Ik heb steeds meer moeite met de wijze waarop mensen met het syndroom van Down worden geëxploiteerd voor commercieel amusement. Tv-programma’s schetsen een volstrekt verkeerd beeld van Down en etaleren mensen met een beperking als een bezienswaardigheid.
Persoonlijk draadje: 🧵
1/ Vooraf: als broer van Jesper (37), de liefste broer van de wereld, ben ik blij dat we anno 2022 gelukkig anders denken over Down dan enkele decennia geleden. Dat betekent echter niet dat we het syndroom moeten prijzen als iets fantastisch, zoals bijv. Gordon doorlopend doet.
2/ Tv-programma’s als #DownTheRoad werken enkel met mensen die verstaanbaar spreken, slim zijn en verbaal vaardig. Dat is zo'n 1%.
Soms denk ik: knap dat ze toch weer een nieuw gezicht hebben gevonden. Want ik dacht dat iedereen in deze groep inmiddels toch wel op tv is geweest.
3/ Daarmee schetsen dit soort programma’s een volstrekt misleidend beeld van het syndroom van Down. Je ziet geen mensen die niet kunnen praten, niet zindelijk zijn, grote gedragsproblemen hebben of bleven hangen op het denkniveau van iemand van twee.
Maar óók dat is Down.
4/ Bij #Op1 noemde Gordon mensen met Down een ‘vergeten groep’. Maar ik denk niet dat er ooit een groep was van zo’n 13.000 mensen waarover zoveel series (en zelfs een soap bij #dwdd) werden gemaakt. En steeds die 1%.
De overige 99% met Down: dát is de werkelijke vergeten groep.
5/ Er komt een moment dat je je moet afvragen of de schade van het stereotype niet groter is dan het positieve van de aandacht.
Deze programma’s versterken een volstrekt verkeerd beeld van Down en hoe meer vergelijkbare programma’s er blijven komen, hoe groter de misleiding.
6/ Columnist Stephanie van Witzenburg verwoordt dit uiterst raak in Down+Up, het magazine van stichting @downsyndroom. Ze benoemt ook de gevolgen van dit onjuiste beeld voor familie en omgeving.
Een goede bron voor iedereen die meer wil weten: downsyndroom.nl
7/ Hoewel je moet uitkijken met generalisaties (veel respect voor hoe @barryatsma en Dieter Coppens hun programma’s maken), krijg ik een uiterst ongemakkelijk gevoel bij de overkill van tv-amusement dat mensen met Down etaleert als een bezienswaardigheid.
Het is pijnlijk.
8/ Want waarom zijn er zoveel programma’s specifiek over Down en bijv. geen vergelijkbare programma’s over (andere) zwakbegaafden?
Is dat misschien omdat die niet zo lief, schattig en aaibaar zijn? Is het omdat je dan als kijker minder makkelijk kunt lachen om hun beperkingen?
9/ Het punt is: beperkingen zijn niet leuk. En al helemaal niet grappig.
Maar dat je als kijker makkelijker kunt lachen om een beperking van zo’n vrolijkerd met Down, lijkt me een verdomd slechte reden om kwetsbare mensen met deze beperking dan maar tot amusement te verheffen.
10/ Merk ook op hoe dit soort programma’s eigenlijk alleen jonge mensen laten zien. Zoals de moeder van een inmiddels overleden zoon met Down zei: als mensen met Down wat ouder worden, gaat het schattigheidsgehalte weg. En dan zijn ze ineens niet meer interessant voor televisie.
11/ Het ergste is misschien wel hoe Gordon tijdens de #DownTheRoad promotour doorlopend wereldvreemde bullshit roept die pijnlijk is voor alle familie, verzorgers en omgeving van mensen met Down.
“Had iedereen maar een beetje Down. Dan zou de wereld beter af zijn.” Really?!
12/ Zo'n opmerking doet echt pijn. Ongelofelijk veel pijn.
Ik begreep overigens dat vanuit het veld contact is gezocht met Gordon met het verzoek eens af te spreken om het beeld dat hij steeds verkondigt van het syndroom van Down te nuanceren. Daaraan had hij geen behoefte.
13/ Tot slot: ik vind dit een lastig onderwerp. Natuurlijk omdat het persoonlijk is, maar ook omdat je al snel een negatief beeld neerzet van Down. Dat wil ik niet. Ik ben wel voor een meer realistisch beeld en voor discussie over de wenselijkheid van dit soort tv-programma's.
14/ Voor wie het onderwerp interessant vindt: @VictorVlam en ik hadden in @decommunicados een uitgebreider gesprek over de (on)wenselijkheid van huidige tv-programma's rondom mensen met het syndroom van Down.
