Thread by @diaspora_turk

❝Kanımca bendeki yol severliğin temel geni, inşaat ustası dedemin Trakya’daki köyünden kalkıp işçi olarak Fransa’ya gittiği 1973 kışına dayanır. 81’de anneannemi ve üç dayımı yanına aldırır, okuyup öğretmen olmuş tek kızı yani annem, evlenip Türkiye’de kalır...

İlk kez 1990 yazında, 4 yaşındayken gittim Paris’e. Hayal meyal anımsıyor ya da çok anlatıldığından ve fotoğraflara çok baktığımdan anımsadığımı sanıyorum. Anneannem Corbeil’de 13. kattaki dairesinde bizi bekliyor, kapıyı açınca her yer mis gibi hamur ve yemek kokuyor.

Kim bilir kaç saattir mutfakta… Anneannem besleyerek sevgisini gösterenlerden. Gecenin bir saati torunu istedi diye patates kızartmaktan, oğlunun, kızının canı çekti diye akıtma yapmaktan hiç gocunmaz. Hatta bayılır buna...

2010 şubatında Paris’e yeniden gittiğimde anneannem beni bu kez Saint Georges’daki yeni evlerinde bekliyordu ve artık kokular bahçe kapısından duyuluyordu. Kesikli biberler benim için kavrulmuş, maydanozlu köfteler benim için yoğrulmuştu. Tencerelerin kapaklarını açıp...

“Bak burda ne var” diye çocuksu bir heyecanla kolumu dürten anneannemin mis kokulu sevgisine boğulmuştum yine. Önceki yıl Türkiye’dey geçemediğim derslere üzülüp ağlarken “Bi tencere sarma, ikişer tepsi baklava, börek var evde, sen daha ne ağlarsın?” diyerek hepimizi güldürmüştü.

Çünkü insanın karnı toksa ağlamaya gerek yoktu. Yaptığı yemekleri ne kadar iştahla yersek, anneannem kendini o kadar işe yarar hissederdi.

“Corbeil’deyken iyiydi, konu komşu vardı Türklerden, burda herkes Fransız...

Baksana şu karşıdaki kadıncağıza, o da camda durur bütün gün benim gibi. El sallarız birbirimize ama konuşamayız. Allah’ım niye herkese böyle başka başka dil verdin? N’olurdu o kadıncağızla bir dili konuşaydık da arada gidip geleydik birbirimize?” demişti de içim cız etmişti.

Anneannemi 2016’da kaybettik. Önceki geceden yemeğini yapmış, yoğurdunu, sütlacını bile dolapta hazır bırakmıştı. Yıllarca Paris’te yaşayıp da Eiffel Kulesini bir kez bile yakından göremediği ömründe, yalnızlığını tencere tencere yemeklere koymuştu anneannem.❞ 🌿 (Duygu Uzun)