۱) بر کسی پوشیده نیست که در متون حقوقی واژهها تاثیرفوقالعادهای دارند. به عنوان مثال، در قطعنامه ۲۲۳۱ شواری امنیت، صرفِ اضافه شدن یک عبارت به متن باعث شده حتی موشکهایی که «قابلیت حمل سلاحهای هستهای» دارند از حیطه درخواست شورا در مورد فعالیتهای موشکی ایران خارج شوند.
۲) در واقع، در قطعنامه ۱۹۲۹، شورای امنیت تصمیم گرفته بود فعالیتهای مرتبط با «موشکهای دارای قابلیت حمل سلاحهای هستهای» را ممنوع کند.
۳) اما پس از انعقاد برجام، در قطعنامه ۲۲۳۱، صرفِ اضافه شدن عبارت «طراحی شده برای» - پیش از عبارت «قابلیت حمل...» - این دسته موشکها را از شمول درخواست شورا خارج کرد.
۴) منطق این است که عبارت «طراحی شده برای» مستقیم به عنصر «نیت» طراح موشک (Element of intent) برمیگردد؛ و لذا کسی که قصد داشته باشد اتهامی را متوجه ایران کند و او را به نقض قطعنامه متهم سازد، باید ابتدا نشان دهد نیت سازنده از ساخت موشک ایجاد قابلیت حمل سلاحهای هستهای بوده است!
۵) حال اینکه اگر این عبارت نبود، کافی بود صرفاً نشان دهد آن موشک از نظر فنی - مثلاً از لحاظ قابلیت حمل وزنی برابر وزن کلاهکهای هستهای - در زمره موشکهای مورد نظر شورای امنیت قرار میگیرد!
۶) بعضاً، برهمین اساس هم چندین تلاش دولت آمریکا برای محکوم کردن ایران بعد از رزمایشهای موشکی نیروهای مسلح کشور در شورای امنیت به شکست انجامید. دلیل دیگر اینکه عبارت الزامآور شورا «تصمیم میگیرد» در قطعنامه ۱۹۲۹ به عبارت تشویقی شورا «فرامیخواند» در قطعنامه ۲۲۳۱ تغییر یافت.
۷) البته، حضرات میگویند آقای ظریف برجام را نخوانده، انگلیسی هم نمیداند؛ در مذاکرات هم دیکته مینویسد و از دیگران هم قاطعیت کمتری دارد. صدا و سیما هم مدام برای تاکید بر این موضوع «مستند»هایی میسازد که البته در آنها اثری از این اسناد مذکور نیست!
۸) پس احتملاً این عبارتها - که صنعت موشکی و فضایی ایران را از زیر ضرب شورای امنیت خارج کرده و رزمایش موشکی را برای نیروهای مسلح نزد افکار عمومی کم هزینه ساخته - در آن قطعنامه مثل سبزه بر اثر تابش آفتاب روییدهاند واعضای دائمی شورا هم نخوانده متن را امضاء و تصویب کردهاند!
۹) پس هیچ نیازی نیست از دکتر ظریف و عراقچی و دیگر کارشناسانی که ۴۰ سال سابقه کار در عالیترین سطوح دیپلماتیک و متنخوانی و متننویسی دارند در مذاکرات وین استفاده کنیم. به جای آن، دور بعدی مذاکرات را در جایی برگزار کنیم که آفتاب میتابد و مساعد رویش واژههاست!
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
۱) هشدارهای کارشناسان مجرب را نادیده نگیرید؛ تعبیر به هراسفکنی هم نکنید. تبعات ورود شورای امنیت را - مانند قبل - دستکم نگیرید. احتمال ورود مجدد شورای امنیت به پرونده ایران بالاست. این بار برقِ شورای امنیت ایران را بگیرد، دستبردار نخواد بود.
۲) دیگر هم توان این را نداریم تا بدون اجرای قطعنامههای شورای امنیت آنها را لغو کنیم. یعنی دیگر مجال نخواهند داد آنچه دکتر ظریف انجام داد، تکرار شود. تردید نکنید رژیم بازرسی
تأسیسات را از «آژانس» به «شورای امنیت» منتقل خواهند کرد - با اختیاراتی بس وسیعتر و پیامدهایی سنگینتر.
۳) یعنی کاری که در چارچوب UNSCOM علیه عراق در دهه ۱۹۹۰ انجام دادند، علیه ایران پیاده خواهند کرد؛ روسیه و چین نیز همراه خواهند شد.
۱) در سال ۱۹۴۵، در بحبوحه جنگ، یک خبرنگار از نخستوزیر وقت ژاپن - کانتارو سوزوکی - پرسید موضع دولت شما در مورد «بیانبه پُستدام چیست؟»
۲) بیانیه پُستدام بیانیهای بود که در آن متفقین - با لحنی تهدیدآمیز - خواستار تسلیم بی قید و شرط امپراطوری ژاپن شده بودند و تاکید کرده بودند در صورت دریافت پاسخ منفی به این درخواست، ژاپن با «نابوی کامل و بی وقفه» ( Prompt and utter destruction) مواجه خواهد شد.
