Thread by @Antikor38Junior

FİKİR ATATÜRKÇÜLÜĞÜ VE
KELİME ATATÜRKÇÜLÜĞÜ

Fikirlerin ve doktrinlerin büyük talihsizliği, bir gün gelip kelimeleşmeleridir.

İnsanlığa yeni fikirler getiren ve yeni doktrinler veren düşünürlerin ve önderlerin hazin kaderi de, bir gün gelip, şekil ve suretlerden ibaret donmuş putlar haline sokuluşlarıdır.

Halbuki fikirler ve doktrinler yaşayan varlıklardır. Bunları düşünen ve yayanlar da, hayatın içinden gelen ve hayatın içinde yoğrulmuş hareketli yaratıklardır. Bunlar, tarih içinde birer misyonu olan insanlardır.

Hepsinin de fikirleri ve doktrinleri evvela onların rüyaları gibidir. Ama sonra bu rüyalar, çileler ve mihnetler içinde yoğrulup birer tez olarak ortaya atılırlar. Bu tezler dayanaklarını, onları yaratanların yaşadıkları reel şartlardan alırlar.

Davaları ise, bu şartların bir başka türlü izahı, bir başka türlü düzenlenmesidir. Onları yayan önderlerin ve mübeşşirlerin İNKILAPÇI vasıfları, şartların bu yeniden düzenlenmesi davasından gelir.

Fikirler ve doktrinler bu kelime oyuncularının elinde dondurulurken, onları yaratan önderler ve düşünürler de, cansız putlar haline getirilirler.

Bu putlaşma, düşünürün ve önderin, sadece şekil ve suretlerden ibaret ölmüş varlıklar haline gelişidir ki, bir hareket ve inkılap öncüsü için en hazin hali, işte budur.

Bu hazin akıbetleri biz, tarihte cereyan yaratmış bütün düşünürler, bütün din adamları ve bütün önderler için görürüz.

Fikirlerin ve doktrinlerin gelişmeyen naslar (dogmalar) ve doktrin sahiplerinin donmuş putlar haline getirilmesi olayına, değişik örnekler vermemiz mümkündür.

Mesela Marksizmin hükümran olduğu ve Marksizmi hayata tatbik eden ülkelerde ve bizzat Marksist partiler içinde doksan yıldan beri en büyük savaş, doktrinleri şekilcilik ve kelimecilik haline getirme ve doktrin sahiplerini putlaştırıp dondurma mihveri etrafında cereyan eder.

Şimdi bizim Türkiye'mizde de, fikirleri ve doktrinleri kelimeleştirip, fikir ve doktrinlerin önderlerini şekil ve suretlerden ibaret putlar haline getirmenin büyük gayretleri ile karşı karşıyayız.

Bu tehlikede, kelimeleştirilmek istenilen doktrin Atatürkçülük ve fikirleri ile eserlerinden tecrit edilip sadece bir şekil ve suret haline getirilmek istenen fikir adamı da bizzat Atatürk'tür.

Evet bugün Türkiye' de bir fikir ve bir kelime Atatürkçülüğü var. Kelime Atatürkçülüğü, Atatürk ilkelerinden tamamıyla sökülmüş, onların izah ve idraki zahmetine girişmeyen sorumsuz insanların Atatürkçülüğüdür.

Onlar Atatürk'ün sadece adını bayrak gibi ortalıkta dolaştırırlar. Ama Atatürk'ün fikir temelleri, Atatürkçülüğün doktrin konuları, hulasa adına Atatürkçülük dediğimiz çağdaş ve dinamik hareketin fikir, sistem ve realizasyon prensipleri onları ilgilendirmez ve yorar.

Çünkü bu hareketin izahı, bu prensiplerin devşirilmesi ve nihayet Atatürk'ün rüyası olan ileri, üstün, imtiyazsız ve sınıfsız bir Türkiye’nin yaratılması gayreti, onların takatini ve ufkunu aşar.

Şunu da belirtelim ki, adını kolayca ve her adımda ağzımıza aldığımız Atatürk'ün, Türk dilinde, tam sistemli ve çağdaş bilginin usul ve dayanaklarına göre yazılmış, doğru bir biyografisi bile yoktur!

Bu böyle olunca, Atatürkçülüğün bir izahı olan, bir fikir ve hareket sistemi olarak onu açıklayan çağdaş araştırma ölçülerine uygun bir fikir eseri var mıdır? diyeceksiniz. Hayır! Ne yazık ki, Atatürk ve Atatürkçülük medeni dünyanın hiçbir ülkesinde olduğu kadar meçhul değildir.

