#மகாபெரியவா அந்தக் காலத்தில் மெல்லிசை மன்னர் என்றால் எம்.எஸ். விஸ்வநாதன், திரை இசைத் திலகம் என்றால் கே.வி.மகாதேவன். சினிமா உலகில் இசை அமைப்பாளர்களாக இருவரும் கொடிகட்டிப் பறந்தார்கள்.
கர்நாடக இசையில் கரை கண்டவரான கே.வி. மகாதேவன் மகனோ அம்மா தரும் பணத்தில் மேல் நாட்டு ஹிப்பிகளுடன்
பழகி ஊர் ஊராய் சுற்றுகிறார். கே.வி.மகாதேவனுக்கு இசையில் இடையறாத பணி இருந்ததால், தன் கவலையை அதில் மறக்க, திருமதி லீலா மகாதேவனோ பிள்ளைப் பாசத்தில் அனலில் இட்ட மெழுகாகிறார். காரணம், இவர்களின் பிள்ளை இவர்களைப் பிரிந்து, ஒரு நாள் ஹிப்பிகளுடன் எங்கோ சென்று விட்டது தான். அப்போது
அவருக்கு ஆறுதலும், தேறுதலுமா நல்லதொரு ஆலோசனை சொன்னார் ஒருவர். (அவர் யாரென்று பின்னால் தெரியும்)
"காஞ்சி மகா பெரியவாளை தரிசனம் செய்தால் நற்பலன் கிடைக்கும். உங்க பிள்ளை கண்டிப்பா மனம் மாறித் திரும்பி வருவான்!" எனச் சொன்னார். அதோடு அவரே, 'காஞ்சிப் பெரியவரை தரிசிக்க உங்களுக்கு #வாலி
உதவுவார்!" என்றும் சொன்னார். மறுநாளே வீட்டுக்கு வந்த கவிஞர் வாலியிடம், திருமதி கே.வி.எம். அவர்கள் விஷயத்தைச் சொல்ல, அப்பிடியா, அதுக்கென்ன! கரும்பு தின்ன கசக்குமா, நானும் பெரியவரை பார்த்து ரொம்ப நாளாச்சு. நீங்களும் மாமாவும் நாளைக்கே என்னோட வாங்க. என் காரிலேயே போயிட்டு வந்துடலாம்
என்றார் அவர். திருமதி கே.வி.மகாதேவனுக்கு இப்போது வேறு ஒரு சந்தேகம். அவர் அருகில் தம்மை மடத்தில் அனுமதிப்பார்களா என்பது தான், ஏனென்றால் அவர் கே.வி.எம்மை காதலித்து மணம் புரிந்து கொண்டவர். அந்தண வகுப்பினர் அல்ல. மடத்தை ஆளும் அந்த மா முனி, ஜாதி மத பேதம் எனும் மடத்தைச் சேர்ந்தவர் அல்ல
என்று பதில் சொல்கிறார் வாலி. மறுநாள், தேனம்பாக்கம் எனும் இடத்தில் மகா பெரியவா இருப்பதை அறிந்து அங்கே சென்றார்கள் எல்லோரும். மகா பெரியவாளை தரிசித்து அவரை நமஸ்காரம் செய்து எல்லாவற்றையும் சொன்னார்கள். அனைத்தையும் கேட்டுக் கொண்ட அந்த மகான், பதில் எதுவும் சொல்லாமல், திருமதி கே.வி.எம்.
அவர்களை மட்டும் அழுத்தமாக தீட்சண்யமாக ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு, கொஞ்சம் குங்குமத்தை வழங்கிவிட்டு, உள்ளே சென்று விட்டார். மகான் ஆறுதல் சொல்வார், அனுகிரஹம் செய்வார் என்று எதிர்பார்த்தால், அவர் ஒரு வார்த்தைகூட பேசவில்லையே, ஒருவேளை நம் மகன் திரும்ப வரமாட்டானோ என்ற வருத்தத்தோடு
திரும்பினார்கள் அவர்கள்.
