ஸ்ரீரங்கம் ரங்கநாதர் கோவில் கோபுரம் ஒன்றிற்கு வெள்ளையம்மாள் கோபுரம் என்று எப்படி பெயர் வந்தது என்று தெரியும். இருந்த இடத்தில் இருந்து நினைத்தாலே முத்தியை கொடுக்கும் திருவண்ணாமலை கோவில் வடக்குக் கோபுரத்திற்கு அம்மணி அம்மாள் கோபுரம் என்று எப்படி பெயர் வந்தது என்பதை பார்ப்போம். 
திருவண்ணாமலை மாவட்டம் சென்னசமுத்திரத்தில் சாதாரண விவசாயக் குடும்பம் வசிக்கும் வீடு போல் தென்பட்டாலும், உள்ளிருந்து வரும் சாம்பிராணி, ஊதுபத்தியின் வாசமும், இதையெல்லாம் விட 'ஓம் நமச்சிவாய' என்று அழகிய இளங்குரலில் வரும் மந்திரமும் அதை ஒரு சிவாச்சாரியார் வீடோ என்றே நினைக்க வைக்கும்.
எப்போதும் கண்மூடி தியானத்தில் அமர்ந்திருப்பாள் அருள்மொழி என்னும் இளம் பெண். எங்கிருந்து வந்தது இந்தப் பெண்ணிற்கு இவ்வளவு பக்தி, இவள் வயது பெண்களெல்லாம் தோழிப் பெண்களோடு விளையாடிக் கொண்டும், காட்டில் வேலை செய்து கொண்டும் இருக்கிறார்கள். இவள் மட்டும்தான் ‘சிவமே கதி’ என்றிருக்கிறாளே
என்று அவள் தாய் ஆயி அம்மாளுக்கு ஆச்சரியமும் குழப்பமும் இருந்தது. அவர் தன் கணவர் கோபால் பிள்ளையிடம் இதைப் பற்றி கவலைப்பட்டு முறையிட்டார். அவரும் சரி, உன்னுடைய சித்தப்பா பையனுக்கோ, இல்லை எங்க அக்கா பையனுக்கோ வருகிற தை மாதம் பரிசம் போட்டுவிடலாம் . இரண்டு பேருமே நல்லவங்க. கல்யாணம்
ஆனால் எல்லாம் சரியாகிப் போயிடும் என்றார். விரைவில் ஒரு நாள் வாசலில் தொங்கிய மாவிலைத் தோரணமும், சமையலறையில் வீசிய பலகார வாசனையுமாக வீடே களை கட்டி இருந்ததைப் பார்த்து என்னம்மா விசேஷம் என்று கேட்டாள் அருள்மொழி. இன்று உன்னைப் பெண் பார்த்து பரிசம் போட வருகிறார்கள் என்ற விவரத்தை ஆயி
அம்மாள் தெரிவித்தார். துடித்துப் போனாள் அருள்மொழி. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்தாள். பரிசம் போட்டுவிட்டால் உடனே திருமணம் செய்து வைத்து விடுவார்கள் என்று பயம் வந்தது. “சிவாயநம சிவாயநம” என்று ஜபித்தபடி விறுவிறுவென்று வேகமாக நடக்கத் தொடங்கியவர் தன்னுணர்வு பெற்றுப் பார்த்தபோது
கோமுட்டிக் குளம் என்ற நீர்த் தடாகத்தின் முன் நிற்பதைக் கண்டாள். அருணை ஈஸ்வரா உன் கருணையே கருணை என்றபடி அந்தக் குளத்தில் குதித்து விட்டாள் அருள்மொழி. குளத்தைச் சுற்றி இருந்த வயல்வெளியில் வேலைசெய்து கொண்டிருந்தவர்கள் அவள் விழுந்ததைப் பார்த்து ஓடிவந்தனர். குளத்தில் குதித்துத் தேடிப்
பார்த்தனர். எங்கு தேடியும் அவள் கிடைக்கவில்லை. ஆயி அம்மைக்கும், கோபால் பிள்ளைக்கும் அழுதழுது கண்ணீர் வற்றி விட்டது. எல்லோரும் எவ்வளவோ சொல்லியும் குளக்கரையை விட்டு நகர மாட்டேன் என்று அங்கேயே தவம் இருந்தார்கள். குளத்தில் எதாவது சின்னச் சலனமாவது தெரிகிறதா என்று பார்த்துக் கொண்டே
இருந்தார்கள். மூன்றாவது நாள் குளம் திடீரென சல சலத்தது. தாயும், தந்தையும் உயிரைக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு பார்த்தார்கள். அங்கே அன்று மலர்ந்த மலர்போல் உயிருடன் வந்தாள் அருள்மொழி. விஷயம் கேள்விப்பட்டு கூடிய கூட்டத்தினருக்கு அருள்மொழி அங்கிருந்த குளக்கரை மண்ணை எடுத்து கொடுக்க, அது