Atatürk, sadece İstiklal Harbini anlattığı nutku ile vesikalandırılabilecek bir kumandan değildir. Atatürk, Türk yapısında bir çağ değişiminin büyük mimarıdır ki, bu mimaride ruh ve zihniyet malzemesi, en az askeri zaferlerimiz kadar yer alır.

Atatürkçülük, işte bu mimarinin adıdır.

Mesela Atatürk'te bir vatan anlamı vardır ki, kendinden evvelkilerin vatan anlayışlarına uymaz. İmparatorluk devrimizde vatan, ordumuzun gidebildiği yerlerdi.

Namık Kemal, Osmanlı vatanına hitap ederken:

"Bir elin ravzai-nebiye uzat,
Birini Kerbelada meşhede at,
Kainata o heybetinle görün."

demişti.

Atatürk'ten evvelki Enver Paşa'nın vatanı daha garip bir şeydi.

Ziya Gökalp'a göre de vatan şöyle tarif edilir:

"Vatan ne Türkiye'dir Türklere ne Türkistan,
Vatan büyük ve müebbet bir ülkedir: Turan"

Atatürk için ise vatan, Misakı Milli içindeki topraklardır. Bu toprakların içinde ne Ravzai- nebi, ne de Meşhet, ne Mısır, ne Tunus, ne İran, ne Hindistan vardır. Bu böyle olduğu için de Türkiye, 100 yıldan beri ve bütün tarihinde ilk defa sulh içindedir.

Atatürk’ün Millet Anlayışı da, kendinden evvelkilerden başkadır. Atatürk için millet, Türkiye sınırları içinde ve Türk kültürünü benimseyen, mütecanis bir toplumdur.

O, Türklerin tarih içindeki yerini, Türklerin medeniyete hizmetleri bakımından inceler ve kökleri kırk asra varan bu şerefi, Türkiye sınırları içindeki milletine bağışlayıp:
"Ey Türk! Öğün, çalış, güven!" der.

Halbuki imparatorluk, millet sözünü zaten bilmezdi. Fanatik bir ırkçılığın ise, Atatürk'ün lügatinde yeri yoktur. Ama bugün, ne istediği belli olmayan, tarifi yapılmayan, sınırları anlatılmayan,

reel şartları işlenmeyen ve hatta duyguya bile değil de sadece taasuba hitap ettiği için bir kelimecilik haline getirilen bir ırkçılık, sanki Atatürkçülük gibi savunulmaktadır.

Atatürk’ün Vatan, Millet konularında kısaca çizgilendirilen "öz" unsurlarını, istiklal fikri, hürriyet fikri, medeniyet anlamı, terakki anlamı, ilim, felsefe, iktisat ve devlet anlayışları gibi hesapsız konular üzerinde derinleştirebiliriz.

O zaman ortaya bir FİKİR Atatürkçülüğü çıkar ve görürüz ki bu Fikir Atatürkçülüğü, KELİME Atatürkçülüğünden bambaşka bir şeydir. Yani Kelime Atatürkçülüğü, donmuş bir çığlık halinde kalırken, Fikir Atatürkçülüğü bize dün olduğu gibi, bugün de, yarın da yön verecek bir doktrindir.

Bilgisizlik, tembellik veya taassup yüzünden ne Atatürk, ne Atatürkçülüğü dondurmaya hakkımız yoktur. Atatürk sokak tabirleri ile değil, ancak fikir yolu ile incelenir ve anlaşılır. Atatürk mefküreciliği ise, ancak bu fikirler manzumesidir.

Biz asıl Atatürk'e yönelelim. Yalnız sözde kalan, şekil ve suret haline getirilmiş Atatürk değil, hakiki, yaşayan ve uzun süreli ilkeler koyan Atatürk’e.

Çünkü hakiki Atatürkçülük, Atatürk'ün adını haykırmakla yetinmek değil, Atatürk'ü anlamak, izah etmek ve savunmaktır.

(YÖN DERGİSİ / 24 Ocak 1962’de Ş. Süreyya Aydemir’in  yayımlanan bir makalesinin tetkiki neticesi yazılmıştır.)

Bu hususta ilk görev ise,
Kuruluş tüzükleri gereği Atatürkçü çizgide faaliyet yürüten Demokratik Kitle ve Sivil Toplum Örgütlerine düşer….