வழியில் வாலி அவர்களுக்கு ஆறுதல் சொன்னார். "அந்த மகானின் பார்வை மட்டுமே போதும். அந்த தீட்சண்யமே உங்கள் மகனை திரும்ப வரவழைத்துவிடும். கவலைப்படாமல் வாருங்கள்" என்றார். அவர்கள் வீட்டை நெருங்கிய போது கிட்டத்தட்ட நள்ளிரவு. வீட்டின் வாசலில் இருட்டில் யாரோ
நிற்பது தெரிந்தது. அழுக்கு உடை, பரதேசிக் கோலம் என்று நிழலாகத் தெரிந்தது. ஹிப்பிகளோடு சேர்ந்து விட்ட தங்கள் மகனும் இப்படித்தானே இருப்பான். ஒருவேளை அவன்தான் மனம் மாறி திரும்பி வந்திருப்பானோ. மனதுக்குள் பதைபதைப்போடு காரில் இருந்து இறங்கி அவனை நெருங்கிய திருமதி கே.வி.எம். அப்படியே
சிலிர்த்துப் போனார். ஆமாம் அவர்கள் மகன்தான் திரும்ப வந்திருந்தான். கண்களில் நீர் தளும்ப மகனை அணைத்துக் கொண்டு தேம்பினார் தாய். "இன்னிக்கு காலைல ஒரு பத்து பதினொரு மணி இருக்கும். அப்போதுல இருந்தே, 'இந்த ஹிப்பி சகவாசம் சரிப்பட்டு வராது. உடனே வீட்டுக்குத் திரும்பிடணும்'னு மனசுக்கு
உள்ளே கட்டளை மாதிரி ஒரு குரல் கேட்டுண்டே இருந்தது. நானும் யோசிச்சேன். அது சொல்றதுதான் சரின்னு தோணித்து. அதனால திரும்பி வந்துட்டேன்" என்று சொன்னான் அவர்களின் மகன். மகன் தனக்குள் கேட்டதாகச் சொல்லும் அந்தக் குரல், காஞ்சி மகானின் குரல். இல்லை இல்லை அந்தக் கடவுளின் குரல் என்றே
தோன்றியது, திருமதி கே.வி.எம். அவர்களுக்கு. அங்கேயே நின்று உரக்கச் சொல்லத் தொடங்கினார், 'ஜயஜய சங்கர ஹரஹர சங்கர’ உடனே மக்கள் திலகம் #எம்ஜிஆருக்கு ஃபோன் செய்த அந்த அம்மையார், நா தழுதழுக்க தன் நன்றியை நவில்கிறார். உங்களால எனக்கு என் புள்ளை கெடைச்சுட்டான். இப்போது வாலியிடம்
சொல்கிறார். அந்த மஹா பெரியவரை உங்கள் மூலம் தரிசிக்க சொன்னதே இந்தப் பரங்கி மலையார் தான்! இதில் இன்னொரு முக்கிய விஷயம். பின் ஒரு நாளில் வாலி, இது பற்றி எம்.ஜி.ஆரிடம் கேட்க, அய்யா நானே உங்களிடம் சொல்லியிருந்தால் நீங்கள் கட்டாயப்படுத்தி அவர்களைக் கூட்டிச் சென்றிருப்பீர்கள். அது தவறு.
அவர்களுக்கே அதில் நம்பிக்கை இருந்து உங்கள் மூலம் தரிசிக்க வேண்டும். அதனால் தான் நான் உங்களிடம் நேரிடையாகச் சொல்லவில்லை. எம்.ஜி.ஆரின் விளக்கத்தில் மலைக்கிறார் வாலி!
எப்பொருள் யார் யார் வாய் கேட்பினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்பது அரிது
எம்.ஜி.ஆர் செய்தது இதற்கு அருமையான பொருள்.
