#ସାମ୍ବାଦିକତାର_ଫର୍ଦ୍ଦ (୩)
ଅପହଞ୍ଚ ଆକାଶ
ଭୁବନେଶ୍ୱରରୁ ଦିନେ ଅଚାନକ ବଦଳି ହେଲା।ବଦଳି ହେଲା ବୋଲି ନ କହି, ବରଂ ବଦଳି କରେଇ ନେଲି କହିଲେ ଚଳିବ। ରାଜଧାନୀର ଏଡ଼େ ଚଉଡ଼ା ରାସ୍ତା, ଫାଙ୍କା ଫାଙ୍କା ବଜାର ମତେ ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ। ଆଜି ବି ଲାଗେନି।
୧
ଅପହଞ୍ଚ ଆକାଶ
ଭୁବନେଶ୍ୱରରୁ ଦିନେ ଅଚାନକ ବଦଳି ହେଲା।ବଦଳି ହେଲା ବୋଲି ନ କହି, ବରଂ ବଦଳି କରେଇ ନେଲି କହିଲେ ଚଳିବ। ରାଜଧାନୀର ଏଡ଼େ ଚଉଡ଼ା ରାସ୍ତା, ଫାଙ୍କା ଫାଙ୍କା ବଜାର ମତେ ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ। ଆଜି ବି ଲାଗେନି।
୧
ଛୋଟିଆ ସହର, ଗଳି ଭିତରେ ସାଇକେଲ ଯାଇ ପାରୁ ନଥିବ, ଭିଡରେ ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ହେଉଥିବ ମଣିଷ, ଝାଳ ମୁହଁରେ ବାଜି ଲୁଣିଆ ଲାଗୁଥିବ- ସେ ସହର ସବୁଦିନ ପସନ୍ଦ। ମୁଁ ନିଜେ ବାଧ୍ୟ କଲି ମତେ ବଦଳି କରିଦିଆ ଯାଉ ଓ ଶେଷକୁ ବାଲେଶ୍ୱର ଗଲି।
ବାଲେଶ୍ୱର ପରିଚିତ ସହର। ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ସେଠି ମୁଁ ପଢ଼ୁଥିଲି। ମୋ ମଝିଆ ପିଉସୀ ସେଇଠି ରହୁଥିଲା।
୨
ବାଲେଶ୍ୱର ପରିଚିତ ସହର। ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ସେଠି ମୁଁ ପଢ଼ୁଥିଲି। ମୋ ମଝିଆ ପିଉସୀ ସେଇଠି ରହୁଥିଲା।
୨
ପୁଚୁକା, ଚାଟ୍, ଷ୍ଟେସନ ବଜାର, ପୁଲିସ ଲାଇନ୍ ଛକ ସବୁ ଜଣା, ଚିହ୍ନା।
ବାଲେଶ୍ୱରରେ ମୋ ପାଖେ ସାଇକେଲଟେ ଥିଲା। ତାକୁ ହିଁ ନେଇ ଅଫିସ ଯାଏ, ରିପୋର୍ଟିଂ ବି। ବାପା ପରେ ମଟର ସାଇକେଲ ପଠେଇଲେ। ଆମ 'ସମ୍ବାଦ' ଅଫିସ ଥିଲା ଶିଳ୍ପାଞ୍ଚଳରେ। ଓରି ପ୍ଲାଷ୍ଟ ଆଗକୁ। କେଇ ଶ' ମିଟର ଦୂରରେ ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିର।
୩
ବାଲେଶ୍ୱରରେ ମୋ ପାଖେ ସାଇକେଲଟେ ଥିଲା। ତାକୁ ହିଁ ନେଇ ଅଫିସ ଯାଏ, ରିପୋର୍ଟିଂ ବି। ବାପା ପରେ ମଟର ସାଇକେଲ ପଠେଇଲେ। ଆମ 'ସମ୍ବାଦ' ଅଫିସ ଥିଲା ଶିଳ୍ପାଞ୍ଚଳରେ। ଓରି ପ୍ଲାଷ୍ଟ ଆଗକୁ। କେଇ ଶ' ମିଟର ଦୂରରେ ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିର।
