آقای دکتر زیباکلام @sadeghZibakalam میگویند «مهمترین انتقادم از ظریف، بیتوجهی، بیتفاوتی و سرسوزنی اهمیت قابل نبودن به وضعیت حقوق بشر در ایران بود. بارها ایشان در قبال پرسش از نقض حقوق بشر در ایران گریخت و شانه خالی کرد». با این تحلیل ایشان به چند دلیل مخالفم:
۱) اول اینکه این تحلیل نشأت گرفته از یک برداشت محدود و سطحی از مقولهٔ «حقوق بشر» است. منادیان این برداشت «حقوق بشر» را غالباً محدود به آزادیهای سیاسی میدانند و اغلب به حقوق اقتصادی - که عمدتاً در «میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ۱۹۶۶» برشمرده شده - هیچ توجهی ندارند.
۲) یعنی حقوقی از قبیل حق برخورداری از استاندارد زندگی کافی، حق برخورداری از درمان و بهداشت و سلامتی، حق کار با شرایط مناسب، حق مسکن و حق برخورداری از آموزش را در گفتمان و تحلیلهایشان کاملاً در تحلیلشان نادیده میگیرند.
۳) حال اینکه این دسته از «حقوق اساسی» جزء تفکیکناپذیر و لایتجزایی از مجموعه گستردهتر «حقوق بشر» هستند و دکتر ظریف - بواسطه تلاش بی وقفهاش در جهت رفع تحریمها و همچنین جلب توجه افکار عمومی جهان به #جنایت_تحریم و #تروریسم_اقتصادی - کارنامه درخشانی در حوزه دفاع از این حقوق دارد.
۴) چطور میتوان وزیری را که تمام دوران صدارتش را معطوف به تلاش برای رفع فشارهای بینالمللی بر اقتصاد و معیشت مردم کرده و در چارچوب اختیارات سازمانی و قانونی خود - بلکه فراتر - از هیچ کوششی در جهت تأمین این حقوق فرونگذاشته، به بی توجهی به «حقوق بشر» متهم کرد؟
۵) دوم اینکه کسانی که دکتر ظریف را متهم میکنند چرا عریضه به دشمن نبرده و رخت چرک ایران را در حوزه «حقوق سیاسی و مدنی» در مجامع بینالمللی نزد چشم جهانیان نشسته و پهن نکرده، عموماً نیتی غیر از آنچه دکتر زیباکلام تصور میکنند در سر میپروراندند!
۶) در واقع، آنها - که به واسطه حمایتشان از تحریم خود در نقض حقوق اقتصادی مردم ایران نقش برجستهای ایفا کردهاند - نه تنها قصد اصلاح وضعیت حقوق سیاسی در ایران را نداشتند بلکه در کمین نشسته بودند تا ظریف جملهای در نقد آن به زبان بیاورد...
۷)... تا همان جمله را به عنوان مدرک و «سند اعتراف رژیم به نقض حقوق بشر» در دست بگیرند و از این راهروی کنگره تا آن دالان شورای اتحادیه اروپا بدوند تا بر تعداد تحریمها علیه ایران - این بار به بهانه حقوق بشر - بیفزایند.
۸) تنها و تنها دلیل اینکه در سالهای اخیر آنها - با علم به محدودیتها، شرح وظایف، اولویتها و جایگاه وزیر خارجه در ساختار سیاسی ایران - بی وقفه جواد ظریف را به سکوت در این باره متهم میکردند و مورد هجمه رسانهای قرار می دادند، این بود که او را در تأمین هدف اول به شکست بکشانند.
۹) و بس جای تعجب و تأسف است که دکتر زیباکلام همان انتقاد بی اساس را تکرار میکنند. خوب است ایشان از میلیونها جوانی که شغل و درآمد و آیندهشان را بواسطه تحریم از دست دادند، از صدها هزار بیماری که از دارو و درمان محروم ماندند، هزاران دانشجویی که ادامه تحصیل را رها کردند...
۱۰)...بپرسند ظریف را حامی حقوق اساسی خود میدانند یا دستیاران ایرانینمای آقای پومپئو و برایان هوک و دو جین سازمان «حمایت از حقوق بشر در ایران» را که در این سالها توجیهگر سیاست جنایتکارانه «فشار حداکثری» و حامی نقض حقوق اقتصادی و اجتماعی آنها بودند؟
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
۱) میگویند آقای جلیلی پیشنهاد داده ایران از برجام خارج شود و غنیسازی ۹۰٪ شروع کند تا با دست پُر مستقیم با آمریکا وارد مذاکره شود. اینکه واقعاً این پیشنهاد را ایشان مطرح کرده یا خیر محل بحث نیست.