அருணாசலேஸ்வரர் அவல், பொரி பிரசாதமாக மாறியது. தனக்கு சிவபெருமானே குருவாக இருந்து யோக நிலையைக் கற்றுத் தந்ததாகவும், தான் ஒரு பெண் சித்தராக மாறி விட்டதாகவும் கூறிய அருள்மொழி, தன் பெயர் ‘அம்மணி அம்மாள்’ என்றும் சொன்னார். அப்போதே திருவண்ணாமலைக்கு பயணப்பட்டார். கண் நிறைய அண்ணாமலையானை
தரிசித்து பக்தர்களுக்குத் தொண்டு செய்வதே மகேசனைத் திருப்திப்படுத்தும் என்று அன்றிலிருந்து அருணைக்கு வரும் பக்தர்களுக்கும், கிரிவலம் செய்பவர்களுக்கும் தொண்டாற்றத் தொடங்கினார். ஆனால் ஈசன் எதற்காக அவரைத் தேர்ந்தெடுத்தானோ அந்தப் பணி முடிவடையாமலேயே இருந்தது. திருவண்ணாமலைக் கோவிலில்
அனைத்து கோபுரங்களும் கட்டி முடிக்கப்பட்ட நிலையில் வடக்கு கோபுரம் மட்டும் எப்போது கட்ட ஆரம்பித்தாலும் ஏதோ ஒரு தடங்கல் வந்து கட்டி முடிக்க முடியாமல் மொட்டை கோபுரமாகவே நின்றது. ஒருநாள் இரவு அம்மணி அம்மாள் கனவில் வந்த ஈசன், “வடக்கு கோபுரத்தைக் கட்டுவதே உன் பணி” என்று சொல்லி மறைந்தார்
அன்றில் இருந்து உயிர் மூச்சாக அந்தப் பணியைத் தொடங்கினாள். அவள் ஆற்றலை அறிந்த வணிகர்கள், பண உதவி செய்தனர். அதில் ஒருவர் பணத்தை வைத்துக் கொண்டே இல்லை என்று கூறிவிட்டார். அப்போது அம்மணி அம்மாள், அவரது சட்டைப் பையில் இருந்த பணத்தின் அளவை சரியாகச் சொல்ல, வீட்டுக்குச் சென்றதும் எண்ணிப்
பார்த்த வணிகருக்கு பெரிய அதிர்ச்சி. அம்மணி அம்மாள் கூறிய தொகை ஒரு ரூபாய் கூட அதிகமாகவோ குறைவாகவோ இல்லாமல் மிகச்சரியாக இருந்தது. அந்தச் செல்வந்தர் உடனடியாக மனம் மாறி இருமடங்கு பொருளுதவி செய்தார். இவ்வாறு பலரும் பொருளுதவி செய்ய கோபுரம் ஒவ்வொரு நிலையாகக் கட்டி முடிக்கப்பட்டு ஐந்து
நிலைகள் வரை வந்துவிட்டது. எல்லாப் பணமும் தீர்ந்து விட்டாலும் இனி யாரைக் கேட்பது என்று சோர்வடையாமல் மைசூர் மகாராஜாவிடம் சென்றார் அம்மணி அம்மாள். இவரின் எளிய தோற்றம் கண்டு, தடுத்து நிறுத்திய காவலன் யார் நீ என்றான். மகாராஜாவிடம் உதவி கேட்டு வந்திருக்கிறேன் அப்பா என்றார் அம்மணி
அம்மாள். சரி பார்க்கலாம் அப்படிப் போய் உட்காரு என்றான் காவலாளி. சொன்னபடியே ஓரமாகப் போய் உட்கார்ந்தார் அம்மணி அம்மாள். ஆனால் தனது "லகிமா" சக்தியால் அரண்மனைக்குள் தர்பார் மண்டபத்திற்குள் நுழைந்து மகாராஜா முன்னால் போய் நின்றார். உரிய அனுமதி இல்லாமல் தன் முன் வந்து நின்ற பெண்ணைப்
பார்த்த அரசர் ஆச்சரியம் அடைந்து, யார் நீங்கள் என்றார். என் பெயர் அம்மணி. திருவண்ணாமலை வடக்கு கோபுரம் கட்ட பொருளுதவி கேட்டு வந்தேன். காவல்காரன் உள்ளே விட மறுத்ததால், லகிமா சக்தியைப் பயன்படுத்தி உள்ளே வந்தேன் என்றார் அம்மணி அம்மாள். உடனே மன்னனின் கட்டளைப் படி அரண்மனைக் காவலன் உள்ளே
வரவழைக்கப்பட்டான். அப்போது அவன், தான் வெளியே நிறுத்தி வைத்த பெண்மணி உள்ளே இருப்பதைக் கண்டு ஆச்சரியம் அடைந்தான். அதை அரசனிடமும் சொன்னான். மகாராஜா குழம்பிப் போய் அம்மணி அம்மாளையும் உடன் அழைத்துக் கொண்டு வெளியே போய்ப் பார்க்க, அங்கே அம்மணி அம்மாள் அமர்ந்து இருந்தார். அவரது சக்தியைக்
