❝1969’un 27 Kasım’ında Münih Tren İstasyonu’nda meraklı bir bekleyiş vardı. Güneydoğu Avrupa’dan Almanya’ya gelecek 1 milyonuncu işçi bekleniyordu. Birkaç gün önce Atina ve İstanbul’dan yola çıkan trenlerden hangisi Münih’e önce varırsa 1 milyonuncu işçi o trenden inecekti... 
5 yıl önce 1964 yılında Güney Avrupa’dan gelen 1 milyonuncu işçi Portekizli Armando Rodrigues olmuş, kendisine Zündapp marka bir moped hediye edilmişti. Bu kez peronun ortasında, beyaz örtülü bir sehpanın üzerinde üstten kolçaklı Schaub-Lorenz marka bir televizyon bekliyordu.
İlk gelen haberlere göre Atina treni önden geliyordu. Yunan gazeteciler gülümserken, Türk gazeteciler de Sirkeci treni daha önce gelsin diye dua ediyordu. Sirkeci treninin içerisindeki 800 işçinin ise bütün bu olup bitenlerden hiç haberi yoktu.
İstanbul’da treni uğurlamaya gelenler arasında Alman Başkonsolosu’nun ve görevlilerin olmasına şaşırsalar da 1 milyonuncu işçinin o trenden çıkabileceği akıllarına bile gelmezdi. Ancak görevliler bunu tahmin ediyordu ve uçakla Münih’e giderek istasyonda treni karşılayacaklardı.
Ve beklenen an geldi. Tren yavaşlıyordu. Münih Tren İstasyonu’na yaklaşan trendeki işçiler, perondaki kalabalığın nedenini anlamaya çalışıyordu. Takım elbiseli adamlar, elinde kamerayla, mikrofonla bekleyen gazeteciler, izleyiciler ve orta yerdeki beyaz örtülü masa…
İşçiler perona inerken bir görevli de inenleri sayıyordu. 1 milyoncu işçi tam doğru kişi olmalıydı. Rakamlar ilerledikçe kalabalık trene iyice yaklaşıyordu. 999.999’uncu işçiden sonra kapıda beliren kişi, takım elbisesi, kravatı, elinde bavuluyla 24 yaşındaki İsmail Bahadır’dı.
Atina treni Yugoslavya’da arızalanınca Sirkeci trenine makas verilmiş ve 1 saat farkla İstanbul’dan gelen tren Münih’e daha önce giriş yapmıştı. 1 milyonuncu işçi İsmail Bahadır, kalifiye bir usta olarak Mainz’daki motor üreticisi Deutz için ayda 730 marka çalışmak için gelmişti.
O günden sonra arkadaşlarının arasında ismi “Milyoner” olarak anılacaktı. Görevliler İsmail Bahadır’ı televizyonun yanına getirdikten sonra Federal İş Kurumu Başkanı Josef Stingl, “Almanya’ya hoş geldiniz” diyerek hediyesini takdim etti. Tebrikleri kabul edip birkaç söz söyledi.
İsmail Bahadır şaşırmış, heyecanlanmış ama en çok da sevinmişti. Elinde televizyonuyla Mainz’daki işçi yurduna giden bu genç adam, bir süre sonra ailesini de yanına aldıracak, 18 yıl Almanya’da çeşitli fabrikalarda çalıştıktan sonra 1981 yılında Türkiye’ye kesin dönüş yapacaktı.
Armando Rodrigues’e hediye edilen moped, 50 yıl sonra Bonn Tarih Müzesi’nde sergilenecek, İsmail Bahadır’a armağan edilen televizyon ise 80’li yıllarda Konya’da bir beyaz eşya mağazasının vitrinini süsleyecek, kim tarafından satın alındığı hiç bilinemeyecekti.❞ 🌿 (11. Peron)
2011 yapımı “Almanya - Willkommen in Deutschland” filmi, 1 milyonuncu işçinin Almanya’ya gelişini biraz da tiye alarak şöyle anlatmıştı... 🎬
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