Zo werkt intimidatie in de bovenwereld als je een legitiem vraagstuk bespreekbaar maakt: Olfers liet een topadvocaat nog dezelfde dag een lange brief sturen waarin hij sommeert dit draadje (👇🏼) én een @decommunicados podcast met dit punt offline te halen
“Uw ongefundeerde speculaties zijn gevaarlijk en schadelijk.”
“U bent er louter op uit de reputatie van Olfers te beschadigen.”
En: “Namens Olfers houd ik u hierbij aansprakelijk voor de door haar geleden en nog te lijden schade.”
3/ Heel eerlijk: best intimiderend als een topadvocaat je zondag 23:31 uur een brief stuurt waarin hij met beschuldigingen strooit en eist dat je zaken vóór maandag 12:00 uur verwijdert
Maar volgens mij stel ik een legitieme vraag en moet er ruimte zijn voor discussie daarover
Ik vind dat @MarjanOlfers vaak zinvolle dingen zegt in de media. Toch zou ze zich in mijn ogen beter kunnen onthouden van commentaar op het Arib-onderzoek, omdat er op z’n minst de schijn bestaat van belangenverstrengeling.
2/ Weinig deskundigen worden zó vaak geïnterviewd over het Arib-onderzoek als Olfers. Wat er vrijwel nooit bij wordt verteld, is dat ze met haar bedrijf Verinorm zélf graag dat onderzoek had willen doen.
Het onderzoek werd echter gegund aan directe concurrent @HoffmannBV
3/ Hoe weten we dit? Dat gaf Olfers zelf aan op 7 november, hoewel slechts vluchtig en pas nadat ze daar een expliciete vraag over kreeg van Natasja Gibbs.
De eventuele belangenverstrengeling bij uitingen over het onderzoek van een concurrent blijft hier echter onbesproken
@op1npo Ik bedoel: zelfs als je écht iemand aan tafel wil die uitlegt waarom hij zich niet laat vaccineren
Moet je dan uitgerekend iemand kiezen die daar een commercieel belang bij heeft? Iemand die liegt dat vaccins niet werken?
Zodat hij z'n eigen holistische poedertjes kan verkopen?
@op1npo Ik probeer me voor te stellen hoe zoiets gaat
Dat een redacteur deze blogs ziet en denkt: jeetje, wat een frisse denker. En hij heeft ook nog Facebookfilmpjes en een holistische shop. Wat een leuke talkshowgast! #op1#op1npo
(Het vinden hiervan kostte minder dan 30 seconden.)
In 'Acht jaar Achtuur' biedt @ronfresen een fijn inkijkje achter het nieuws, vooral voor al die kijkers van het journaal die minder bekend zijn met hoe duiding aan het Binnenhof tot stand komt.
Een paar observaties:
1/ Op persoonlijk gebied is Fresen heel open. Over z’n ziekte. En waar hij van wakker ligt.
Over z’n werk laat hij minder het achterste van de tong zien. Misschien was het beter geweest als hij het boek een half jaar later had gepubliceerd, zodat hij meer vrijuit kan spreken.
2/ Fresen geeft toe dat @NOS, zeker aanvankelijk, bewust minder oog had voor #toeslagenaffaire omdat de verhalen kwamen van RTL Nieuws en Trouw. NOS-journalisten zijn dan 'minder gemotiveerd'. Hij noemt het 'jalousie de métier'.
Observatie: in Nederland zijn we tamelijk beroerd in het voeren van principiële discussies. Ieder fundamenteel debat brengen we graag snel terug tot praktische overwegingen. Of het nu om de #coronapas gaat, #voltooidleven of #privacy.
Hoe komt dat? 🧵
1/ Ik denk dat het deels in onze volksaard zit. Nederlanders zijn meer van pragmatisme dan principes. Net iets meer koopman dan dominee.
Maar je ziet ook regelmatig hoe overheid en/of politiek bewust elk principieel debat in de kiem proberen te smoren om beleid door te drukken.
2/ Populaire strategieën:
a) Dit is slechts een tijdelijke maatregel. Alsof principes er dan niet toe doen. Of een pilot: 'Laten we het gewoon doen.'
b) Salamitechniek: vergaande maatregelen ophakken in uiterst kleine stukjes. 'Doe niet zo moeilijk over zo'n kleine maatregel.'
Dat is toch een beetje alsof je iemands waardevolle auto leent en bij straatraces total loss rijdt
En de volgende dag aanbelt, een beetje in het midden laat wat er precies is gebeurd en Dan met een glimlach verzucht: “Er is gisteravond een inschattingsfout gemaakt. Sorry.”
Of alsof het land je een broos en breekbaar vaasje toevertrouwt
Een vaasje waarvan je nog zo beloofd had het stevig vast te houden
En vervolgens verzucht, na de zoveelste keer dat-ie uit je handen glipt, dat *iemand* het vaasje helaas heeft laten vallen