Thread by @anbezhil12

ஒரு ஏழை பிராமணன் கங்கைக்கரையில் மனைவியோடு வசித்து வருபவன் தினமும் #கீதை பாராயணம் செய்து விட்டு உஞ்சவிருத்தி செல்வான். கிடைத்ததை மனைவியிடம் கொடுத்து, அன்றைய உணவை கிருஷ்ணனுக்கு நைவேத்யம் பண்ணி விட்டு இருவரும் சாப்பிடுவது வழக்கம். வழக்கம் போல் அன்று கீதையைப் பாராயணம் செய்யும்

போது ஒன்பதாம் அத்தியாயத்தில் ''யோக க்ஷேமம் வஹாம்யஹம்”என்ற இடம் வந்தது. திடீரென்று அவனுக்கு ஒரு சந்தேகம். இந்த உலகத்தில் கோடானு கோடி பேர் உள்ளனர். அவ்வளவு பேரையும் கிருஷ்ணன் எப்படி நான் ரக்ஷிக்கிறேன் என்று சொல்கிறான். தானே ஒவ்வொருவரின் கஷ்டத்தையும் அறிந்து நேரில் சென்று போக்குவது

என்பது முடிகிற காரியமா? திரும்பி திரும்பி படித்தும் அவனுக்கு இது விளங்கவில்லை. இதை எப்படியாவது புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று தீர்மானித்து சிகப்பு வர்ணத்தில் ஒரு X குறியை அந்த அத்தியாயத்தின் ஸ்லோகத்தின் மேல் போட்டான். சொம்பை, ஜால்ராவை எடுத்துக் கொண்டு வழக்கம் போல் உஞ்சவிருத்திக்கு

சென்றான். அந்த ஏழை பிராமணனின் போறாத காலமோ, துரதிர்ஷ்டமோ அன்றைக்கு பார்த்து ஒரு வீட்டிலும் யாரும் அவனுக்கு தானியங்கள் பிக்ஷை அளிக்கவில்லை. பிராமணன் வழக்கமான தெருக்களில் அலைந்து கொண்டிருந்த சமயம் யாரோ ஒரு சிறு பையன் பிராமணன் வீட்டு கதவைத் தட்டினான். பிராமணன் மனைவி வாசல் கதவை

திறந்த போது அழகான அந்த சிறுவன் தலையிலிருந்து ஒரு பெரிய மூட்டையை இறக்கி வீட்டில் வைத்தான். “யார் அப்பா நீ? என்ன இதெல்லாம்? விலாசம் தப்பா இங்கே வந்து விட்டாய் போலிருக்கிறது என்றாள்.” “இல்லேம்மா, நான் இங்கே இருக்கிறவன் தான். இது என் குருநாதர் வீடு. அவர் எனக்கு கட்டளை இட்டதால்

அவருக்கு தேவைப்பட்ட சாமான்கள் இதெல்லாம் கொண்டு வந்து இருக்கிறேன்” என்றான் சிறுவன். மூட்டை நிறைய பருப்பு, மாவுகள், அரிசி, சமையல் சாமான்கள், எண்ணெய்கள், நெய், தாராளமாக மூன்று மாதத்திற்கு அவர்கள் இரண்டு பேருக்கு சமையலுக்கு தேவையான எல்லாமே இருந்தது. “நான் இங்கே உன்னை பார்த்ததில்லையே

அப்பா. எங்களுக்கு இதெல்லாம் வேண்டாமப்பா. அவருக்கு தெரியாமல் இதை நான் ஏற்க மாட்டேன். என்னை கோபிப்பார்” என்றாள் பிராமணன் மனைவி. “அம்மா உங்களுக்கு தான் நான் இங்கே வருவதும் தெரியாது போவதும் தெரியாது. குருநாதருக்கு தெரியும். இதோ பாருங்கள் நான் மூட்டையை சுமந்து மெதுவாக நடந்தேன் என்று

என் முதுகில் இடது பக்கமும் வலது பக்கமும் பலமாக அடித்திருக்கிறார். குரு பத்தினி பார்த்தாள். X என்று சிவப்பாக அவள் கணவன் அடித்ததின் அடையாளம் இருந்தது. அவள் திகைத்தாள். ஏன் என் கணவர் இவ்வாறு இந்த பிள்ளையிடம் கொடுமையாக நடந்து கொண்டார். இப்படிப்பட்டவரா என் கணவர்? பார்ப்பதற்கு சாது

