాను.
ఇక నా విమర్శ:
1) ఆంగ్లమాధ్యమంలో చదవాలని జనాలు మోజుపడడానికి విపణిలో అవకాశాలే కాదు. ప్రభుత్వయంత్రాంగంలో కరడుగట్టిన వివక్ష కూడా మూలకారణము. అనేక సేవలు కేవలం ఆంగ్లమాధ్యమంలోనే లభ్యమౌతున్నాయి. ముఖ్యంగా, యాంత్రికవైద్యవిద్యాది ఉన్నతవిద్యావకాశాలు తెలుగులో కనీసమాత్రంగానన్నా లేవు.
2) ఆంగ్లమాధ్యమంలో చదవడం వలన తెలుగులో పుస్తకపఠనాసక్తి తరిగిపోతుంది. ఇది సత్యం. నాగేశ్వర్ గారు తను 70వ 80వ దశకాలలో చదువుకున్నప్పుడు తెలుగుసమాజంలో అత్యధికులు తెలుగున సాహిత్యపఠనం చేసేవారు. ప్రపంచసాహిత్యానికి తెలుగులో అనువాదాలు ముద్రితమవుతుండేవి. ప్రస్తుతం అంగట్లలో తెలుగుపుస్తకాలేవి!?
తెలుగుమాధ్యమంలో బడికెళ్లినవారు కూడా కళాశాలలో ఇంగ్లీషులో బంధితులౌతున్నారు. 90వ దశకంలో ఆర్థికసరళీకరణల అనంతరం అనేకులు మొగ్గుచూపిన యంత్రకల్పన, సంగణనశాస్త్రం ఇత్యాది విద్యలు తెలుగులో లేవు కావున తెలుగులో చదివే అలవాటు యువతరం కోల్పోయారు. ఈ కారణానే తెలుగు పుస్తకాలు ఆదరణ కోల్పోయాయి.
తెలుగు పఠనాసక్తి లేనప్పుడు, కనీసం పఠనాపాటవం లేనప్పుడు తెలుగు సాహిత్యమెలా వర్ధిల్లుతుంది? ఆధునిక సాహిత్యం పుట్టనపుడు, సమస్తవిషయజ్ఞానం తద్సంబంధిత పదకోశం తెలుగులో లేనప్పుడు భాష కేవలం అలనాటి కావ్యాలలోను, కథలలోను సంగ్రహాలయంలో చూపించేటి వస్తువౌతుంది. పఠించేవారు అల్పులు అశక్తులైయుంటారు.
3) ప్రపంచవిషయపరిజ్ఞానమంతా ఆంగ్లంలో ఉందనుకోవడం శుద్ధమూర్ఖత్వం. కేవలం అనుభవరాహిత్యం వలననే ఇటువంటి అపోహలు తడతాయి. అమెరికాస్ట్రేలియా ఇత్యాది ఆంగ్లదేశాలు విడనాడి ఇతరదేశాలలో కొంతకాలం నివసిస్తే అక్కడి విషయాలు బోధపడతాయి. ఫ్రాన్సజర్మనదేశాలలో జీవనానుభువం గడించిన నాకు ఇది ప్రత్యక్షానుభూతి.
భారతీయుల వలే అన్నిదేశాలవారు ఆంగ్లానికి దాసోహులై లేరు. తమ స్వీయభాషలలోనే సర్వవిషయవిజ్ఞానకోశం కలిగియున్నారు. వారి భాషలలోనే ఉన్నతవిద్యలు అభ్యసిస్తున్నారు, శాస్త్రీయపరిశోధనాకార్యకలాపాలు కూడా నెరవేర్చుతున్నారు. వారి భాషలలో పదకోశం దినదినప్రవర్ధమానమై కళాసంస్కృతులను పోషిస్తోంది.
మనలాగ మూర్ఖులవలే వశ్యపాలనలోని పరాయిభాషలకు బానిసలై మగ్గుతున్నవారు ఇతర వలసపాలిత దేశాలలోని వారు మాత్రమే. ఆఫ్రికాలోని అనేకదేశాల భాషలలో ఫ్రాన్సభాష చొరబడి పీల్చి పిప్పి చేసినది. అలాగే మనదేశపు భాషల దౌర్భాగ్యమూను. మన భాషలలో వనరుల లేమి ఎందువల్ల? వశ్యపాలననుండి భావస్వాతంత్ర్యం పొందనందువల్ల!