୩
ସେବକୁ ପିଉସୀ ତାଙ୍କ ଗାଁ ବରୀ ଚାଲି ଆସି ଥାଆନ୍ତି। ମୋର ମୁଖ୍ୟ ସମସ୍ୟା ହେଲା ଖାଇବି କୋଉଠି। ଅଫିସରୁ ଫେରିବା ବେଳକୁ ରାତି ଗାଢ଼ ହୋଇ ସାରିଥାଏ। ବାଲେଶ୍ୱର ଅଧା ନିଦରେ। ଦୋକାନ ସବୁ ବନ୍ଦ। ଆଇଟିଆଇ ଛକରେ ଦୁଇ ବନ୍ଧୁ ହୋଟେଲରେ ତାଟି ପଡ଼ି ଆଲୁଅ ନିଭି ସାରିଥାଏ।
ଆମ ଅଫିସ ଛୋଟ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ବେଶ ସୁନ୍ଦର।
୪
ଆମ ଅଫିସ ଛୋଟ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ବେଶ ସୁନ୍ଦର।
୪
ଗଛଲତାରେ ଭରା, ପୁଣି ପଛ ପଟେ ଛୋଟିଆ ପଡ଼ିଆଟେ ଯୋଉଠି ଆମେ କ୍ରିକେଟ ଓ ଭଲିବଲ ଖେଳୁ।
ନ୍ୟୁଜ ଡେସ୍କ ଭାରି ସୁନ୍ଦର। ମଣିଷ ମାନେ ବି। କୁଳମଣି ବାବୁ, ଭରତ ସାର୍, ସତ୍ୟଶିବ ଭାଇ, ବିପ୍ଳବ ସାର୍ ଓ ଅନ୍ୟମାନେ। ଡିଜିଏମ୍ ଥିଲେ ସାହୁ ସାର୍। ଏ ପୃଥିବୀରୁ ସେ ବିଦାୟ ନେଇ ସାରିଲେଣି।
୫
ନ୍ୟୁଜ ଡେସ୍କ ଭାରି ସୁନ୍ଦର। ମଣିଷ ମାନେ ବି। କୁଳମଣି ବାବୁ, ଭରତ ସାର୍, ସତ୍ୟଶିବ ଭାଇ, ବିପ୍ଳବ ସାର୍ ଓ ଅନ୍ୟମାନେ। ଡିଜିଏମ୍ ଥିଲେ ସାହୁ ସାର୍। ଏ ପୃଥିବୀରୁ ସେ ବିଦାୟ ନେଇ ସାରିଲେଣି।
୫
ଏମିତିରେ ବାଲେଶ୍ୱର ବୁଲା ଆରମ୍ଭ ହେଲା। ପୁଲିସ ଲାଇନର ବିସ୍ତୃତ ପଡ଼ିଆ ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ। ଅନେକ ସମୟରେ ଆକାଶିଆ ଗଛ ସବୁ ଛାଇରେ ଢେର ସମୟ ମୁଁ ବସେ। ଆଉ ମୋ ସାଙ୍ଗ ମନୋରଞ୍ଜନ ତିରିଆ, ସିଏ ବି ସମ୍ବାଦରେ କାମ କରୁଥିଲା।
ପ୍ରଥମ କେଇ ଦିନ ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିରରେ ଅନ୍ନ, କାନିକା ଖାଇ ଚଳେଇ ନେଲୁ। କିନ୍ତୁ, ରାତିରେ- ପୁଣି ଡେରି ରାତିରେ ?
୬
ପ୍ରଥମ କେଇ ଦିନ ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିରରେ ଅନ୍ନ, କାନିକା ଖାଇ ଚଳେଇ ନେଲୁ। କିନ୍ତୁ, ରାତିରେ- ପୁଣି ଡେରି ରାତିରେ ?
୬
ଏ ସହର ଆରାମରେ ଶୋଇଗଲା ପରେ, ମୁଣ୍ଡରୁ ଆମ ଖବର ଭୂତ ଓହ୍ଲେଇ ଗଲା ପରେ ? ଖାଇବୁ କିସ ?