#MahaPeriyava
Anjalai worked as a cleaning lady for her daily bread. Poverty had been oppressing her endlessly. She had two children. In the year 1984 having travelled the length and breadth of Bharath sanctifying the land, Maha Periyava on His return was passing through the
village where Anjalai was living. Her family environment was such that she had never known or realised the greatness of the Mahan. She came to the place where Sri Periyava had His camp, just with the idea of seeing the ‘Samiyar’ (sage) who had come down to her village. She had
taken her two sons also along with her. There was not much crowd at that time with Periyava, so that she could have His darshan without any difficulty. She saw Him and was about to leave the place with her children. Sri Sri Sri Periyava asked His attendant, “Ask her, her name!”
#SriRamanujar Ramanujar studied Ramayanam from Peria Tirumalai Nambi. He studied it not once, but 18 times! Among the Lord’s avataras, Ramanujar was deeply devoted to the Rama and Krishna avatarams. The icon that he worshipped everyday was that of Krishna. One day, a devout
Vaishnava brought an icon of Rama to Ramanujar. Ramanujar said that here was One who did not even say He expected surrender. Krishna had said that He would most certainly grant liberation provided a person surrendered to Him. But Rama did not even lay down such conditions. Such
was the simplicity of Rama. Just as association with Rama was the way to liberation, so was association with Ramanujar, because Ramanujar himself was associated with other Sri Vaishnava preceptors. One day Ramanujar was giving a discourse on the Ramayanam. He had reached the part
#மகாபெரியவா
ஸ்வாமிநாதன், பள்ளியில் 1906வது ஆண்டில் நாங்காவது ஃபாரத்தில் பயின்று வந்தபோது, மாணவர்கள் பள்ளியின் ஆண்டு விழாவுக்கென ஷேக்ஸ்பியர் என்னும் ஆங்கில மகாகவி எழுதிய "ஜான் மன்னர்" என்னும் நாடகத்தை நடத்த ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். அந்த நாடகத்தில் ஆர்தர் இளவரசன் என்னும் முக்கிய
பாத்திரத்தைத் தாங்கி நடிக்கத் தகுதியான மாணவன் கிடைக்கவில்லை. அப்போது, பன்னிரண்டு வயதே நிரம்பிய ஸ்வாமிநாதரின் நினைவு தலைமை ஆசிரியருக்கு வந்தது. உடனே அவர், ஸ்வாமிநாதனை அழைத்து, அந்தக் கதாபாத்திரத்தை அவரே நடிக்க வேண்டுமென்று கூறினார். இந்தச் செய்தியை பெற்றோறிடம் ஸ்வாமிநாதன் கூறி,
அந்த நாடகத்தில் நடிப்பதற்குத் தேவையான உடைகளைத் தைத்துத் தரவேண்டுமென்று கேட்டிக் கொண்டார். பழமையில் ஊறிய பெற்றோர், தங்கள் புதல்வன் நாடகத்தில் நடிப்பதை விரும்பவில்லை. ஆனால், அருமைப் புதல்வனின் ஆசையைப் புறக்கணிக்கவும் விரும்பவில்லை. அரனால் அவர்கள் ஸ்வாமிநாதனுக்குத் தேவையான உடைகளைத்
#ராமநாதபுரம்_குண்டுக்கரை_சுவாமிநாத_சுவாமி 11 தலை 22 கைகளுடன் கூடிய முருகன் இங்கு உரைகிறார். ராமநாதபுர மன்னர் பாஸ்கர சேதுபதி குண்டுக்கரை முருகன் கோயிலுக்கு தினமும் வந்து வழிபாடு செய்வார். ஒருமுறை இவர் சுவாமிமலை சென்று தரிசனம் செய்து விட்டு திரும்பி வந்தபோது, இவரது கனவில் சுவாமிமலை
முருகன் தோன்றி, குண்டுக்கரை முருகன் கோயிலில் உள்ள எனது பழைய சிலையை எடுத்து விட்டு புதிய சிலை பிரதிஷ்டை செய்து வழிபட்டு வந்தால் உனக்கும், உனது மக்களுக்கும் நன்மை உண்டாகும், என கூறி மறைந்தார். பாஸ்கர சேதுபதியும் கனவில் முருகன் கூறியபடி புதிய முருகன் சிலை பிரதிஷ்டை செய்தார்.
