#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள்
பாண்டுரங்கனின் மீது மிகுந்த அன்பு கொண்டவர் யோகி பிரேமானந்தர். அவருடைய வழக்கமான வேலை விடிகாலை எழுந்ததும் நதிக்கு செல்வது, நீராடுவது, விட்டலனுக்கு பிரார்த்தனை, பிறகு ஷோடசோபசாரம் செய்து 700 நமஸ்காரம் பண்ணுவது. நம்மால் நினைத்துப் பார்க்கக் கூட முடியாது!அதற்குப்
பாண்டுரங்கனின் மீது மிகுந்த அன்பு கொண்டவர் யோகி பிரேமானந்தர். அவருடைய வழக்கமான வேலை விடிகாலை எழுந்ததும் நதிக்கு செல்வது, நீராடுவது, விட்டலனுக்கு பிரார்த்தனை, பிறகு ஷோடசோபசாரம் செய்து 700 நமஸ்காரம் பண்ணுவது. நம்மால் நினைத்துப் பார்க்கக் கூட முடியாது!அதற்குப்
பிறகு பகவத் கீதை பாராயணம். மறுபடியும் நமஸ்காரம். பிறகு தான் இலையில் சோறு. அப்படியொரு பக்தி! அவர் மனத்தில் பாண்டுரங்கன் சதா சர்வகாலமும் இருந்தான். இன்பம் தந்தான். ஒருநாள் அந்த ஊருக்கு ஒரு பட்டுத்துணி வியாபாரி வந்தான். விட்டலன் கோவிலுக்கு சென்றான். அந்த நேரம் பார்த்து திடீரென்று
விடாத இடி இடித்து பெரிய மழை. வானம் பொத்துக்கொண்டது. சள சள வென்று பெய்த மழையில் தரை மண்ணெல்லாம் சேரும் சகதியுமாகியது. வியாபாரியின் பார்வை, தூரத்தில் இதை எல்லாம் லட்சியம் செய்யாத ஒரு சாமியார் மேல் சென்றது. அது தான் பிரேமானந்தர். பாண்டுரங்கனை நோக்கி கோவில் வாசலில் நமஸ்காரம் செய்து
கொண்டிருந்தார். ஒன்றா இரண்டா. வழக்கமான 700 ஆயிற்றே. அடடா என்ன பக்தி இவருக்கு! மழை, சேர் சக்தி எதையுமே லட்சியம் செய்யாமல் சந்தோஷத்தோடு நமஸ்காரங்கள் விடாமல் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கிறாரே என்று அதிசயித்தார் வியாபாரி. மழை விட்டது. கையில் வைத்திருந்த மூட்டையிலிருந்து ஒரு நல்ல விலை
உயர்ந்த பட்டு வேஷ்டியை எடுத்த வியாபாரி அதை யோகியிடம் கொடுத்தான். சுவாமி, தாங்கள் இதை உடுத்திக் கொள்ளுங்கள் என்றான். நமஸ்காரம் பண்ணினான். அவர் பார்த்தார். தலையை ஆட்டினார்.
எனக்கெதற்கு இதெல்லாம்? கிழிசல் துணி ஏதாவது இருந்தால் கொடு. அது போதுமே. நான் அன்றாடம் பிக்ஷை எடுத்து அதில்
எனக்கெதற்கு இதெல்லாம்? கிழிசல் துணி ஏதாவது இருந்தால் கொடு. அது போதுமே. நான் அன்றாடம் பிக்ஷை எடுத்து அதில்
கிடைப்பதை உண்பவன். அது தொந்தரவு இல்லாமல் என்னுடைய வேலையை செய்ய உதவும் என்றார் அவர். இல்லை சுவாமி, இது நீங்கள் உடுத்திக்கொள்ள வேண்டும் என்று
எனக்கு ஆசை என்றார் வியாபாரி. தப்பு அப்பனே. இந்த பட்டு வேஷ்டியை பாண்டுரங்கனுக்கு சாற்றினால் அவனை கண்ணாரப் பார்க்கலாம். அவன் உனக்கு சர்வ
எனக்கு ஆசை என்றார் வியாபாரி. தப்பு அப்பனே. இந்த பட்டு வேஷ்டியை பாண்டுரங்கனுக்கு சாற்றினால் அவனை கண்ணாரப் பார்க்கலாம். அவன் உனக்கு சர்வ
மங்களமும் தருவான் என்றார். வியாபாரி காதில் இது ஏறவில்லை. பக்தி மிகுதியால், தானே அவர் இடுப்பில் அந்த பட்டு வேஷ்டியை கட்டிவிட்டான். அந்த பள பள துணியை எடுத்து இடுப்பில் சொருகிக் கொண்டார் பிரேமானந்தா. நமஸ்காரம் பண்ணும் போது மண் பட்டு அழுக்காகாமல் பார்த்து கொள்வது கஷ்டமாக இருந்தது.