ଖବର ମିଳିଲା- ସେଇ ବାଲେଶ୍ୱର ଶିଳ୍ପାଞ୍ଚଳରେ ଆମ ଅଫିସଠାରୁ ଅଳପ ଦୂରରେ ଝୁମ୍ପୁରି ହୋଟେଲଟେ ଅଛି। ସେଠିକି ଗଲି।
ବୟସ୍କା ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ଓ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀ ମିଶି ସେ ହୋଟେଲ କରି ଥାଆନ୍ତି।
୭
ଖବର ମିଳିଲା- ସେଇ ବାଲେଶ୍ୱର ଶିଳ୍ପାଞ୍ଚଳରେ ଆମ ଅଫିସଠାରୁ ଅଳପ ଦୂରରେ ଝୁମ୍ପୁରି ହୋଟେଲଟେ ଅଛି। ସେଠିକି ଗଲି।
ବୟସ୍କା ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ଓ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀ ମିଶି ସେ ହୋଟେଲ କରି ଥାଆନ୍ତି।
୭
ଆସ୍ତେ ଚିହ୍ନା ହେଲା, ଚିହ୍ନାରୁ ମୋ ପସନ୍ଦିଆ ଖାଦ୍ୟ ସେ ତିଆରି କଲେ ଓ କ୍ରମଶଃ ବାକି ଖାତା ଚାଲିଲା।
ସେଇଠି ବୋଧେ ଇଂଜିନିୟରିଂ କଲେଜଟେ ଥିଲା। ସେ ପିଲା ବି ଖାଇବାକୁ ଆସନ୍ତି। ଭିଡ଼ ଭିତରେ ମୋ ପାଇଁ ଜାଗାଟେ ଥିବ ଯେମିତି ହେଲେ।
୮
ସେଇଠି ବୋଧେ ଇଂଜିନିୟରିଂ କଲେଜଟେ ଥିଲା। ସେ ପିଲା ବି ଖାଇବାକୁ ଆସନ୍ତି। ଭିଡ଼ ଭିତରେ ମୋ ପାଇଁ ଜାଗାଟେ ଥିବ ଯେମିତି ହେଲେ।
୮
ସେବେ ଖବରକାଗଜରେ ମୁଁ 'ଆକାଶର ଛାଇ ତଳେ' ବୋଲି ଗୋଟିଏ ସ୍ତମ୍ଭ ଉତ୍ତର ଓଡ଼ିଶା ସଂସ୍କରଣରେ ଲେଖୁଥିଲି। ଦିନେ ସେ ସ୍ତମ୍ଭରେ ସେଇ ଝୁମ୍ପୁରି ହୋଟେଲ ଓ ମମତାବୋଳା ଖାଦ୍ୟ ଉପରେ ଲେଖିଦେଲି।
ପରଦିନ ଗଲା ବେଳକୁ ହୋଟେଲରେ ଅସମ୍ଭବ ଭିଡ଼। ମୋ ପାଇଁ ଖାଇବା ଲୁଚେଇକି ରଖି ଥାଆନ୍ତି।
୯
ପରଦିନ ଗଲା ବେଳକୁ ହୋଟେଲରେ ଅସମ୍ଭବ ଭିଡ଼। ମୋ ପାଇଁ ଖାଇବା ଲୁଚେଇକି ରଖି ଥାଆନ୍ତି।
୯
ସ୍ତମ୍ଭର ନାଁ ଅନୁସାରେ ହୋଟେଲ ନାଁ ହୋଇଗଲା- ମାଉସୀ ହୋଟେଲ।
ମାଉସୀ ମତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା।
- କିସ କଲୁରେ ଛୁଆ ? କି ଭିଡ଼ ଦେଖୁଚୁ ନା ? ଆମେ ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ଆଣ୍ଠେଇ ପଡିଲୁଣି। କି ଖବରକାଗଜରେ ଲେଖିଲୁ, ଲୋକେ ଆମକୁ ଖୋଜି ଆସି ଏଠି ଖାଉଛନ୍ତି।
- ତୁମେ କାହିଁ ବୁଢ଼ୀ ହେବ ମ ?
୧୦
ମାଉସୀ ମତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା।
- କିସ କଲୁରେ ଛୁଆ ? କି ଭିଡ଼ ଦେଖୁଚୁ ନା ? ଆମେ ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ଆଣ୍ଠେଇ ପଡିଲୁଣି। କି ଖବରକାଗଜରେ ଲେଖିଲୁ, ଲୋକେ ଆମକୁ ଖୋଜି ଆସି ଏଠି ଖାଉଛନ୍ତି।
- ତୁମେ କାହିଁ ବୁଢ଼ୀ ହେବ ମ ?
