Thread by @Alimhamarat

"Birazdan öleceğim! Sizlerden, özellikle de senden canım anneciğim, senden talebim metin olman. Elbette daha yaşamak isterdim. 17,5 yaşlık bir hayat çok kısa. Sizlerden ayrılmak hariç hiç pişman değilim."

İdamına bir saat kala böyle yazmıştı Guy Moquet. Tarih 22 Ekim 1941'di...

Veda mektubunu "Siz tüm geride kalanlar, ölecek 27 kişiye değer bir saygınlıkta yaşayın" diye noktalayan direnişçi, tam 89 yıl önce Naziler tarafından 26 yoldaşıyla birlikte kurşuna dizildiğinde sadece 17 yaşındaydı.

Sıkı bir sendikacıyken Fransız Komünist Partisi'nden milletvekili seçilen bir babanın oğluydu Guy Moquet. Partinin kapatılıp babasının tutuklanmasından sonra delikanlı iş başa düştü diyor, 16'sında direnişe başlıyordu.

Paris'te garda bildiri dağıtılırken yakalandığında tarihler 13 Ekim 1940'u gösteriyordu. Yaşı nedeniyle annesine teslim edilmesi gerekmekteydi. Fakat bir türlü bırakılmıyordu...

Fransa'yı işgal eden Naziler, hapishaneleri direnişçilerle doldurmuştu. Kendilerine sıkılan her kurşuna karşı birileri kurşuna dizilmişti. Allah bilir, kanununda 'göze göz' yazan Hammurabi görse gurur duyardı!

Takvimler 22 Ekim 1941'i gösterirken, 17 yaşındaki direnişçi ve 26 arkadaşı kurşuna dizilmişti. Delikanlının veda mektubunda seslendiği küçük kardeşi Serge'in sonu da hazindi. Babasının hapsedilmesi ve abisinin idamından sonra üzüntüden adeta eriyen çocuk, 12'sinde ölmüştü.

Moquet'nin ailesine yazdığı satırlar, bir ömür sonra devlet başkanlığı koltuğuna oturan Nicolas Sarkozy tarafından kutsanmıştı. Direniş ruhunun simgesinin, kurşuna dizilişinin 66. yıldönümünde yazdığı veda mektubunun okullarda okutulmasına karar verilmişti.

Fransa mektubun okutulmasını isteyenler ve istemeyenler diye ikiye bölünüyordu. Zaten onu yıllardır ananlar tepki kusuyordu. Direnişçinin adının kullanılmasına dayanamıyorlardı. Tepkiler büyüyordu...

Delikanlının kurşuna dizilişinin 76. senesinde, kurşuna dizildiği Chateaubriant kentindeki Guy Moquet Lisesi’ne gelen Milli Eğitim Bakanı Xavier Darcos’un yolunu kesen göstericiler arasındaki yaşlı bir komünist, Fransa'nın bir kısmının duygularına tercüman olmuştu.

“Sayın Bakan, okulları evleri basıp, kaçak oldukları ithamıyla insanlara, göçmen çocuklarına, onlarla dayanışma içinde olanlara karşı, direnişçileri tutuklayan Nazi ve işbirlikçilerine benzer yöntemler kullanan bir Fransa, nasıl Guy Moquet’ye değer bir saygınlık bekleyebilir?"

Tam 79 yıl önce kurşuna dizilmişti Guy Moquet ve 26 yoldaşı. Aradan geçen onca seneye rağmen, o 17 yaşındaki delikanlı asla unutulmuyor. İsmi okullarda, metro istasyonlarında yaşıyor. Üzerinde dönen politik oyunlar bir tarafa, veda mektubu her okunduğunda gözleri dolduruyor...