வழக்கமாக சுலபமாக சந்தோஷத்தோடு பண்ணும் நமஸ்காரம் இப்போது தடை பட்டது. வெயில் ஏறியது. வியர்த்துக் கொட்டியது. பசியை அடக்கிக் கொண்டு பண்ண வேண்டிய நமஸ்காரங்களை பண்ணினார். முடியவில்லை. எண்ணம் பட்டு வேஷ்டி மீது சென்றது இடைஞ்சலாக இருந்தது. நமஸ்காரம் முடியாமல் சாப்பாடு கிடையாதே! வியர்த்து
களைத்தார். எனக்கு இன்று ஏன் இப்படி ஒரு தண்டனை? புரியவில்லையே? அடேடே எப்படிப்பட்ட சர்வ முட்டாள் நான்? இந்த பட்டு வேஷ்டி அல்லவோ என்னை நிலை குலைய வைத்து விட்டது. காரியம் கெட்டு குட்டிச் சுவராகி விட்டதே! பூரண சந்திரனை ராகு பிடித்து கவ்வியது போல் இந்த வேஷ்டி என்னை விழுங்கி விட்டதே!
எனக்கும் விஷ்ணுவுக்கும் இடையே ஒரு வேஷ்டியா எதிரியானது? இந்த வேஷ்டிக்கு இடம் கொடுத்த இந்த உடம்புக்கு ஒரு சரியான தண்டனை உடனே கொடுத்தாக வேண்டுமே என்ன செய்யலாம் என்று யோசிக்கும் போது, சரி காட்டுக்கு செல்வோம். நிறைய காய்ந்த கட்டைகளை தீ மூட்டி தீக்குளித்தால் தான் சரியாகும். இல்லை
ஏதாவது புண்ய நதியில் மூழ்கி இந்த உடலை விடலாமா, விட்டலன் அப்போதுதான் மன்னிப்பான் என்று கோவில் வாசலில் அமர்ந்து எதைச் செய்யலாம் என்று யோசித்தார். அந்தப் பக்கமாக ஒரு ரெட்டை மாட்டு வண்டிக்காரன் வந்தான். அவனை நிறுத்தினார். உனக்கு ஒரு விலை உயர்ந்த இந்த பட்டு வேஷ்டி தரேன். உன் ரெட்டை
மாட்டையும் அவற்றை பிணைத்திருக்கும் கழுத்தில்
இருக்கிற கட்டையோடு தருகிறாயா என்று கேட்டார். தன் தொத்தல் மாட்டால் இவ்வளவு பெரிய வருமானம் கிடைக்கும் என்று அவன் எதிர் பார்க்கவில்லை. ஆச்சர்யத்தோடு ஒப்புக்கொண்டான். என் கால் இரண்டையும் இந்த கட்டையில் கட்டு என்றார். அவன் யோசிக்க, சொன்னதை
இருக்கிற கட்டையோடு தருகிறாயா என்று கேட்டார். தன் தொத்தல் மாட்டால் இவ்வளவு பெரிய வருமானம் கிடைக்கும் என்று அவன் எதிர் பார்க்கவில்லை. ஆச்சர்யத்தோடு ஒப்புக்கொண்டான். என் கால் இரண்டையும் இந்த கட்டையில் கட்டு என்றார். அவன் யோசிக்க, சொன்னதை
செய் என்றார் யோகி. கால்கள் இரண்டையும் ரெண்டு மாட்டுக்கும் இடையே கட்டையில் பிணைத்தான். மாட்டை விரட்டு என்றார். சுளீர் என்று சாட்டையடி விழுந்ததும் ரெண்டு மாடுகளும் ஓடின. இடையே கட்டையில் யோகி புரண்டு கொண்டு தொடர்ந்தார். மாடுகள் தலைதெறிக்க ஓடின. நிற்கவே இல்லை. யோகியின் உடல் கிழிந்தது
ரத்தம் ஆறாக பெருக சதை பிய்ந்து கொண்டே வந்து கடைசியில் வெறும் எலும்புகள் மட்டும் தேயும் நிலை. அவர் உயிர் கொஞ்சம் இன்னும் ஊசலாடிக் கொண்டிருந்தது. மனம் பூரா #விட்டலா என்றே நினைவில் ஆழ்ந்தது. மாட்டுக்காரன் ஓடி வந்தான். அவன் கண்களில் நீர் ஆறாக வழிந்தது. என்ன காரியம் செய்தீர்கள்? இதை
ஏன் என்னைச் செய்யச் சொன்னீர்கள் என்றான். அவர் கடைசி நிமிஷ நினைவில் இருந்தார். மாட்டுக்காரன் முகம் லேசாக தெரிந்தது. பேச்சு வரவில்லை. மூச்சு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அடங்க முயன்றது.
காலை கட்டையில் இருந்து அவிழ்த்தான் மாட்டுக்காரன். அவரை விடுவித்து மடியில் போட்டு புண்களையும் ரணங்களையும்
காலை கட்டையில் இருந்து அவிழ்த்தான் மாட்டுக்காரன். அவரை விடுவித்து மடியில் போட்டு புண்களையும் ரணங்களையும்
அந்த பட்டு வேஷ்டியாலேயே துடைத்தான். ஏன் இப்படிச் செய்தீர்கள் என்று மீண்டும் அவன் அவரைப் பார்த்து கேட்டபோது, அவன் கண்களில் கண்ணீர் ஆறாக இன்னும் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. யோகி அவனைப் பார்த்தார். அவன்.... அவன்... விட்டலா .. நீயா நீயா? என்றார். அவன் அவரை அணைத்துக் கொண்டான்.
“என்னுடன் வாருங்கள்" என்று அழைத்த அவனோடு வைகுண்டம் ஏகினார் யோகி பிரேமானந்தர்.
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏🏻
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
