#MahaPeriyava Once some learned people were conversing with Sri Maha Periyava. Even though the topic was on a high level Vedantic matter, Periyava’s talk and the language was so simple that even an illiterate could understand it easily. It was different from the lectures normally
delivered by Pundits. At that time, a young man from Australia came there to have His darshan. The young man was doing research on the comparison of various religions and he could speak small sentences in Sanskrit. After the normal enquiries, Periyava asked him what he wanted.
“How should I be? How should I live? What is way of life? What is the way to perform good deeds in life and to get good results?” The young man piled his queries, politely. After a few minutes silence, Periyava said, “All that is okay. But why come here (Kalavai was the place)
for knowing all this?”
“I am a traveller. I have toured a lot of countries and have had darshans of Mahans, talked to very learned people. All of them have told me good things and have given me good advice. But none of those talks came from within and none touched the depth of my
heart. Except that, I felt I understood them all, the ‘Tathvam’ could not be understood by me. Where ever I went in the world, everyone was mentioning only your name. That’s why I came here after a lot of difficulties.” answered the man.
Periyava was listening to all these with a
divine smile on His face. After a small silence, He spoke, “What new thing I am going to tell you? Our ancestors, rishis and devotees have said it all. What new thing I am going to tell you which is not there already in the Ramayana, Mahabharatha, Bhagavad Gita and the Puranas?”
He stopped here and asked the learned people around Him, “What do you people think?”
One Vidhwan replied, “Periyava should give a lot of excerpts from ‘Ithihasas’ and ‘Puranas’. These should be printed in various languages and distributed everywhere, including countries outside
India; we should organise meetings in a lot of places and talk on this. Periyava should attend these meetings.”
Periava broke into a laugh and said, “So? Everyone will understand once we organise meetings and talk on this? Will Dharma, and Bhakti rise? Will everyone get peace of
mind? Is it not? Look! How many persons from our country have asked the same questions this young man has asked now? In what he had studied, and in what he had researched all these queries have sprung up, but, there were no answers which he could accept from the depth of his
heart. Even if we can’t say that there were no answers, it was like crossing half the well. There are answers, very clear answers, in our religion. Ways have been laid out! Results have been mentioned! But, because we know the answers, we don’t care to solve; once the solution is
known, why go after the riddle? That is the careless way we look at them. Erect a big shamiyana, decorate, arrange loudspeakers, and in the end distribute prasadam. Then a big crowd will gather! Those who deliver the lectures will become arrogant and say, ‘Look! People are
flowing in waves after waves to hear me talk!Among the tens of thousands of those who applaud the lectures, will at least ten persons practice them? No way! In the case of foreigners, even if ten persons listen to such lectures, they listen with rapt attention. Though until about
two centuries ago, when foreigners were not aware of our ancient culture and principle, now, they have formed a lot of organisations and are enthusiastically devoting time to the study of Vedas, Vedantas, Puranas, Ithihasas and practise Namasankeerthanams.”
Periyava turned His
eyes towards the young man. The youngster was also looking at Him without blinking his eyes. Periyava, then called a sishya and told him to bring a particular book from the Puranas. After He got the book, He pointed to a specific portion and asked a Pundit to read it and also
give the meaning. The Pundit read it.
தஸ்மாத் ஸர்வேஷு பூதேஷு தயாம் குருத ஸௌஹ்ருதம்
ஆஸுரம் பாமுன்முச்ய யதா துஷ்யத்யதோக்ஷஜ:
துஷ்டே ச தத்தர இமலப்யமனந்த ஆத்யே கிம்
தைர்குண வ்யதிரேஹாதிஹ யே ஸ்வஸித்தா:
தர்மாதய: கிடகுணேன ச காங்க்க்ஷிதேன
ஸாரம் ஜுஷாம் சரணயோரூபமாயதாம் ந:
தர்மார்த்த காம இதி
யோரபிஹிதஸ்த்ரிவர்க:
ஈக்ஷா த்ரயீ நயதமௌ விவிதா ச வார்த்தா
(பாகவதம் ஸ்கந்தம் 7 அத். 6)
After the Pundit read it and before he could give the meaning Periyava started talking.
“Tell him that I am not going to give him any new ‘upadesam’! This is a part which Prahlad preached to His
disciples, which appears in Bhagavatham. Is it not Sasthriji?”
“Yes”
“We should give up ‘Asura gunas’ (qualities of demons); we should show love and friendship towards all animals. If we do that, Bhagavan will become happy. If He becomes happy, there is nothing that we cannot
achieve. For those who surrender before the Lord, cling to His lotus feet, and recite Namasankeerthanam, where is the necessity for moksha (liberation)? If we submit ourselves (Atma) to the Omnipresent Bhagavan that is True Life. To put it in easier terms, #Bhakti should be pure,
true and without any impurity what so ever; no falsehood is allowed. If we conduct ourselves this way, everyone will come to us.”
