Το ζήτημα με τις αναρτήσεις σαν κι αυτήν που εικονίζεται δεν είναι ούτε η γραφικότητα τους (άκου «τροφοδιανομέας»!), ούτε η εγωκεντρική αντίληψη του πώς λειτουργεί η γλώσσα («εμείς καθιερώσαμε»), ούτε η επιστημονικά ανερμάτιστη οπτική. Τέτοια γράφονταν πάντα.
Αλλά εδώ έχουμε κι ένα νέο στοιχείο: πρόκειται για τον ρητό πια διχασμό της γλωσσικής κοινότητας (εμείς, οι προσεκτικοί ομιλητές vs αυτοί, οι γλωσσικοί αγγλοτσολιάδες) και η προσπάθεια να εργαλειοποιηθεί η φυσική ποικιλία της γλώσσας για να τονιστούν εξωγλωσσικές διαφοροποιήσεις.
Φυσικά και χωράει στη γλώσσα και το φαστφουντάδικο και το εστιατόριο ταχείας εξυπηρέτησης, και ο κομμωτής και ο μπαρμπέρης, ακόμη και το τερψιλαρύγγιο πλάι στο λουκούμι, όπως ακριβώς χωράνε στη γκαρνταρόμπα μας και τζιν και φόρμες και κουστούμια και γραβάτες.
Η ποικιλότητα αυτή δεν «έτυχε»: είναι λειτουργικό στοιχείο της γλώσσας, που μας επιτρέπει να προσαρμοζόμαστε σε διαφορετικά επίπεδα ύφους, ανάλογα με την περίσταση και ανάλογα με το τι εικόνα θέλουμε κάθε φορά να προβάλουμε.
Όσο για τη γλωσσολογία, δουλειά της είναι να αγκαλιάζει όλη αυτή την πολυμορφία και, καταγράφοντας και μελετώντας, να περιγράψει πώς λειτουργεί, τι δυνατότητες έκφρασης μας δίνει, και τι εύρος επιλογών προσφέρει κάθε περίσταση.
Η προσπάθεια να ισοπεδώσουμε όλον αυτόν το γλωσσικό πλούτο από έναν υπερκαθαρολογικό οδοστρωτήρα και να αποδώσουμε στον κόσμο μια γλώσσα κολοβή δεν είναι επιστήμη. Είναι προβολή στην επιστημονική σκέψη ακατέργαστων ξενοφοβικών συναισθημάτων.
Ούτε είναι επιστήμη να πετάμε έξω από τη γλωσσική κοινότητα, με ένα απαξιωτικό «οι άλλοι», όσους δεν συμμορφώθηκαν με την κάθε καινούρια ημερήσια διαταγή που εξέδωσε το κατα φαντασία γλωσσικό διοικητήριο. Αυτό είναι προσπάθεια να δημιουργηθούν εχθροί, απειλές και ανάγκη ηγεσίας.
Όλα αυτά είναι γλωσσική πολιτική, και μάλιστα άγαρμπη, ανεύθυνη και προσβλητική για κάθε προσεκτικό αναγνώστη, που αντιλαμβάνεται την επιχειρούμενη χειραγώγηση. #fremdschâmen
^με έναν
🧐
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
#ioannina Από τα δύο νοσοκομεία της πόλης, το Πανεπιστημιακό έχει πλέον φρακάρει ενώ Χατζηκώστα αναπτύσσει εσπευσμένα 12 κλίνες (με προοπτική να γίνουν 24), κλείνοντας όμως το Πολυδύναμο και αποδεκατίζοντας τις ΤΟΜΥ.
Αν νοσηλεύονται το 20% των κρουσμάτων (εδώ μπορεί να κάνω λάθος, είναι παλιό στοιχείο), οι 12 πρώτες κλίνες θα γεμίσουν από τα περίπου 75 περιστατικά των τελευταίων δύο ημερών.
Κάποια κομμάτια της κοινωνίας, όπως η τροφοδοσία ή οι υποδομές, δε γίνεται να κλείσουν. Άλλα, όπως η λιανική, μπορεί (;) και να μην έχουν σημαντικό ρίσκο. Αλλά υπάρχουν κομμάτια, και ειδικά τα σχολεία, που είναι υψηλό ρίσκο σε σχέση με όσα προσφέρουν σε συνθήκες πανδημίας.
Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, η στρατηγική στα Γιάννενα ήταν να σταματήσει ο ιός χωρίς να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις. Δεν υπήρχε περίπτωση να πετύχει και δεν πέτυχε.