۱) سال گذشته آقای خضریان یک طرح دو فوریتی تقدیم مجلس کردند که در آن به غلط فرض بر این گذاشته شده بود که «اعضای دائمی شورای امنیت» (و نه کشورهای فعلی شرکتکننده در برجام) این اختیار را دارند تا قطعنامههای قبلی شورای امنیت علیه ایران را احیا کنند!
۲) بر اساس همین پیشفرض غلط نیز - که دقیقاً بازتاب و تأیید موضع مردود آقای پومپئو بود و عملا آمریکا را مانند یکی از اعضای باقیمانده در برجام در راهاندازی مکانیسم ماشه «صاحب اختیار» میدانست - ایشان قصد داشتند بواسطه مصوبه مجلس «خروج خودکار ایران از برجام» را اعلام کنند!
۳) یعنی در عمل، با تصویب این طرح مستعد ایجاد بستری بودند که در آن - به محض اینکه آمریکا به صورت غیرقانونی و یکجانبه مدعی احیای قطعنامههای شورای امنیت شود - ایران
نیز به صورت خودکار برجام را ترک کند و بالطبع با خروج ایران قطعنامههای شورای امنیت بازگردند!
۱) خانم دکتر الهیان، شما نماینده مجلس و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی هستید. کلام شما بار حقوقی، رسمیت و بازتاب بینالمللی دارد. محتوا و جنس کلام شما نباید از جنس کلام مغرضانه برخی رسانهها باشد. بفرمایید کجا #ظریف اعتراف کرده اطلاعی نداشته تحریمها در برجام لغو نشده؟
۲) چرا با نقل قول غلط از وزیر امور خارجه سابق کشور، چنین تفسیر کذب و زیانباری از برجام را منتشر و در فضای عمومی ترویج میکنید؟ حتی سرسختترین لابیهای ایرانستیز در واشنگتن نیز برای توجیه عملکرد جنایتکارانه ترامپ تا کنون چنین تفسیری از مفاد برجام ارائه ندادهاند!
۳) حتی تیم حقوقی کاخ سفید ترامپ و صدها حقوقدان وزارت خارجه آقای پومپئو نیز برای توجیه خروج آمریکا از توافق - و قانونی جلوه دادن بازگشت تحریمها - نتوانستند به یک بند از برجام استناد کنند یا حتی یک خط از آن را تفسیر به مطلوب کنند.
فضاسازی، تیترهای درشت و حملات غیرمنصفانه علیه دکتر ظریف - و تحریف اظهارات او در روز روشن - پدیده جدیدی نیست. طبیعتاً، طراحان و کارگزاران این حملات سیستماتیک هم دنبال بحث علمی و شفافسازی نیستند. اما برای کسانی که صادقانه دچار شبهه شدهاند این توضیحات را ضروری میدانم.
۱) البته شبهه و ابهام در مورد سازوکارها و اصطلاحات حقوقی - به ویژه در مورد ترمینولوژی خاص «حقوق اتحادیه اروپا» - نیز اتفاق جدیدی نیست و به وفور حتی در جلسات استماع «کمیسیون ویژه بررسی برجام» در مجلس نهم - که به ریاست آقای دکتر زاکانی تشکیل شده بود - نمایان میشد.
۲) در آن زمان هم به کرات در مورد این شبهات در رسانهها نوشته بودیم. در سالهای متعاقب نیز بارها به مناسبتهای مختلف در برابر شبههافکنیهای مغرضانه توضیحات مبسوطی ارائه شد. اما ظاهراً این تلاشها کافی نبوده و لازم است - برای وفاداری به حقیقت و تاریخ هم که شده- باز هم تکرار کنیم:
۱) امسال فضای نیویورک متأثر از تیرگی روابط میان فرانسه (اتحادیه اروپا) با آمریکا، استرالیا و بریتانیا در پی ماجرای لغو قرارداد خرید زیردریاییها خواهد بود. فرانسه این ماجرا را محدود به یک قرارداد نمیبیند بلکه مقدمه بازنگری روابط راهبردی طرفین ارزیابی میکند.
۲) در چنین فضایی، طرح دستکم سه مقوله مرتبط با ماجرای زیردریاییها توسط وزیر امور خارجه ایران - دکتر @Amirabdolahian - که به پرونده برجام هم مربوط است، میتواند تاثیرگذار و مفید باشد:
۳) اول، مقوله «عهدشکنی» در مناسبات بینالمللی است که - بخاطر Appeasement با ترامپ از جمله در ماجرای برجام - امروز دامنگیر روابط دولتهای غربی با یکدیگر نیز شده است. حتی با وجود مخالفت ایران با انعقاد قرارداد میان استرالیا و آمریکا، طعنه به طرف غربی در این باره خالی از لطف نیست.