#மொட்டை_அடித்துக்_கொள்ளுதல்
ஒவ்வொரு குடும்பத்திலும் பெற்றோர் தங்களுடைய ஆண் பெண் குழந்தைகளை அழைத்துக் கொண்டு குலதெய்வத்தின் ஆலயங்களுக்குச் சென்று அங்கு குலதெய்வத்தின் சந்நிதியில் குழந்தைகளுக்கு தலைமயிரை நீக்கி மொட்டை அடித்து வேண்டுதலை நிறைவேற்றுகிறார்கள். பெரியோர்களும் ஒரு சில
விருப்பங்கள் நிறைவேறுவதற்காக மொட்டை அடித்துக் கொள்ளுதல் என்ற தங்கள் வேண்டுதலை நிறைவேற்றுகிறார்கள். உடலில் அனைத்து உறுப்புகளுக்குள்ளும் தலையே முக்கியம் எனும் சாஸ்திரப்படி ஒருவன் தன்னையே, தனது உடலையே இறைவனுக்கு அர்ப்பணம் சரணாகதி செய்ய வேண்டும் என்று விரும்பினால் அதை உணர்த்தும்
விதமாக தலையிலுள்ள கேசங்களை இறைவனுக்கு சமர்ப்பணம் செய்கிறான். இதுவே மொட்டை அடித்தல் எனப்படுகிறது. ஆகவேதான் இறைவனிடம் தன்னையே ஒப்படிக்கும் விதமாக பக்தர்கள் குலதெய்வ ஆலயங்களில் குழந்தைகளுக்கு மொட்டை அடிக்கிறார்கள். குழந்தை பிறந்த ஒரு வருடத்துக்குள்ளேயோ அல்லது சில காலங்கள் முன்னோ
பின்னோ இதை நிறைவேற்றலாம். பொதுவாக நம் தமிழ்நாட்டில் சுமங்கலிப் பெண்கள் மொட்டை அடித்துக் கொள்வதில்லை. ஆனால் ஆந்திர தேசத்தில் குறிப்பாக திருப்பதி போன்ற ஊர்களில் ஆண்கள் மட்டுமல்லாது, பெண்களும் கூட ஸ்ரீநிவாசப் பெருமாள் சந்நிதியில் தன்னையே
இறைவனிடம் ஒப்படைக்கும் விதமாக மொட்டை அடித்துக் கொள்கிறார்கள். இதை தேசாசாரம் என்கிறது சாஸ்திரம். அந்தந்த தேசத்தில் வசிப்பவர்கள் அந்தந்த தேசத்து ஆசாரத்தை பழக்க வழக்கங்களை கடைபிடிக்க வேண்டும். ஆகவே இதுவும் சரிதான். ஒரு தேசத்தில் வசிப்பவரால் பின்பற்றும் ஆசாரத்தை அதை செய்ய சாஸ்திரம்
இடம் தராத போது மற்ற தேசத்தில் வசிப்பவர்கள் அதை செய்யக்கூடாது. அப்படிச் செய்தால் அது குற்றமாகும். ஆகவே ஆந்திர தேசத்து ஆசாரமான சுமங்கலிப் பெண்கள் திருப்பதி போன்ற க்ஷேத்ரங்களில் மொட்டை அடித்துக் கொள்ளுதல் என்னும் ஆசாரம் தமிழ்நாட்டில் வசிப்பவர்களுக்கு பொருந்தாது. சுமங்கலிப் பெண்கள்
பயன்படுத்தும் மஞ்சள், குங்குமம், திருமாங்கல்யம், மெட்டி, மூக்குத்தி போன்ற மங்கலப் பொருட்களில் முக்கியமானது (தலையிலுள்ள) கேசங்கள். அறியாமல் மொட்டை அடித்துக் கொள்கிறேன் என்று வேண்டிக் கொண்டுவிட்டால் அந்த வேண்டுதலை நிறைவேற்றியே ஆக வேண்டும் என்னும் சங்கடம் நேரும் போது தலை முடியின்
நுனிப்பகுதியை மட்டும் சிறிது வெட்டிக் காணிக்கையாக கொடுப்பது வழக்கம். இதற்கு பூ முடி என்று பெயர். மொட்டை அடிப்பதை பலர் இகழ்வாகப் பேசி வருவதை காண்கிறோம். முடி திரும்ப முளைப்பதால் தான் மொட்டை அடிக்கும் பழக்கம் உள்ளது என்று. தலையை மழித்துக் கொள்ளுதளுக்குப் பல அறிவியல் காரணங்களும்
உள்ளன. நரம்புகள் தூண்டப்பட்டு ரத்த ஓட்டம் மேம்படும். முடியின் வளர்ச்சி சிறப்புறும். கடந்த ஜென்மத்தில் இருந்த பந்தங்களின் தொடர்பை துண்டிப்பதற்காகவே குழந்தைகளுக்கு முதல் மொட்டை போடப்படுகிறது. இந்த பிறப்பில் புதிய வாழ்க்கையை தொடங்குகிறது. ஆன்மீக காரணம், அகம்பாவம் நீங்கி இறைவன்
அருகில் செல்கிறோம்.