Every one there who was listening to the above was immersed in total happiness. Somebody started translating this to the young man in English, but he
indicated that he did not need one as he had understood everything!
Source: Mahaperiaval Darsana Anubavangal Vol. 7.
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya/Fb
Sarvam Sri Krishnarpanam 🙏🏻
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#ரிஷி_ஆபஸ்தம்பர்
ஜலத்தை அந்தரத்தில் நிறுத்தியவர் ஆபஸ்தம்பர். அவருக்கு அந்த பெயர் வந்ததை தெரிந்து கொண்டால் அவரின் அலாதி பெருமை நமக்கு தெரிய வரும். ஒரு சமயம் வேதவிற்பன்னரான பிராம்மணர் ஒருவர் ஸ்ராத்தம் செய்தார். போஜனம் செய்விக்க ஒரு பிராம்மணருக்காக காத்திருந்தார். வெகு நேரம்
கழித்து ஒரு பிராம்மணர் வந்தார். அவர் நல்ல பசியுடன் இருந்தார். அவரை அமர்த்தி இலை போட்டு தானே பரிமாறினார் கர்த்தா. வந்த பிராம்மணர் சாதாரண மனிதர்களைக் காட்டிலும் அதிகமாகச் சாப்பிட்டார். பிராம்மணனுக்கு நல்ல பசிபோலும் என்று எண்ணி இவரும் கேட்கக் கேட்கப் போட்டார். போடப் போட அனைத்தும்
ஒரு நொடியில் காலியாயிற்று! கர்த்தாவின் கண்களில் முதலில் இருந்த வினயம் மறைந்து ஏளனம் குடி கொண்டது. அதைத் தன் செயல்களிலும் காட்டினார். அதைப் பொருட்படுத்தாத அதிதி இன்னும் போடு இன்னும் போடு என்று கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். அபரிதமாக உண்டும் திருப்தி அடையாமல் தனக்கு வேண்டுமென்றே தொல்லை
Rare pithru stuithi from Skanda Puranam to be chanted during Mahalaya pithru Paksha to please pithrus irrespective of whether pithru dosham affliction is there or not in one's horoscope.
Please take advantage by chanting thrice a day during this time.
Sarvam Sri Krishnarpanam 🙏🏻
#மகாபெரியவா
ஓரு நாள் பெரியவாளை தரிசனம் செய்ய ஒரு வயசான தம்பதி வந்தார்கள்.
"பெரியவாட்ட ஒரு பிரார்த்தனை."
"சொல்லு."
"எனக்கு 81 வயசு ஆறது. கொழந்தைள் எல்லாம் ஸதாபிஷேகம் பண்ணிக்க சொல்லி வற்புறுத்தறா"
"பண்ணிக்க வேண்டியதுதானே”
"இல்ல பெரியவா எங்களுக்கு அதுல இஷ்டமில்ல. மனசு ஒப்பலை”
"ஏன்?”
"ஸதாபிஷேக பத்திரிக்கையில் ஸஹஸ்ர சந்த்ர தர்ஶனம் [ஆயிரம் பிறை கண்டவர்]ன்னு போடறோம். ஆனா, நெஜத்ல நான் அப்டி ஒண்ணும் பாத்ததில்லை. ஒவ்வொரு பக்ஷமும் மூணாம் பிறையை தரிசனம் பண்ற வழக்கமில்ல. அப்படி செய்யாத போது, நான் எப்டி ஆயிரம் பிறை கண்டவன்னு போட்டுக்கறது? அது பொய் இல்லியா? அதான்
வேண்டாம்னு தோணித்து பெரியவா" எளிமைக்கெல்லாம் எளிமையான பெரியவா அழகாக சிரித்துக் கொண்டே, மிக மிக எளிமையான ஒரு உபாயம் சொன்னார்.
