رشتو
۱.#ابولحسن_بنی‌صدر نخستین رئیس‌جمهور ایران و جمهوری اسلامی که امروز درگذشت را اگر بخواهم در یک عنوان توصیف کنم خواهم گفت:«خطاکار درستکار!» این عنوان اگرچه متناقض می‌نماید اما شاید تنها توصیفی باشد که بتواند حق سخن را درباره هر دو وجه عملکرد بنی‌صدر بیان کند. زیرا در ارزیابی
۱.#ابولحسن_بنی‌صدر نخستین رئیس‌جمهور ایران و جمهوری اسلامی که امروز درگذشت را اگر بخواهم در یک عنوان توصیف کنم خواهم گفت:«خطاکار درستکار!» این عنوان اگرچه متناقض می‌نماید اما شاید تنها توصیفی باشد که بتواند حق سخن را درباره هر دو وجه عملکرد بنی‌صدر بیان کند. زیرا در ارزیابی
۲.عملکرد او نه می‌توان خطاهایش را نادیده گرفت و نه درست‌کاریهایش را.
خطاهای بنی‌صدر را بیش از هرچیز باید در آنچه می‌توان شبه‌نظریه‌پردازی برای اسلام سیاسی نامید دانست. مقولاتی پارادوکسیکال چون اقتصاد اسلامی و یا جامعه بی‌طبقه توحیدی در کنار مهملاتی چون اشعه موی زن و صلیبی بودن
خطاهای بنی‌صدر را بیش از هرچیز باید در آنچه می‌توان شبه‌نظریه‌پردازی برای اسلام سیاسی نامید دانست. مقولاتی پارادوکسیکال چون اقتصاد اسلامی و یا جامعه بی‌طبقه توحیدی در کنار مهملاتی چون اشعه موی زن و صلیبی بودن
۳.کراوات و سرانجام ایفای نقش آمرانه در سرکوب‌هایی چون انقلاب فرهنگی و ممنوعیت موسیقی از جمله سیاهه اعمال بنی‌صدر در این راستا بود. اما با این همه او نهایتا خواستار یک استبداد مذهبی نبود و از اواخر سال ۵۹ تا اوایل سال ۶۰ که نهایتا منازعه قدرت را باخت، در مقابل آن هم ایستاد. اینجا
۴.هم خطای بعدیش رقم خورد و به جای برگزیدن نیروهای ملی با مجاهدین خلق متحد و به تبع آن با چپ‌های غیر توده‌ای و قوم‌گرایان کردستان که پیشتر به درستی در مقابل‌شان ایستاده بود ائتلاف کرد. اما چندی نگذشت که دگرباره درستکاریش بر خطاکاریش غلبه کرد و زمانی که سازمان مجاهدین خلق با خیانت
۵.به میهن به رژیم متخاصم بعثی عراق پیوست، راه خود را از آنها جدا کرد و خاطره فرماندهی کل قوایش در مقاومت میهنی مقابل دشمن متجاوز بعثی را خدشه‌‌دار نکرد.
پس از آن نیز بنی‌صدر همواره کوشید که یک رجل سیاسی درستکار باقی بماند، به این ترتیب که ضمن مبارزه با استبداد مذهبی حاکم، همواره
پس از آن نیز بنی‌صدر همواره کوشید که یک رجل سیاسی درستکار باقی بماند، به این ترتیب که ضمن مبارزه با استبداد مذهبی حاکم، همواره
۶.از هرگونه وابستگی به دولت‌های خارجی و تائید و توجیه سیاست‌های آنها اجتناب کرد. اما هرگز هیچ ابراز ندامتی از خطاکاری‌هایش نکرد و همچنان یا بر درستکاری خود در آن موارد هم اصرار صریح یا ضمنی می‌کرد و یا خطاکاری‌ها را فرافکنی یا انکار می‌کرد و همین هم موجب شد که او برای بیشینه
۷.ایرانیانی که همه‌جوره از روزگار او گذر کرده بودند، چهره‌ای در بدترین حالت منفور یا در بهترین حالت فراموش‌شده بشود. اما با این حال درستکاری‌های او در مقاطعی که نقش‌آفرینیش واجد اهمیت بود، آنچنان مبتنی بر اصول و ارزشمند بوده که ناظر بی‌طرفی که نخواهد از نظرگاه کینه‌های تاریخی و
۸.و سیاسی ولو بر حق به عملکرد بنی‌صدر نگاه کند، می‌تواند دست‌کم در هنگامه درگذشتش یادش را گرامی بدارد.
پایان
پایان
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