மகாபாரதப் போரின் முடிவு நாளான 18ம் நாள் இரவில், பாண்டவர்களின் குழந்தைகள் உறக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்த வேளையில், குரு துரோணாச்சாரியாரின் மகன் அஸ்வத்தாமன், உறக்கத்திலிருந்த குழந்தைகளை வெட்டி சாய்த்தான். அங்கு வந்த பாண்டவர்கள், நடந்த கொடுமையை எண்ணி மனம் கலங்கினார்கள்
இந்த மாபாதக செயலை செய்தவனை சிரம் கொய்வேன், என்று சபதமிட்டான் அர்ஜுனன். அன்று மாலைக்குள் யாரென்று கண்டறியப்பட்டு, விலங்கிட்டு கொண்டு வந்து பாண்டவர்கள் முன் நிறுத்தப்பட்டான் அஸ்வத்தாமன். குருவின் மகனை கொல்லுதல் பாபம் என திரௌபதியும், அண்ணன்களும் கூற, என் சபதம் முடிக்காமல் விடமாட்டேன
என கர்ஜித்தான் அர்ஜுனன். அப்போது ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் ஒரு உபாயம் சொன்னார். 'அர்ஜுனா உன் கோபமும் செயலும் நியாயமானதே. ஆனாலும் தர்மத்தின் பாதையில் செல்லும் நீ அவனை சிரம் கொய்யாதே, பதிலாக சிகையை மழித்துவிடு, அது அவன் மரணித்ததற்கு ஒப்பாகும்' என்றார் கண்ணபிரான். அதற்காக
அஸ்வத்தாமனின் முடி
மழிக்கப்பட்டு துரத்தப் பட்டான். ஆக, சிகையை(முடியை) இழப்பது என்பது மரணத்திற்கு சமமானதாகும். இந்துக்களின் ஒவ்வொரு அசைவிற்கும், சாங்கியம், சம்பிரதாயங்களுக்கும் ஒரு காரணம் உண்டு. ஒருவரின் ஜாதகத்தில் உயிருக்கு ஆபத்து இருந்தால், மரண திசையாக இருக்குமானாலும் அவர்கள் ஏதேனும் ஒரு கோவிலுக்க
சென்று முடி எடுத்துக் கொள்வார்களே ஆனால், அந்த உயிர் ஆபத்திலிருந்து நீங்கிப் பிழைப்பது சர்வ நிச்சயமாகும் என்பது ஐதீகம்.
சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்🙏
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#SriKrishnaPremi_Swamigal#SriSri_Anna
He is an embodiment of kindnes and compassion who has come to this world to initiate us in the path of Nama Sankeerthanam which is the only way to attain Hari in Kali. He was born to pious parents, Sri Venkatarama Shastrigal - Smt. Parvathi
Ammal in a village Senganur on the banks of Cauvery. He was born on the Krishnashtami day, Rohini star in 1934 was named Ramakrishnan. His family were the descendents of the renowned Vaishnavite Acharya Sri Periya Vachan Pillai. In his childhood he charmed everyone with his Bala
leelas and came to be fondly known as Ambi. Right from an early age of 8 he was joyfully engaged in composing soulful Bhajans and verses on Sri Krishna. Next came a period of rigorous Yogic practices and Dhyana. Sri Anna had become a master yogi by the age of 12. After which with
#MahaPeriyava
Narrated by SriMatham Balu Mama
Source: Maha Periyaval Darisana Anubhavangal
In a small village in Thanjavur district, all the families were devoted to SriMatham. There was bitter enmity in the street where the Brahmins lived and they had fallen apart to form two
groups. The reason was not worth a pinch of salt, though the enmity grew to enormous proportions. By some quirk of circumstances, both Ananthu and Sethu, who spear-headed the two groups respectively, came to Sri Maha Periyava at the same time. They prostrated to Periyava.
"Excellent!" said Periyava. "Have you both come together?"
"Yes", they lied in one voice, not wanting to broadcast their enmity in Periyava's presence. Periyava chatted with them for long. In between, He gestured to the attendants in a way in which they alone could understand, to
#நற்சிந்தனை
விசித்திரபுரம் என்ற ஊரில் ஞானசித்தன் என்ற ஏழை விவசாயி வாழ்ந்து வந்தான். அவன் குணத்தில் நல்லவனாகவும் சிறந்த ஸ்ரீ கிருஷ்ண பக்திமானாக இருந்தும் அவனுக்கு வாய்த்த மனைவி கொடுமைக்காரியாக இருந்ததால் அவன் வாழ்க்கை மிகவும் கஷ்டத்திலேயே நகர்ந்தது. வேலை நேரத்தை தவிர்த்து மற்ற
நேரங்களை இறை தியானத்திலும் பிராத்தனையிலும் செலவிட்டான். ஆனால் கஷ்டங்கள் என்னவோ அதிகமாக சூழ்ந்து கொண்டன. அதே ஊரில் குமணவித்தன் என்ற சூழ்ச்சி குணமுடைய பணக்கார நண்பன் இருந்தான். தன் இன்பத்திற்காக எந்த ஒரு கொடுமையான செயலையும் செய்யும் குணமுடையவன். அவனுக்கு நல்ல குணமுள்ள பக்தியில்
சிறந்த மனைவியும் அமைந்திருந்தாள். அவனுக்கு கடவுள் நம்பிக்கை துளிகூட இல்லை. அவனுக்கு தன் நண்பன் ஞானசித்தனின் கடவுள் நம்பிக்கையை கேலி செய்வது வாடிக்கையான வேலை. இதன் காரணமாக ஒரு கட்டத்தில் இருவரிடையே சண்டையே வந்து, கோபத்தில் ஞானசித்தன், ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் மீது தனது பக்தி உண்மையாக
#உலகம்மை_அந்தாதி எனும் அற்புதமான நூலை இயற்றினார் #நமச்சிவாயக்கவிராயர் அபிராமி அந்தாதியைப் போல் அதியற்புதமான நூல் இது. அந்தாதி பாடப்பாட அம்மையின் கரத்துள்ள பூச்செண்டின் தங்க நார்கள் ஒவ்வொன்றாய் அறுந்து விழுந்தன!