கண்டு வியந்து, அவருக்கு உரிய மரியாதைகள் செய்து பட்டுப்புடவை பரிசளித்து குதிரைகளில் பொன்னும் பொருளும் அனுப்பி வைத்தார். அதைக்கொண்டு ஆறு மற்றும் ஏழாம் நிலைகளைக் கட்டி முடித்தார். மீண்டும் பொருள் தீர்ந்து விடவே, நீயே கதி நீயே சரணம் நமசிவாய என்று தவத்தில் ஆழ்ந்து விட்டார். தவத்தில்
காட்சி அளித்த இறைவன், “பொருள் தேவைப்படும் இடங்களில் எல்லாம், வேண்டிய அளவு திருநீற்றைக் கொடு. அது பொன்னாக, கூலிப்பணமாக மாறி விடும்” என்றார். அம்மணி அம்மாளும் அதன்படியே செய்ய பதினொரு நிலைகள் கட்டி முடிக்கப்பட்டன. இவரது இறை ஆற்றலையும், விடாமுயற்சியும் கண்டு அப்போதைய ஆங்கிலேய அரசு
வாய் பிளந்தது. மேற்கு மற்றும் தெற்கு கோபுரங்களை விட உயரமாகவும், கிழக்கில் உள்ள ராஜகோபுரத்திற்கு இணையாகவும் இருந்த கோபுரம் பதிமூன்று கலசங்களைக் கொண்டு கட்டி முடிக்கப்பட்டது. கோபுரத்தைக் கட்டி முடித்து, ஈசன் அருளால் தானே முன்னின்று கோபுர கும்பாபிஷேகத்தையும் செய்து வைத்தார் அம்மணி
அம்மாள். அவர் கட்டியமைத்த கோபுரம் இன்றளவும் ‘அம்மணி அம்மாள் கோபுரம்’ என்றே அழைக்கப்படுகிறது. தன் யோக சக்தியால் திருநீற்றின் மூலம் பல்லாயிரக்கணக்கானவர்களின் நோய் தீர்த்த அம்மணி அம்மாள், தனது ஐம்பதாவது வயதில் தைப்பூச தினத்தன்று ஈசனோடு கலந்தார். இவரது ஜீவ சமாதி திருவண்ணாமலை கிரிவலப்
பாதையில், எட்டாவது லிங்கமான ஈசான்ய லிங்கத்திற்கு எதிரில் அமைந்துள்ளது. 1735 ஆம் ஆண்டு மார்கழித் திங்கள் ஆயி அம்மாள், கோபால் பிள்ளை தம்பதிக்கு மார்கழி மாதம் அவிட்ட நட்சத்திரத்தில் அவதரித்தவர் அம்மணி அம்மாள். அவர் சிவனையே குருவாகக் கொண்டு ஐம்பது ஆண்டுகள் இறை தொண்டு செய்து, 1875 ஆம
ஆண்டு சிவலோகப் பதவி அடைந்தார். அவர் ஈசனோடு கலந்து 150 ஆண்டுகள் ஆகிவிட்ட போதிலும், இன்றும் இவரின் சமாதியில் கொடுக்கப்படும் விபூதிப் பிரசாதம் நோய்களை தீர்க்கிறது. இன்றும் கிரிவலம் வரும் பக்தர்கள் அம்மணி அம்மாளை தியானம் செய்து நம்பிக்கையோடு தனது குறைகளைச் சொல்லிச் செல்கின்றனர்.
அவர்களின் வேண்டுதலை அம்மணி அம்மாள் அரூபமாக நின்று கேட்டு வழி நடத்துவதாகவும் நம்பப்படுகிறது. அவரது சன்னிதியில் தியானம் செய்தாலே, மனம் அமைதி பெறுவதை உணர முடியும். பெண்களுக்கு ஆன்மிக சுதந்திரம் இல்லாத காலகட்டத்தில், ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக் காலத்தில் ஒரு பெண் தன்னந்தனியாக ஒரு கோபுரத்தையே
கட்டி முடித்திருக்கிறார் என்பது ஒரு சாதாரணக் காரியமல்ல. இறையருளும், விடாமுயற்சியும், வைராக்கியமும் தன்னம்பிக்கையும் கொண்ட அம்மணி அம்மாளின் நினைவாக இன்றும் போற்றப்படும் திருவண்ணாமலை வடக்கு கோபுரத்தையும், அவரின் ஜீவசமாதியையும், எப்போது திருவண்ணாமலை அருணாசலேஸ்வரர்
கோவிலுக்குச் சென்றாலும் தரிசித்து விட்டு வருவோம்.
சர்வம் சிவார்பணம்..!
ஓம் நமசிவாய..!
சர்வம் சிவார்பணம்..!
ஓம் நமசிவாய..!
@threader_app please compile thanks
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