சுவாமிமலையானின் பெயரான ‘சுவாமிநாதன்’ என்று பெயர் சூட்டினார். சூரபத்மனை வதம் செய்வதற்கு முன்பே முருகன் இத்தலத்துக்கு வந்ததாக கூறப்படுகிறது. அப்போது முருகனுக்கு 11 தலை 22 கைகள் இருந்ததாக தல வரலாறு சொல்கிறது. அதே வடிவில், விஸ்வரூபம் எடுத்த நிலையில் முருகன் தரிசனம் தருகிறார்.
#வடுவூர்_கோதண்டராமர்_கோவில் இந்தக் கோவில் உத்சவர் விக்கிரகம், ஸ்ரீராமரே உருவாக்கித் தந்தருளிய விக்கிரகம் என்கிறது புராணம். இந்த ராமனைக் காணக் கண் கோடி வேண்டும். பேரழகு வாய்ந்த ராமர். அழகுக்கே அழகு சேர்க்கும் ராமர். சேவித்துக்கொண்டே இருக்கலாம். பார்த்தவர் மயங்கும் அழகு! மந்தகாசப்
புன்னகை! இது போன்ற தத்ரூபமான புன்னகையை வேறு எங்குமே காண முடியாது. வில்லினைப் பிடித்திருக்கும் அழகு அதி ஆச்சர்யம்!
“மையோ, மரகதமோ, மறிகடலோ, மழை முகிலோ,
ஐயோ, இவன் வடிவு! என்பது ஓர் அழியா அழகு உடையான்”
என்ற கம்பரின் வரிகள் நினைவுக்கு வருகிறது. ஸ்ரீராமனை முழுவதுமாக துதிக்கமுடியாமல்
தன்னுடைய இயலாமையை ‘ஐயோ’ என்ற பதத்தால் கம்பரே வெளிப்படுத்தி இருக்கும்போது நாம் எம்மாத்திரம்! கண்ணுக்கினியானை கண்டோம்! என்று மெய்சிலிர்க்க மட்டுமே முடியும். இராமரின் வனவாசம் முடிந்த பிறகு அவர் வாக்குக் கொடுத்தபடி பாரத்வாஜ முனிவர் ஆசிரமத்திற்கு வந்து அவரின் உபசரிப்பை ஏற்றுக்
#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் ஒரு நாள் நந்தமகாராஜாவின் அரண்மனை வாசலில், யாருக்கெல்லாம் பழம் வேண்டுமோ வந்து வாங்கிக் கொள்ளுங்கள் என்று பழங்களின் பெயர்களை சொல்லி கூவிக்கூவி வியாபாரம் செய்து கொண்டிருந்தாள் ஒரு பாட்டி. இதை அரண்மனைக்குள் இருந்து கேட்ட குழந்தை கிருஷ்ணர் தனது கைகளில் தானியங்களை
எடுத்துக் கொண்டு பழம் வாங்க சென்றார். தன் தாய் தந்தையர் பண்டமாற்று முறையில் பிறரிடமிருந்து பொருட்களை வாங்குவதை குழந்தை கிருஷ்ணர் கவனித்து இருந்ததால் தானும் ஏதாவது கொடுத்தால் மட்டுமே பழங்கள் வாங்க முடியும் என்று கொஞ்சம் தானியங்களை கைகளில் அள்ளிச்சென்று கொடுத்து பழம் வாங்க வந்தார்.
ஆனால் அவர் மிகவும் சிறு குழந்தையாக இருந்ததால் அவர் நடந்து வரும்போது தானியங்கள் எல்லாம் கீழே சிந்திவிட்டது.
சிறிய கை அல்லவா! அவர் கைகளில் அவ்வளவு தானியம் பிடிக்கவில்லை கீழே சிந்தி கொண்டே வந்தது. இறுதியில் பழம் விற்கும் பாட்டியிடம் வந்தபோது கண்ணனின் கைகளில் தானியங்கள் எதுவுமில்லை.