திருநெல்வேலி மாவட்டம் பாபநாசம் அருகே உள்ள விக்ரமசிங்கபுரத்தில்
பிறந்தவர் நமச்சிவாயக் கவிராயர். பாபநாசத்தில் எழுந்தருளியிருக்கும் பாபநாசநாதர் மற்றும் உலகம்மை மீதும் பெரும்பக்தியும் பேரன்பும் செலுத்திவந்தார். குறிப்பாக உலகம்மை மீது அவருக்கு அத்தனை அன்பு. நமச்சிவாயர் நாள்தோறும் பாபநாசம் சென்று அங்கு எழுந்தருளி இருக்கும் உலகம்மையை வழிபாடு செய்து
வருவது வழக்கம். ஒரு நாள் இரவு, வழக்கம் போல பாபநாசம் சென்று உலகம்மையைத் தொழுதுவிட்டு இல்லத்திற்குத் திரும்பும் போது, உலகம்மையைப் புகழ்ந்து கவிதை பாடிக்கொண்டே வந்தார். பக்தன் பாடும் கவிதையை கேட்க ஆவல் கொண்ட உலகம்மை, அர்ச்சகர் அலங்கரித்த அலங்காரத்தோடு, கவிராயரை பின் தொடர்ந்து வந்தாள
#ஸ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள்
மகாராஷ்டிராவில் வசித்து வந்த ஜானுதேவர், சத்யவதி தம்பதிக்குப் பிறந்த மகன் புண்டரீகன். பெற்றோரிடம் மிகுந்த மரியாதையும் பக்தியுமாக இருந்தவன், திருமணத்துக்குப் பின் மனைவியின் பேச்சால் அவர்களை அவமதிக்கத் துவங்கினான். மனம் நொந்து, பெற்றோர் காசி யாத்திரைக்குப்
புறப்பட்டனர். அவர்கள் மட்டும் எப்படிப் போகலாம்? நாமும் போக வேண்டும் என்று பிடிவாதம் பிடித்தாள், புண்டரீகனின் மனைவி. காசி போகும் குழுவில் அவர்களும் சேர்ந்தனர். பெற்றோர் நடந்து வர, புண்டரீகனும் அவன் மனைவியும் குதிரையில் சவாரி செய்தனர். அவர்கள் எல்லோரும் குக்குட முனிவரின் ஆசிரமத்தில
தங்கி ஓய்வெடுத்தனர். விடியும் நேரத்துக்குச் சற்று முன்பாக, நைந்து போன ஆடைகளில் அழுக்கும் அருவருப்பான தோற்றமுமாக அழகான யுவதிகள் பலர் ஆசிரமத்துக்குள் நுழைவதைப் புண்டரீகன் பார்த்தான். அவர்கள் ஆசிரமத்தின் தரையைச் சுத்தம் செய்தனர். முனிவரின் உடைகளைத் துவைத்தனர். கிணற்றிலிருந்து தண்ணீர
#ராமநாம_மகிமை 1. நமக்கு நன்மை வர வேண்டுமானால் 'ராம நாமத்தை' இடைவிடாமல் கூறவேண்டும். நம் ஒவ்வொரு மூச்சும் 'ராம் 'ராம்' என்றே உட்சென்றும் வெளியேறுதலும் வேண்டும்.
2. நாம் அறியாமல் செய்த தவறுக்கு ராம நாமமே மிகச் சிறந்த பிராயச்சித்தம். அறிந்தே செய்த தவறானால் அதற்கு வருந்துவதும்
தண்டனையை ஏற்பதும், பிராயச்சித்தமும் ராம நாமமே. காலால் நடக்கும் ஒவ்வொரு அடியும் 'ராம் ராம்' என்றே நடக்க வேண்டும்.
3. எல்லா விதமான கஷ்டங்களுக்கும் நிவாரணம் 'ராம நாம ஜபமே.' கிழக்கு நோக்கி செல்ல செல்ல மேற்கில் இருந்து விலகி விடுவோம். அது போல ராம நாமாவில் கரைய கரைய துக்கத்தில்
இருந்து விலகி செல்கிறோம்.
4. ‘ராம நாம' ஜபத்திற்கு குரு கிடைக்க வேண்டும் என்று கால தாமதம் செய்தல் கூடாது. ஏனெனில் 'ராம நாமமே' தன்னுள் குருவையும் கொண்டுள்ளது . நாமமே பிரம்மம், நாமமே குரு, நாமமே எல்லாம்.
5. காலை படுக்கையில் விழிப்பு வந்தவுடனே சொல்ல வேண்டியது 'ராம நாமம்.'