୧୦
କିଛି ଲେଖିନି କି ସାରା ଜୀବନ ତୁମ ମମତା ଓ ଆଦରର କଥା ଲେଖିବା ପାଇଁ ଛୋଟ ପଡ଼ିଯିବ। ସେସବୁ ଛାଡ଼। ଖାଇବାକୁ ଦିଅ।
ମାଉସୀ କିଛି ବୁଝିଲା ନାହିଁ। ଭୁଜା, ଆଳୁଦମ ଓ ପକୁଡ଼ି ଧରେଇ ଦେଲା।
ତେଣିକି ମୁଁ ଯେବେ ଖାଇବି, ସେ ମୋ ପାଖେ ବସିବ। ମୁଁ ଖାଏ ବୋଲି ବଡ଼ିଚୁରା କରିବ, ସେଉ ଛାଣିବ। ସାରା ସହର ଶୋଇଗଲେ ବି ତାଟି ଖୋଲି ମତେ ଅନେଇ ଥିବ।
୧୧
ମାଉସୀ କିଛି ବୁଝିଲା ନାହିଁ। ଭୁଜା, ଆଳୁଦମ ଓ ପକୁଡ଼ି ଧରେଇ ଦେଲା।
ତେଣିକି ମୁଁ ଯେବେ ଖାଇବି, ସେ ମୋ ପାଖେ ବସିବ। ମୁଁ ଖାଏ ବୋଲି ବଡ଼ିଚୁରା କରିବ, ସେଉ ଛାଣିବ। ସାରା ସହର ଶୋଇଗଲେ ବି ତାଟି ଖୋଲି ମତେ ଅନେଇ ଥିବ।
୧୧
ମତେ ଦେଖି ଆଞ୍ଚକୁ ବିଞ୍ଚିଦେଇ ଗରମ କରି ଖାଇବାକୁ ଦେବ।
ଯୋଉଦିନ ଖବର ତାତିରେ ଅଫିସରେ ଡେରି ହେବ, ମାଉସୀ ଆସିବ ଡାକିବାକୁ।
- ଆସେ ଛୁଆ। କିସ ଲେଖିଦେଲୁ ଯେ, ଲୋକ ଭିଡ଼। ଆଉ କିସ ପୁଣି ଗାରେଇ ପକାଉଛୁ ?
- ଚାଲ ଚାଲ ଯାଉଛି।
୧୨
ଯୋଉଦିନ ଖବର ତାତିରେ ଅଫିସରେ ଡେରି ହେବ, ମାଉସୀ ଆସିବ ଡାକିବାକୁ।
- ଆସେ ଛୁଆ। କିସ ଲେଖିଦେଲୁ ଯେ, ଲୋକ ଭିଡ଼। ଆଉ କିସ ପୁଣି ଗାରେଇ ପକାଉଛୁ ?
- ଚାଲ ଚାଲ ଯାଉଛି।
୧୨
ରାତି ବଢ଼ିଛି, ଶୀତ ବାନ୍ଧି ଧରିଛି, ସେ ମୁକୁଳା ଇଲାକାରେ କୁହୁଡ଼ି ପରସ୍ତ ଛାଇ ଗଲା ପରେ ବି, ବର୍ଷା ସୁଅ ତିଆରି କଲା ପରେ ବି ମାଉସୀ ଅନେଇ ଥିବ। ଡାଲମାରେ ଟିକିଏ ସେଉ ପକେଇ ଦେବ, ଆମଲେଟ୍ କରିଦେବ।
ସବୁ କଥା ରାତିରେ ତା ହୋଟେଲ ବେଞ୍ଚ ଉପରେ ବସି ଗପିବ।
୧୩
ସବୁ କଥା ରାତିରେ ତା ହୋଟେଲ ବେଞ୍ଚ ଉପରେ ବସି ଗପିବ।
୧୩
ଦୁଲ୍ଲା ଖାଁ ପାଟଣା ଗାଁ, ସେଠି ତା ବାହାଘରର ଆରମ୍ଭ ଦିନ, ପରେ ଭଦ୍ରକ ଦେଇ ବାଲେଶ୍ୱର ଟ୍ରେନରେ ଚାଲି ଆସିବା, ତା ଶାଶୁଙ୍କ ରାଗ। ସବୁ।
ଏଇମିତିରେ ଦିନେ ମୋର କଟକ ବଦଳି ହୋଇଗଲା। ମାଉସୀକୁ ଖାଇଲା ବେଳେ କହିଲି-
- କାଲି ବାଲେଶ୍ୱର ଛାଡ଼ୁଛି। ମୋର କଟକ ବଦଳି ହୋଇ ଯାଇଛି।
ରାଗିଗଲା ସେ।
୧୪
ଏଇମିତିରେ ଦିନେ ମୋର କଟକ ବଦଳି ହୋଇଗଲା। ମାଉସୀକୁ ଖାଇଲା ବେଳେ କହିଲି-
- କାଲି ବାଲେଶ୍ୱର ଛାଡ଼ୁଛି। ମୋର କଟକ ବଦଳି ହୋଇ ଯାଇଛି।
ରାଗିଗଲା ସେ।
୧୪
- ଚାଲେନି ତୋ ଅଫିସ ଯିବା। କିଏ ତତେ ବଦଳି କରିଛି ଦେଖିବା।
କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତାକୁ ନେଇ ଗଲିନି। ହସିଲି।
