Het is een bizarre week. Terwijl er oorlog is uitgebroken in Europa, is het opeens toch carnaval in Brabant, ben ik nog foto's uit aan het zoeken van de wintersport, gaat het gekkenhuis op werk gewoon door en schaffen we ook nog de coronaregels af in Nederland.
Corona is precies twee jaar in Nederland: carnaval 2020 was toch wel de overtuigende start van de pandemie. De week daarna, de eerste week van maart 2020, ging ik nog op wintersport. Het eerste 'officiële geval' was op 27 februari: overmorgen 2 jaar geleden.
Het was de laatste keer dat ik carnaval vierde - al geldt dat voor iedereen. Ik vond het altijd een gigantisch leuk feest, met vrienden op straat staan en de sfeer van de gezelligheid in de stad voelen. Alleen: met de mensen waarmee ik het vierde heb ik geen goed contact meer.
De week daarna gingen we nog op wintersport. Niet alleen vond ik dat, na alle verhalen uit (toen nog) China, spannend. Het was ook een uitputtingsslag omdat ik me toen mentaal al slecht voelde, en problemen had met mijn psycholoog op dat moment.
https://twitter.com/jjvvhh/status/1387113229915152387?s=20&t=OYmxRR-OK-_lbcVdp2jCOg
Het was heel duidelijk dat ik dat maar thuis moest laten. Dat de wintersport leuk moest zijn, want het leven was al vervelend genoeg. En ik wist ook dat er bij anderen allerlei dingen speelden, en mijn verhalen het minst belangrijk waren (dat was ook zo).
https://twitter.com/jjvvhh/status/1387113232561803269?s=20&t=9tJmTKVOK6oFaLwxsSwpyg
Meerdere keren heb ik willekeurig zitten huilen. Ik had elke ochtend diaree, en had nog geen idee van mijn ADHD. Maar het enige dat ik te horen kreeg, terwijl ik in alle onrust, angst en ongemak het beste ervan probeerde te maken, was dat ik eens wat meer op moest schieten.
Twee jaar geleden was dus binnen een week een definitief einde aan mijn wintersportplannen, mijn carnavalsgewoontes, het begin van corona en het besluit om te stoppen bij mijn eerste psycholoog. Allemaal dingen waar ik nu nog steeds mee zit, of in blijf hangen misschien zelfs.
Gelukkig heb ik morgen een ander event buiten Brabant, zodat ik weg kan vluchten. Weten dat het carnaval is (voor het eerst sinds 2 jaar) en ik verder geen plannen heb, terwijl ik nog foto's verwerk van wintersport (voor het eerst sinds 2 jaar), brengt even teveel omhoog.
En ik weet dat ik niets te klagen heb en er veel belangrijkere problemen zijn op dit moment. Maar ja, doomscrollen door Twitter is nou ook niet de ontspannende afleiding.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