4) అమెరికాలో కాందిశీకులైన తెలుగువారు తెలుగువంశజులు తమ భాషాసంస్కృతులను పోషించుకుని జీవింపచేసుకుంటున్నారన్నది పాక్షికసత్యం మాత్రమే. తెలుగుభాషలో పటుత్వము, వక్తృత్వసామర్థ్యము అతికొద్దిమందికి మాత్రమే ఉన్నాయి. నిజానికి వారి పిల్లలతో తెలుగులో పూర్తిగా మాట్లాడడం మానేసినవారే అధికులు!
తరువాతి తరానికి తెలుగు అప్పగించడం మరొక సంగతి. కనీసం తమలో తమరే తెలుగులో సంభాషించడం చేతకాక ఆంగ్లంలో మాట్లాడేవారు కొల్లలు. భారతావనిలో పుట్టినవారికే అలా తెలుగులో నోరుపెగలకపోవడమేల? అశక్తతయేల? పుస్తకాలు చదవకపోవుటవల్ల. చీనజపానకొరియాదేశీయుల పిల్లలు మనలాగ కాదు, ధారాళంగా ప్రసంగించగలరు.
నేనిలా తెలుగులో వ్రాసేటప్పుడు ఆంగ్లపదజాలమంతా విసర్జించి స్వచ్ఛమైన తెలుగుభాషలో అభివ్యక్తించడమెందుకని? మిగతా దేశాల ప్రజలను చూసి, వారి స్వీయభాషపైన సంస్కృతిపైన వారు చూపుతున్న ఆదరణకు హృద్యుడనై నా స్వంతభాషపైన కొంత దృష్టి పెట్టాలన్న వాంఛవల్ల. నాకు తెలుసు ఈ భాష ఎప్పుడో కనుమరుగైపోయిందని.
తెలుగువారి ప్రస్తుతపు అలవాట్లేమిటంటే వారు తెలుగులో చెప్పే రెండుముక్కలకి తోడు మరో రెండుముక్కలు ఆంగ్లంలో పునరుద్ఘాటించకపోతే పూర్తిగా వక్కాణించినట్టు కాదు. ఇలాంటి చిత్రమైన అలవాట్లను నేను ఫ్రాన్సజర్మనభాషలలో చూడలేదు. ఇది అమెరికావాసులైన తెలుగువారి కథ కాదు. భారతీయ పాత్రికేయశిఖామణుల కథ!
కనుక క్రొత్తగా క్రైస్తవీకరణ జరుపవలసిన అవసరమూ లేదు, తద్భయమూ లేదు. భారతీయభాషల విధ్వంసము, భారతీయసంస్కృతీవిలువల నాశనము క్రమక్రమంగా జరుగుతోంది. విజ్ఞులు మేధావులు వారి జీవితానుభవాల ప్రకారం ఈ నిర్మూలనాన్ని ఎక్కడో కొన్నిమేరల చూడవచ్చు. సార్వాంగికదృష్టితో దశాబ్దాల తరువాత ఏమగునో చెప్పగలరా?
సార్వకాలీనదృష్టితో భాషాపరిరక్షణం చేయాలంటే చరిత్రలో నశించిపోయిన గోలిష్ వంటి భాషలను పరిశీలించి ఆ ప్రజలు చేసిన తప్పిదాలను అర్ధం చేసుకోవాలి, మనం వాటిని కనీసం పునర్ధారణం చేయరాదు. భాషకి అన్నివైపులా ఎదుగుదల, వికాసము కల్పించగలిగితే కృశించిన స్థితినుండి పునరుత్థానం చేసుకోవచ్చు. (ముగింపు)
This is the stupidity of interpreting Hindu customs through the lens of Christianity. Neither Swayamvara nor Kanyādāna are about the woman becoming the property of the husband. Copy+paste criticisms of marriage from the west, because our liberals have no brains of their own.
In Vedic tradition, a man becomes eligible to be a Yajamāna (the one who officiates a Yajña) only after he is married. And the Yajña must be performed by the Pati (man head) and Patnī (woman head) together. They are partners of Karma (action) in Dharma. The woman is not property.