மாதிரி இருக்கிறாரே என மனத்தில் நினைத்து, என் குழந்தை நீ இங்கே வாடா என்று அந்த சிறுவனை உள்ளே அழைத்து, முதுகில் தேங்காய் எண்ணெய் தடவி, அவனுக்கு உணவளித்தாள். அவர் வரும் வரை ஓய்வெடு என்றதும் அவன் பூஜை அறையில் போய் படுப்பதாக சொல்லி உள்ளே சென்றான். ரொம்ப நேரம் கழித்து களைப்பாக

எங்கும் உணவு பதார்த்தங்கள், தானியங்கள் பிக்ஷை கிடைக்காமல் பிராமணர் விசனத்தோடும் வெறும் கையோடும் வீடு திரும்பினார். அவர் தலையைக் கண்டவுடன அவரை எதுவும் பேச விடாமல், அவள் நடந்த அனைத்தையும் சொல்லி, சிறுவன் மெதுவாக நடந்ததால் முதுகில் பிரம்பால் குறுக்கும் நெடுக்குமாக அவர் அடித்த

சிவந்த அடையாளம் எல்லாம் சொல்லி ஏன் அவனை அடித்தீர்கள் என்று காரணம் கேட்டாள். பிராமணருக்கு தலை சுற்றியது. எனக்கு சிஷ்யனா? நான் சாமான் கேட்டேனா? அவன் மெதுவாக நடந்ததால் முதுகில் அடித்தேனா? என்னம்மா உளறுகிறாய். நீ சொல்வது எதுவுமே நடக்கவில்லையே. எனக்கு யாரும் சிஷ்யனே கிடையாதே. நான்

யாரையும் அடிக்கவில்லையே என்று கூறினார். “நீங்கள் அடித்தீர்கள் என்று முதுகை காட்டினானே. X என்று சிவப்பாக அடையாளம் இருந்ததே. சின்ன குழந்தை பொய் சொல்லாது. இதோ பூஜை அறையில் தான் இருக்கிறான் போய் பாருங்கள்” என்றாள். பிராமணர் அவரின் சிறிய வீட்டில் சிறுவனைத் தேடினார். அவனைக் காணோம்.

பிராமணருக்கு புரிந்துவிட்டது. வந்தது கிருஷ்ணன் தான். வீட்டில் நிறைய சாமான்கள் வசதியாக நிறைந்திருந்ததே. அவர் வறுமை நீங்கியதே. இது கிருஷ்ணன் லீலை. அவன் மீது நன்றியோடு கீதை புத்தகத்தை எடுத்து மறுபடியும் பாராயணம் செய்ய பக்கத்தை புரட்டினார். காலையில் அவர் சந்தேகத்தோடு போட்ட X

குறியைக் காணோம். கிருஷ்ணா, கோடானு கோடி மக்களின் துயர், சோகம் தீர நான் அருகிலே இருப்பேன் என்று சொல்கிறாயே, உன்னால் அது எப்படி சாத்தியம் என்று சந்தேகப்பட்டேனே. என் வறுமைத் துயர் தீர்க்க நீ என் வீட்டிற்குள் வந்தாய், வறுமையை போக்க உணவளிக்க மளிகை சாமான்களை நிரப்பினாய். உன் காருண்யம்

புரிந்தது. உன்னால் முடியும் என்று புரிய வைத்தாய். அதற்கு அடையாளமாக நான் போட்ட சந்தேக குறியை முதுகில் தாங்கி என் மனைவிக்கு தரிசனம் தந்தாய். அவள் செய்த புண்யம், அதிர்ஷ்டம் கூட செய்யாத பாவி நான் உன்னை சந்தேகப்பட்டேன் என்று மனத்தில் எண்ணி வருந்தினார். கிருஷ்ணா என்னை மன்னித்துவிடு

என்று கை கூப்பி வணங்கினார். அவனன்றி ஓர் அணுவும் அசையாது! புரிந்துகொள்ள அவன் அருளாலே நமக்கு ஞானம் பிறக்கவேண்டும்.
சர்வம் ஶ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻

@threadreaderapp unroll