Thread by @matinkh_fa

«خود واقعی بودن»

تعریف اینکه "یکی خودش هست" چیه؟
کتاب اینطوری تعریف می‌کنه: کسی که جلوی همه و در همه شرایط یک شخصیت رو نشون میده. اگه از ده تا آدم مستقل که می‌شناسنش بخوایم توصیفش کنن، همه کم و بیش یک شخصیت رو شرح می‌دن. /۱

ما باید بتونیم همه‌جا خودِ واقعی‌مون باشیم. ولی این امر بدون مقاومت در برابر شرم تقریبا غیرممکنه. کتاب دوتا راهکار معرفی می‌کنه: اول، داشتن روابط مبتنی بر اصالت شخصیت؛ دوم، امپاتی و همدلی با خود. /۲

رابطه‌ی مبتنی بر اصالت شخصیت، لزوما به این معنی نیست که با افرادی باشیم که طرز تفکر و ارزشهای مشترک با ما دارن. ما نیاز به روابطی داریم که در اونها اولویت با اینه که بتونیم خودمون باشیم، حتی اگه در مواردی با هم اختلاف‌نظر داریم. اینکه صداقت اولویت اول همه باشه. /۳

امپاتی و همدلی با خود یعنی چی؟
ما نسبت به خودمون خیلی سختگیر هستیم. یکی از عناصر اصلیِ ایجاد شرم خودِ ما هستیم. بعضی وقتها انتظارات و خواسته‌هایی که از دیگران می‌شنویم رو خودمون در خودمون تقویت می‌کنیم و به خودمون حس شرم می‌دیم. /۴

قضاوت نکردن دیگران کار سختیه؛ قضاوت نکردن خود حتی سخت‌تر. اگه می‌خوایم که بتونیم خودِ واقعی‌مون باشیم، باید خودمون رو با همه ضعفها و قدرتها بپذیریم. پذیرش خود و نشون دادن امپاتی و همدلی قدم مهمی برای مقابله با شرمه. /۵

کتاب تمرین جالبی پیشنهاد می‌کنه. میگه ضعفها و محدودیت‌هامون رو از زاویه‌ی مثبت نگاه کنیم. هم نقاط قوت‌مون رو ببینیم و هم جاهایی که می‌تونیم بهتر بشیم. /۶

مثلا، یکی ممکنه به خودش احساس شرم بده که "من خیلی سر کار کنترلگر هستم" یا "خیلی به بچه‌هام سختگیری می‌کنم". نویسنده میگه تو این شرایط به خودتون یادآوری کنید که "کیفیت کار برام مهمه" یا "من دوست دارم مادر خوبی باشم". نقاط مثبت رو هم ببینید. /۷

با این طرز تفکر، مشکل به خودیِ خود حل نمیشه. ولی اینطوری از حس شرم دور میشیم، فضا برای رشد و پیشرفت رو راحتتر می‌بینیم، و تغییرات مثبت رو در خودمون ایجاد می‌کنیم.

یادمون باشه: با احساس شرم دادن به خودمون یا دیگران، هیچ تغییر مثبتی اتفاق نمیافته. /۸ و پایان