The educated dumbass would say Kanyādāna means the woman is being treated as property and given to the custodianship of the man. This is ridiculous. If she is property, why does she have Adhikāra (rights, authorities) of her own? Why does she chant the Mantras (which she must)?
త్రివిమరూపాలను గ్రహించేటప్పుడు క్లిష్ట రూపానుసంధాన పరిణామాలను కాలసంయతంగా పరిగణించడం కష్టమైన పని. అభినేతల వస్త్రధారణ వలననూ, చేతులతో వస్తువులను పరస్పృశించు తీరుల వలననూ సరైన రూపానుసంధాన అమరికను త్రివిమరూపానికి అన్వయించడం కష్టమవుతుంది. ఈ కార్యాన్ని ఔచిత్యంగా రూపవిభాజనంచే నెరవేర్చారు.
గూగుల్ పరిశోధకుల నూతనావిష్కరణ ఈ వ్యోమగ్రాహకగోళం. గత 20 సంవత్సరాలుగా పరిశోధనాధిపతి పాల్ డెబెవెక్ గారు పునరుద్ధీపనీయాభినయగ్రహణంపై పనిచేస్తున్నారు. దీపరంగస్థలి (లైట్ స్టేజ్) అను గ్రాహకగోళంతో చలనచిత్రపాత్రధారుల అభినయాలను అభిలేఖించవచ్చు. ఇదాయనకు సాంకేతిక ఆస్కార్ పురస్కారం తెచ్చింది.
This is simply a time lag. When intellectual lecture in a language (books) is destroyed, popular culture (movies, newspapers) will also be destroyed in a couple of decades.
Hindi movies already use an English creole. This bastardized language is seen as aspirational by people.
Full length English movies, documentaries and serialized soap operas are already available on Netflix and other distributors. All made from India. Even TV programming is using code-switched English (50% English and 50% Hindi). I have seen cookery programs like that.
Essentially, nobody gives a damn about the quality of language in spoken popular culture anymore. This is a direct consequence of the reading habits and intellectual culture destroyed in Indian languages. Such language mutilation was unthinkable 3 decades ago. People just forgot.
The Maratha Empire was the first recorded instance in the world to have abolished slavery. As Megasthenes noted, “Indians don’t keep slaves and no Indian is ever a slave”. But the situation changed dramatically with Islamic invasions. The Marathas banned the taking of slaves.
The Portuguese word “caste” referring to racial purity of the invading race in a colony was practiced thoroughly by Turkish imperialists in India. Whether the Delhi Sultanate or the Mughal Empire, the huge majority of officials were not Indians, but born and bred Central Asians.
This essay by @authorAneesh demonstrates that the Mughal nobility consisted of: 1) 12% Hindu Munsebdars 2) 15% converted Indian Muslims or Shaikhzadas 3) The rest 73% born and bred foreigners: Turks, Persians, Afghans .. so called Ashraf caste Muslims. indiafacts.org.in/how-indian-was…
Good question. Ecology & sustainability are hard to translate into Sanskrit or other Indic languages, not for lack of words but because of too many choices & very rich Indic understanding compared to cruder English words.
I suggest Svāstika स्वास्तिक for ecological/eco-friendly.
Svasti स्वस्ति means “well-being, prosperity, healthiness”. That which derives from “svasti” is Svāstika स्वास्तिक, a Taddhita word. It is beautiful because it is also related to “Svastikā” स्वस्तिका, that which produces svasti, which is the alignment to Rtam ऋतं, cosmic cycle.
The word “ecology” is from Greek roots : oikos (home, habitat) logos (knowledge). It can be translated into Sanskrit. “Vasus” are the deities related to space where everything is placed. Earth is “vasudhā” वसुधा. Ecology can be translated Vāsajnāna वासज्ञान. Ecological वासज्ञ.
Population is not at all the problem. This is a Malthusian (i.e, racist) trope internalized by Indians. India’s population density is comparable to Europe.
While Europe has the legacy of centuries of protected and native urbanism, India bears the weight of colonial destruction.
By colonial destruction, I mean not only the British but also the Turkish imperialists. We forget that the second largest city in the world 500 years ago was Vijayanagara, which was completely wiped out by a genocidal massacre. Similar destructions happened all over North India.
The impact of the British Raj on India’s urbanism and civic infrastructure was brutal. For anyone interested to learn more, I recommend the book by Mike Davies “Planet of Slums”.