#ஸ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் வடுவூரில் வாழ்ந்த ஸ்ரீநிதி சுவாமிகள் தினமும் ராமனின் புன்னகையைக் குறித்து ஒரு ஸ்லோகம் எழுதுவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார். அந்த ஸ்லோகங்கள் எல்லாம் தொகுக்கப்பட்டுப் #புன்னகைராமாயணம் என்ற ராமாயணமே உருவாகிவிட்டது. ஒருநாள் ராமனை அவர் தரிசிக்கையில் அவர உள்ளத்தில் 
ராமாயணத்திலிருந்து ஒரு காட்சி தோன்றியது. வனவாச காலத்தில் அத்ரி, சரபங்கர், அகஸ்தியர் உள்ளிட்ட பல முனிவர்களின் ஆசிரமங்களுக்குச் சென்று அவர்களை வணங்கினான் ராமபிரான். அந்த வகையில் சுதீட்சணர் என்ற ரிஷியின் ஆசிரமத்தை ஒருநாள் மாலை லட்சுமணனும் சீதையுடன் அடைந்தான் ராமன்.அவர்களுக்காக
விருந்து ஏற்பாடு செய்திருந்தார் சுதீட்சணர். ராமன் அவரிடம், “மகரிஷியே! நீண்ட தூரம் நடந்து வந்த நாங்கள் மிகவும் களைப்படைந்து விட்டோம். அதனால் சீக்கிரமாக உணவைப் பரிமாறுங்கள்!” என்றான். “இப்போது இயலாது ராமா! சற்றுப் பொறுத்திரு!” என்றார் சுதீட்சணர். ஆதிசேஷனின் அம்சமான லட்சுமணன்
வெகுண்டு எழுந்தான். “சுதீட்சணரே! என் அண்ணனையும் அண்ணியையும் விருந்துக்கு அழைத்து விட்டு, அவர்கள் பசி என்று சொல்லும் போது தாமதமாகும் என்கிறீர்களே! உங்கள் விருந்தோம்பலின் லட்சணம் இது தானா?” எனப் பலவாறு பேசினான் லட்சுமணன். அவனைச் சமாதானப் படுத்திய ராமன், “மகரிஷியே! ஏன் விருந்து
இன்னும் தயாராகவில்லையா?” என்று பணிவுடன் கேட்டான். அதற்கு சுதீட்சணர், “ராமா! விருந்தெல்லாம் தயார் நிலையில் தான் உள்ளது. ஆனால் இப்போது சூரியன் அஸ்தமிக்கும் நேரம். காயத்திரி மந்திரத்தை ஜபிக்க வேண்டிய காலம். இந்த சந்தியா காலத்தில் உணவு உட்கொள்ளக் கூடாது என்று சாஸ்திரம் விதித்துள்ளது.
எனவே சந்தியா காலம் போய், இரவுப் பொழுது வந்தபின் விருந்தளிக்கிறேன்” என்றார். “லட்சுமணா! சாஸ்திரத்தில் விதித்த தர்மங்களைத் துளிகூடப் பிறழாமல் இந்த ரிஷி பின்பற்றுகிறாரே! நாமும் அதைப் பின்பற்ற வேண்டாமா\ எனவே நாம் சற்றே பொறுத்திருப்போம். சந்தியாகாலம் போனபின் நாம் உணவருந்தலாம்!” என்று
கூறிய ராமன் சுதீட்சணரின் சிரத்தையை எண்ணி அவரைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தான். இக்காட்சியை மனத்திரையில் கண்ட ஸ்ரீநிதி சுவாமி,“வடுவூரில் உறையும் சக்கரவர்த்தித் திருமகனே! அன்று தர்மங்களைச் சரியாகப் பின்பற்றிய சுதீட்சணரைப் பார்த்து நீ சிந்திய அதே புன்னகையோடு இன்று வடுவூரில் எழுந்தருளி
இருக்கிறாயே! உன இந்தப் புன்னகை எம் போன்றவர்களை தர்மத்தின் பாதையில் வழிநடத்தட்டும்!” என்றொரு ஸ்லோகத்தை இயற்றினார். அந்த ஸ்லோகம்:
“ஸ்ரீமன்! ராம! தவாகமேன முதிதே தஸ்மின் ஸுதீக்ஷ்ணே முனௌ
தத்தத் ஸம்ப்ரமதோ விதாய ரஜனீகாமாத் விலம்பான்விதே |
புக்திம் தாதுமயே ததா ரகுபதே! தர்மாத்மனஸ்தே முகே
“ஸ்ரீமன்! ராம! தவாகமேன முதிதே தஸ்மின் ஸுதீக்ஷ்ணே முனௌ
தத்தத் ஸம்ப்ரமதோ விதாய ரஜனீகாமாத் விலம்பான்விதே |
புக்திம் தாதுமயே ததா ரகுபதே! தர்மாத்மனஸ்தே முகே
யன் மந்தஹாஸம் உத்திதம் தத் அவது ஸ்வாமின் அதர்மாத் இமம் ||”
ராமாவதாரம் போன்ற அவதாரங்களின் வாயிலாக, வேதம் விதிக்கும் தர்மத்தின் நெறியில் தானும் வாழ்ந்து காட்டி, மக்களையும் அந்நெறியில் வழிநடத்துகிறார் திருமால். அதனால் ‘வேதவித்’ – தர்மங்களை வளர்ப்பவர் என்று போற்றப்படுகிறார். அதுவே
ராமாவதாரம் போன்ற அவதாரங்களின் வாயிலாக, வேதம் விதிக்கும் தர்மத்தின் நெறியில் தானும் வாழ்ந்து காட்டி, மக்களையும் அந்நெறியில் வழிநடத்துகிறார் திருமால். அதனால் ‘வேதவித்’ – தர்மங்களை வளர்ப்பவர் என்று போற்றப்படுகிறார். அதுவே
ஸஹஸ்ரநாமத்தின் 133-வது திருநாமம்.
“வேதவிதே நம:” என்று தினமும் சொல்லி வரும் அன்பர்கள் தர்மத்தின் பாதையிலிருந்து தடம் மாறாதபடி திருமால் காத்தருள்வார். தொடர்ந்து அவன் நாமம் சொல்வோம்
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏾
“வேதவிதே நம:” என்று தினமும் சொல்லி வரும் அன்பர்கள் தர்மத்தின் பாதையிலிருந்து தடம் மாறாதபடி திருமால் காத்தருள்வார். தொடர்ந்து அவன் நாமம் சொல்வோம்
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏾
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
