மகா பெரியவர் ஒருமுறை பரமக்குடியிலிருந்து பட்டுக்கோட்டைக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றார். அவர் பின்னாடியே ஓடி வந்தார் கிழவர் ஒருவர். வெயில் சுட்டெரிக்கும் நேரம். கிழவர் பின்தொடர்ந்து வரும் தகவல் அறிந்து, அவருக்காகவே நின்றார் பெரியவர். அவர் கரம்பக்குடியைச் சேர்ந்தவர் என்பது தெரிந்ததும், 
“நான் இத்தனை நாள் அங்கே தானே இருந்தேன். அங்கேயே பார்த்திருக்கலாமே எதற்கு இப்படிக் கஷ்டப்பட்டுக்கொண்டு என் பின்னால் வருகிறீர்கள்” என்று கேட்டார். நான் அங்கேயும் பார்த்தேன். அதனால்தான் உங்களைப் பிரிய மனமில்லாமல் ஓடி வர்றேன் என்றார் கிழவர்.
என்னையும் மடத்தில் சேர்த்துக் கொள்ளுங்கள்.
என்னையும் மடத்தில் சேர்த்துக் கொள்ளுங்கள்.
அருகிலேயே இருந்து உங்களையே பார்த்துக் கொண்டு, உங்களுக்குச் சேவகம் செய்யவேண்டும் என்று விரும்புகிறேன் என்று வேண்டிக் கொண்ட அந்தக் கிழவர் ஓர் இஸ்லாமியர்!
“என்னைப் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கணும் என்றால் இருக்கும் இடத்திலிருந்து என்னை நினைத்துக் கொள்ளலாமே. உங்கள் நினைவில் நான் வந்தால்,
“என்னைப் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கணும் என்றால் இருக்கும் இடத்திலிருந்து என்னை நினைத்துக் கொள்ளலாமே. உங்கள் நினைவில் நான் வந்தால்,
உங்களோடு இருப்பது போலத்தானே. அதற்காக மடத்திலெல்லாம் சேரவேண்டாம். தாய் மதத்தை விட வேண்டாம்” என்றார் சுவாமிகள். கிழவருக்குக் கண்ணீர் பெருகியது. எங்கள் மதத்தில் அல்லாவுக்கு உருவம் சொல்லவில்லை. அவர் இப்படித்தான் உங்களைப் போலத்தான் இருப்பாரென்று நினைக்கிறேன் என்றார் அவர்.
மகாபெரியவா
மகாபெரியவா
சன்னமாகப் புன்னகைத்துக் கொண்டார். நினைவுகள் பின்னோக்கிச் சென்றன. ஏழாம் நூற்றாண்டில் ஆதிசங்கரர் சர்வக்ஞ பீடம் நிறுவினார். பலருடன் வாதம் செய்து வென்று, பீடம் ஏறப் போகிறார் சங்கரர். “எல்லாக் கலையும் உங்களுக்குத் தெரியுங்களா. நான் செய்யும் தொழிலும் உங்களுக்குத் தெரியும் என்றால்தான்
நீங்க பீடம் ஏறுவதற்கு ஒப்புக் கொள்வேன்” என்றார் செருப்பு தைக்கும் தொழிலாளி ஒருவர். அடக்கமே உருவமான ஆதிசங்கரர், “சரி என்னால் முடிகிறதா என்று பார்க்கிறேன். தோலும், ஊசி நூலும் கொடு” என்றார். தொழிலாளி கொடுத்ததை வாங்கிக்கொண்டு ஊசியைத் தன் மூக்கின் இருபக்கமும் தடவிக் கொண்டார்.
தொழிலாளி அப்படியே சங்கரரின் கால்களில் விழுந்து நமஸ்கரித்தார்.
“நீங்க இதுக்குமேலே எதுவும் செய்யவேண்டாம். நீங்க எல்லாம் தெரிஞ்சவங்க தான் சாமி என்னை மன்னிச்சுடுங்க” என்றார். செருப்பு தைக்கத் தொடங்குவதற்கு முன், செய்ய வேண்டிய நுட்பமான ஒரு செயல், ஊசியை மூக்கில் தேய்ப்பது. மூக்கின்
“நீங்க இதுக்குமேலே எதுவும் செய்யவேண்டாம். நீங்க எல்லாம் தெரிஞ்சவங்க தான் சாமி என்னை மன்னிச்சுடுங்க” என்றார். செருப்பு தைக்கத் தொடங்குவதற்கு முன், செய்ய வேண்டிய நுட்பமான ஒரு செயல், ஊசியை மூக்கில் தேய்ப்பது. மூக்கின்
மேல் வரக் கூடிய எண்ணெய்ப் பசை அதற்குத் தேவை. அந்த வழுவழுப்பால் தோலுக்குள் ஊசி எளிதாக நுழைந்துவிடும். இத்தகைய சர்வக்ஞ பீடத்தில் அலசப்படாத செய்திகளோ, தெளிவு ஏற்படாத விஷயங்களோ கிடையாது. ஆதிசங்கரர் போலவே அனைத்தும் அறிந்தவர் மகா பெரியவர்.
மஹாபெரியவா திருவடிகளுக்கு சரணம்🙏🏻
மஹாபெரியவா திருவடிகளுக்கு சரணம்🙏🏻
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