ଯୋଉଦିନ ଆସିବି ବେଗ୍ କାନ୍ଧରେ ପକେଇ ତା ହୋଟେଲରେ ହାଜର।
ଆଲୁଭର୍ତ୍ତା, ବଡ଼ିଚୁରା ସବୁ ପସନ୍ଦିଆ ଖାଦ୍ୟ ସେ ମୋ ପାଇଁ କରିଥାଏ।
ଉପରବେଳା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମତେ ମାଉସୀ ଛାଡ଼ିଲା ନାହିଁ।
୧୫
କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତାକୁ ନେଇ ଗଲିନି। ହସିଲି।
ଯୋଉଦିନ ଆସିବି ବେଗ୍ କାନ୍ଧରେ ପକେଇ ତା ହୋଟେଲରେ ହାଜର।
ଆଲୁଭର୍ତ୍ତା, ବଡ଼ିଚୁରା ସବୁ ପସନ୍ଦିଆ ଖାଦ୍ୟ ସେ ମୋ ପାଇଁ କରିଥାଏ।
ଉପରବେଳା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମତେ ମାଉସୀ ଛାଡ଼ିଲା ନାହିଁ।
୧୫
- ମୁଁ ଯାଏ। ପହଁଚିଲା ବେଳକୁ ରାତି ହୋଇଯିବ। ନୂଆ ରିପୋର୍ଟର ଆସିବେ, ପୁଣି ତୋରି ପାଖକୁ ତ ଆସିବେନା। ଯିବା ଆସିବା ଚାଲିବ। ଚାଲି ଆସିଛି ତ !
ଏସବୁ ଆଦର୍ଶ ଓ ଦର୍ଶନ ସେ ବୁଝୁ ନ ଥିଲା।
ଆସିଲା ବେଳେ ତା ଦୁଇ ମାସର ହୋଟେଲ ପଇସା ତାକୁ ଦେଲି।
ସେ ପଇସା ମୋରି ପକେଟରେ ଗୁଞ୍ଜି ଦେଲା ସେ।
୧୬
ଏସବୁ ଆଦର୍ଶ ଓ ଦର୍ଶନ ସେ ବୁଝୁ ନ ଥିଲା।
ଆସିଲା ବେଳେ ତା ଦୁଇ ମାସର ହୋଟେଲ ପଇସା ତାକୁ ଦେଲି।
ସେ ପଇସା ମୋରି ପକେଟରେ ଗୁଞ୍ଜି ଦେଲା ସେ।
୧୬
- ଏମିତିରେ ବୋଧେ ମନେ ରଖିବୁ। ନହେଲେ ଏ ହୋଟେଲ ମାଉସୀ କିଏ ? ଗଲା ପରେ ସବୁ ଭୁଲି ଯାଆନ୍ତି।
ମାଉସୀର କଥା ହିଁ ସତ ହୋଇଥିଲା। ପରେ ଥରୁଟିଏ ତା ପାଖକୁ ଯାଇଛି ବାଲେଶ୍ୱର ଯାଇଥିବା ବେଳେ। ଆଉ ଯାଇ ପାରିନି। ଯାଇନି କହିଲେ ବରଂ ଭଲ ହେବ।
ଏଣିକି ଖାଲି ସ୍ମୃତିରେ ତାରି ହୋଟେଲ। ଥିବ କି ନାହିଁ ମୁଁ ଜାଣିନି।
୧୭
ମାଉସୀର କଥା ହିଁ ସତ ହୋଇଥିଲା। ପରେ ଥରୁଟିଏ ତା ପାଖକୁ ଯାଇଛି ବାଲେଶ୍ୱର ଯାଇଥିବା ବେଳେ। ଆଉ ଯାଇ ପାରିନି। ଯାଇନି କହିଲେ ବରଂ ଭଲ ହେବ।
ଏଣିକି ଖାଲି ସ୍ମୃତିରେ ତାରି ହୋଟେଲ। ଥିବ କି ନାହିଁ ମୁଁ ଜାଣିନି।
୧୭
ସ୍ୱାର୍ଥପର ଓ କୃତଘ୍ନ ଆଉ କଣ କରେ କି ?
ସବୁ ପାଶୋରି ଯାଏ। ଯାବତୀୟ ଆଦର, ମମତା। ସବୁ। ଗୋଟି ଗୋଟି କରି।
ମୁଁ ସେଇ ପ୍ରଜାତିର। ଯାର ନାଁ ମଣିଷ।
####
ସବୁ ପାଶୋରି ଯାଏ। ଯାବତୀୟ ଆଦର, ମମତା। ସବୁ। ଗୋଟି ଗୋଟି କରି।
ମୁଁ ସେଇ ପ୍ରଜାତିର। ଯାର ନାଁ ମଣିଷ।
####
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