“நீயும் ஆயிரம் சந்த்ரனை பாக்காம, பத்ரிகைல தர்ஶனம் பண்ணினேன்னு போட்டுக்க வேணாம். ஸஹஸ்ர சந்த்ர தர்ஶனம் பண்ணிட்டே, கொழந்தேள் ஆசைப்படி ஸதாபிஷேகம் பண்ணிக்கலாம்"
#பக்தி மங்களவேடா என்ற ஊர் பண்டரிபுரத்திலிருந்து சிறிது தூரத்தில் உள்ளது. அந்த ஊரில் பீடார் சுல்தானுக்கு வரி வசூல் அதிகாரியாக தாமாஜி வேலை பார்த்து வந்தார். தாமாஜி பண்டிதர் தீவிர விட்டல பக்தர். தினமும் விட்டலனை பூஜித்து யாரேனும் அதிதி வந்தால் அவருக்கு போஜனம் செய்வித்து பிறகுதான்
சாப்பிடுவார். சுல்தானுக்கு அவரது நேர்மை நல்லொழுக்கம் ரொம்ப பிடித்து விட்டதால் அவனின் கஜானா மற்றும் பண்டக சாலைக்கு அவரை பொறுப்பாளியாக நியமித்தான். எதிர்பாராத விதமாக நாட்டில் பஞ்சம் வந்தது. ஆடு மாடு கோழி எல்லாம் தீவனமின்றி மெலிந்து போயின. பயிர் பச்சை எல்லாம் வாடி கருகின. மக்கள்
உணவு தட்டுப்பாட்டால் தவித்தனர். ஒருநாள் தாமாஜி வீட்டு வாசலில் ஒரு பிராமணர் பசியோடு வந்தார். தாமாஜி அவரை அழைத்து உபசரித்து உணவளித்தார். அந்த மனிதர் அழத் தொடங்கவே தாமாஜி விவரம் கேட்டார். "நான் இங்கே வயிறார உண்கிறேன். பண்டரி புரத்தில் என் வீட்டில் மனைவி குழந்தைகள் உணவின்றி
#நற்சிந்தனை
ராம ராம ராம ராம!
ராம நாம ஜபத்தில் நாம் இருந்தால் நமது கர்ம வினைப்படி ஏதேனும் துக்கமோ அவமானமோ நிகழ வேண்டி இருந்தால் அவைகள் தடுக்கப்படும் அல்லது நமக்கு பாதிப்பின்றி மாற்றி அமைக்கப்படும். ராம நாமத்தின் சிறப்பே ராமாயணம். ஆஞ்சநேயருக்கு உயிராய் இருப்பது ராம நாமமே. எல்லாவித
பயங்களையும் போக்கடித்து, சகல ஞானத்தையும் பக்தியையும் அளித்து, இகபர சுகங்களையும் தரவல்லது ஸ்ரீராம நாமம். ராமா என்ற மந்திரத்தை சொல்லிக் கொண்டே இருந்தால் நமக்கு எந்த ஒரு செயலிலும் வெற்றி கிடைக்கும் என்பதால், ராமா என்ற மந்திரத்துடன் வெற்றி என்ற பொருளுடைய ஜயம் சேர்க்கப்பட்டு ராம ஜயம்
என உச்சரிக்கப்படுகிறது. நமது இலட்சியம் அழியா ஆனந்தமே. அதை ராம நாம ஜபத்தினால் பெற முடியும். ராம நாமாவினால் வினைகள் எரிந்து நோய்கள் குறையும். சஞ்சிதம், ஆகாமியம் கருகி, ப்ராரப்தம் சுகமாக அனுபவித்து ஜீரணிக்கப்படும். வினை தாங்கும் வலிமையையும், அதுவும் பிரசாதமாக ஏற்கும் பக்குவமும்
#ஸ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள் பிரிட்டிஷ் ஆட்சி காலத்தில் ஓர் ஆங்கிலேயே ஆளுநர் கஜேந்திர மோக்ஷம் ஓவியத்தைப் பார்த்து விட்டு, தன உதவியாளரிடம், உங்கள் கடவுளான திருமாலுக்கு யாரும் சேவகர்களே கிடையாதா என்று கேட்டார். அதற்கு அந்த உதவியாளர், அவருக்கு ஆயிரக் கணக்கான சேவகர்கள் இருக்கிறார்கள் ஏன்
கேட்கிறீர்கள் என்று கேட்டார். அதற்கு அவர், ஒரு சாதாரண யானையின் காலை ஒரு முதலை பிடித்ததற்காகவா அவரே கருடன் மீது ஏறி சங்கு சக்கரத்துடன் வந்து அந்த யானையை காக்க வேண்டும்? நீர் கூறியது போல் ஆயிரக் கணக்கான சேவகர்கள் இருக்கிறார்களே அவர்களில் யாரவது ஒருவரை அனுப்பி அந்த யானையை காப்பாற்றி
இருக்கலாமே. அதை விட்டு விட்டு அவர் ஏன் வந்து அந்த யானையை காப்பாற்ற வேண்டும் என்று கேட்டார். அதை கேட்ட உதவியாளர் ஏதும் பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தார். ஆளுநருக்கு தான் நன்றாக இந்து மதத்தை மட்டம் தட்டி விட்டோம் என்று மனத்திற்குள் பெருமை பட்டுக் கொண்டார். ஒரிரு நாட்கள் சென்றன.