Ik was altijd al wat kritisch op het populisme. Voorheen vooral omdat het oppervlakkig en zonder oplossingen is. Maar sinds de pandemie heb ik er een intense hekel aan gekregen. Dat is omdat meer dan ooit blijkt dat mensen die ervan in de ban zijn, over lijken gaan. Ze ...
... veinzen dat ze principes hebben. Maar in werkelijkheid vervagen langzaam de normen. Mensen raken het zicht kwijt op dat ze door de populisten opgelicht en bedrogen worden. Hun werkelijke belangen worden niet gediend. Ze dienen slechts als stemvee.
Ik hoop nog altijd dat deze lui ophouden met beweren dat ze wakker zijn, en daadwerkelijk wakker worden. Dat ze inzien dat abstracte praatjes over condooms en aids geen hol te maken hebben met gemeenteraadspolitiek. Dat hysterische complottheorieën flauwekul zijn.
Ik wilde zelf altijd nog het redelijke en rechtvaardige in dingen zien. Kijken of er tussen de bagger niet ergens een kern van waarheid of legitiem bezwaar zat. Nu realiseer ik me dat dat eenrichtingsverkeer is. Want die redelijkheid krijg je zelden terug. Met vrijheid komt ...
... verantwoordelijkheid. Als je die niet neemt parasiteer je op andermans vrijheid. Als je niet meer voor rede vatbaar bent, dan resteert slechts de blinde gang naar de politieke verdoemenis. Wellicht is het allemaal onafwendbaar. Wellicht zitten we als mens gewoon zo in ...
... elkaar. Ik heb geen zin meer om redelijk te zijn als het niets oplevert.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
