Thread by @matinkh_fa

قضاوت کردن و پشت سر کسی حرف زدن ابزار ایجاد شرم هستن. کسی که مورد هدف این رفتار قرار می‌گیره، احساس طرد شدن می‌کنه و براش امر دردناکیه. ولی کتاب میگه اونی که غیبت می‌کنه هم از این قضیه در امان نمی‌مونه. غیبت کردن نشونه‌ی شرمه و با این کار، شرم در خودش هم تشدید میشه. /۱

غیبت کردن و بولی کردن (زورگویی کردن) مثل همدیگه هستن*. هر دو روشهایی برای طرد کردنِ افراد هستن، و در عین حال، راهی برای احساس تعلق به گروه و دریافت تایید اونها. /۲

[*اگه زورشون به فرد برسه، بولی می‌کنن. اگه زورشون نرسه، پشت سرش حرف میزنن]

کتاب میگه یکی از علتهای اصلی که آدمها یکی رو قضاوت می‌کنن، اینه می‌خوان توسط گروهشون پذیرفته بشن. چیزهایی که میگن رو لزوما خودشون قبول ندارن، ولی اینطوری تایید بقیه رو بدست میارن.
ولی با اینکار در «تار شرم» خودشون بیشتر گیر میافتن. /۳

طرد کردن و پشت سر کسی حرف زدن باعث میشه ما از اون مهربونی که برای مقابله با شرم لازم داریم فاصله بگیریم. قضاوت کردن بقیه باعث میشه نسبت به خودمون هم نتونیم مهربون باشیم. /۴

ولی چکار میشه کرد؟ وقتی می‌بینیم گروهِ ما دارن پشت سر کسی حرف می‌زنن، انگار راهی نداریم مگر اینکه ما هم بهشون ملحق بشیم. قانون نانوشته‌ای هست که "اگه با ما غیبت نکنی، وقتی از اینجا رفتی، ما پشت سر خودت حرف می‌زنیم" /۵

یک راه اینه که اونها رو مستقیما سرزنش کنیم، یا نصیحتشون کنیم. "باورم نمیشه راجع بهش این حرفها رو می‌زنید! ما باید هوای همدیگه رو داشته باشیم!"
نویسنده میگه شرمنده کردن بقیه باعث تغییر مثبت در اونها نمیشه. علاوه بر اون، احتمالا خود ما میشیم هدف بعدیِ غیبت اون جمع. /۶

برای همراهی نکردن با غیبت، نویسنده میگه خودش اینطوری عمل می‌کنه؛ نظرش رو میگه، و در مواردی هم مسیر گفتگو رو به سمت امپاتی و همدلی تغییر میده. /۷

مثلا
- اون خیلی اخلاق بدی داره. بیخود نبود همسرش ترکش کرد!
+ من اونقدرا از خودش و رابطه‌اش با همسرش مطلع نیستم. راستش بعضی وقتها هم فکر می‌کنم براش چکار می‌تونم بکنم. /۸

خلاصه، برای مقابله با شرم ما باید بتونیم با خودمون مهربون باشیم. با قضاوت کردن، پشت سر کسی حرف زدن، بولی کردن و… از این مهربونی دور میشیم و در برابر شرم آسیب‌پذیر می‌مونیم. باید یاد بگیریم از این رفتار چطور دوری کنیم، و روابط موثرتر و محکم‌تری بسازیم. /۹ و پایان