۲) اما حقیقت این است که عدهای در ایران - به دلیل بدعهدی آمریکا در قضیه برجام - از این موضعِ منتصب به آقای جلیلی و مواضع مشابه دفاع میکنند؛ و معتقدند تنها با اهرم قدرت میشود با آمریکا کنار آمد. حال اگر این پیشفرض را بپذیریم، طرفداران این نظریه باید دستکم به ۳ پرسش پاسخ دهند:
۳) اول اینکه میان تصمیمِ ایران به خروج از برجام و آِغاز غنیسازی ۹۰٪ و احیاناً کشاندن آمریک پای میز مذاکره حداقل چند هفته فاصله خواهد بود.
۱) نخستوزیر اسرائیل اخیراً اعلام کرده که اسرائیل را مقید به رعایت توافق وین نمیداند و مجاز است به هر اقدامی که لازم دانست علیه ایران دست بزند.
۲) به عبارت دیگر، اسرائیل میگوید حاضر است علیه قراردادی وارد عمل شود که هماکنون میان ایران و اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل در دست مذاکره است! یعنی رسماً اعلام کرده خود را مجاز میداند علیه توافقی که برای احیای برجامی که ضمیمه قطعنامه ۲۲۳۱ است کارشکنی کند!
۱) بر کسی پوشیده نیست که در متون حقوقی واژهها تاثیرفوقالعادهای دارند. به عنوان مثال، در قطعنامه ۲۲۳۱ شواری امنیت، صرفِ اضافه شدن یک عبارت به متن باعث شده حتی موشکهایی که «قابلیت حمل سلاحهای هستهای» دارند از حیطه درخواست شورا در مورد فعالیتهای موشکی ایران خارج شوند.
۲) در واقع، در قطعنامه ۱۹۲۹، شورای امنیت تصمیم گرفته بود فعالیتهای مرتبط با «موشکهای دارای قابلیت حمل سلاحهای هستهای» را ممنوع کند.
۳) اما پس از انعقاد برجام، در قطعنامه ۲۲۳۱، صرفِ اضافه شدن عبارت «طراحی شده برای» - پیش از عبارت «قابلیت حمل...» - این دسته موشکها را از شمول درخواست شورا خارج کرد.
۱) هشدارهای کارشناسان مجرب را نادیده نگیرید؛ تعبیر به هراسفکنی هم نکنید. تبعات ورود شورای امنیت را - مانند قبل - دستکم نگیرید. احتمال ورود مجدد شورای امنیت به پرونده ایران بالاست. این بار برقِ شورای امنیت ایران را بگیرد، دستبردار نخواد بود.
۲) دیگر هم توان این را نداریم تا بدون اجرای قطعنامههای شورای امنیت آنها را لغو کنیم. یعنی دیگر مجال نخواهند داد آنچه دکتر ظریف انجام داد، تکرار شود. تردید نکنید رژیم بازرسی
تأسیسات را از «آژانس» به «شورای امنیت» منتقل خواهند کرد - با اختیاراتی بس وسیعتر و پیامدهایی سنگینتر.
۳) یعنی کاری که در چارچوب UNSCOM علیه عراق در دهه ۱۹۹۰ انجام دادند، علیه ایران پیاده خواهند کرد؛ روسیه و چین نیز همراه خواهند شد.
۱) در سال ۱۹۴۵، در بحبوحه جنگ، یک خبرنگار از نخستوزیر وقت ژاپن - کانتارو سوزوکی - پرسید موضع دولت شما در مورد «بیانبه پُستدام چیست؟»
۲) بیانیه پُستدام بیانیهای بود که در آن متفقین - با لحنی تهدیدآمیز - خواستار تسلیم بی قید و شرط امپراطوری ژاپن شده بودند و تاکید کرده بودند در صورت دریافت پاسخ منفی به این درخواست، ژاپن با «نابوی کامل و بی وقفه» ( Prompt and utter destruction) مواجه خواهد شد.
۱) سال گذشته آقای خضریان یک طرح دو فوریتی تقدیم مجلس کردند که در آن به غلط فرض بر این گذاشته شده بود که «اعضای دائمی شورای امنیت» (و نه کشورهای فعلی شرکتکننده در برجام) این اختیار را دارند تا قطعنامههای قبلی شورای امنیت علیه ایران را احیا کنند!
۲) بر اساس همین پیشفرض غلط نیز - که دقیقاً بازتاب و تأیید موضع مردود آقای پومپئو بود و عملا آمریکا را مانند یکی از اعضای باقیمانده در برجام در راهاندازی مکانیسم ماشه «صاحب اختیار» میدانست - ایشان قصد داشتند بواسطه مصوبه مجلس «خروج خودکار ایران از برجام» را اعلام کنند!
۳) یعنی در عمل، با تصویب این طرح مستعد ایجاد بستری بودند که در آن - به محض اینکه آمریکا به صورت غیرقانونی و یکجانبه مدعی احیای قطعنامههای شورای امنیت شود - ایران
نیز به صورت خودکار برجام را ترک کند و بالطبع با خروج ایران قطعنامههای شورای امنیت بازگردند!