Τώρα δοκιμάζεται ένα lockdown που δεν είναι lockdown: με ανοιχτές καφετέριες που θα σερβίρουν καφέ σε όρθιους πελάτες στο δρόμο, με στριμωξίδι κάθε 8:15 έξω από τα σχολεία, με ανοιχτή την παραγωγή στις -οποίες- βιομηχανίες.
Ούτε βέβαια είναι lockdown να πηγαίνουν κάθε μέρα αυτοκίνητα με καθηγητές από τα Γιάννενα στο Μέτσοβο, να μπορούμε να κάνουμε εκδρομές στο Ζαγόρι, ή φιλοξενούμε τουρίστες.
Εξαιρετικά ενδιαφέροντα όλα όσα γράφει ο κ. Μαγιορκίνης, και δείχνουν και πόσο σύνθετο είναι το φαινόμενο της διασποράς του ιού. Ο συλλογισμός του όμως αναδεικνύει και τέσσερα σημεία προβληματισμού που, αθροιστικά, με οδηγούν στο αντίθετο συμπέρασμα από αυτό στο οποίο κατέληξε.
1α. Το μοντέλο που μας έδειξε υπεραπλουστεύει την σχολική πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό που εγείρει ερωτηματικά για την ποιότητα των πληροφοριών που του προμηθεύει το Υπουργείο Παιδείας.
1β. Λειτουργεί στην παραδοχή ότι στη σχολική αίθουσα δεν γίνεται εναλλαγή μαθητών. Στο λύκειο όμως, πχ, η ίδια αίθουσα μπορεί να φιλοξενήσει σε διάστημα μιας ημέρας, ένα τμήμα γενικής παιδείας, ένα ξενόγλωσσο, και μια ομάδα προσανατολισμού, όλα με διαφορετική σύνθεση μαθητών.
Λίγα λόγια για το ρόλο των δανείων στη γλώσσα. Γενικά οι γλώσσες ανταλλάσσουν λέξεις: τα ελληνικά και έδωσαν λέξεις σε άλλες γλώσσες (πχ «cranium») και πήραν λέξεις από άλλες γλώσσες («γκλάβα»). Επίσης δημιουργούν λέξεις με στοιχεία από άλλες γλώσσες («telephone» «αλφάβητο»)
Με τα δάνεια από άλλες γλώσσες, υπάρχει θέμα. Κάποιοι επιμένουν ότι αποτελούν απειλή, και πως πρέπει να αντιστεκόμαστε στις νέες και να ξεριζώσουμε όσες έκαναν προγεφύρωμα στη γλώσσα μας.
Σε κάποιες στιγμές της ιστορίας μας υπήρξαν εθνικοί λόγοι να αποκρύπτουμε τις τουρκικές και σλαβικές επιρροές στα ελληνικά. Άλλες φορές, το κάνουμε γιατί μας φέρνει πιο κοντά στην αρχαία Ελλάδα. Και άλλες φορές, ίσως τις περισσότερες, χωρίς να καταλαβαίνουμε γιατί.
Τη μέρα πριν κλείσουν τα σχολεία, η κόρη μου άφησε τα μισά βιβλία κάτω από το θρανίο (όπως κάθε μέρα), κάποια τετράδια τα είχε η δασκάλα για έλεγχο (όπως κάθε μέρα), είχε δανειστεί κι ένα βιβλίο από τη σχολική βιβλιοθήκη και σκόπευε να το επιστρέψει και να πάρει άλλο.
Κανείς δεν της είπε ότι την επόμενη ημέρα το σχολείο θα είναι κλειστό, κανείς δεν της εξήγησε πώς να συνεχίσει (μόνη της ή με τη βοήθειά μας) το διάβασμα, κανείς δεν την ενημέρωσε, ούτε εκείνη ούτε εμάς, πώς θα την υποστηρίζει το σχολείο στην νέα κατάσταση.
Ούτε καν πήρε κωδικούς για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ή οδηγίες για το πώς να βγάλουμε τέτοιους κωδικούς ή ένα τηλέφωνο και ένα πλαίσιο επικοινωνίας - αυτό θα το κατόρθωναν δύο εβδομάδες αργότερα.
Ας ξαναδούμε λίγο τι σημαίνει «ανοίγουν τα σχολεία». Δε θα ήθελα να το κάνω, όμως κάποιοι επιμένουν να διαρρέουν πληροφορίες με πιθανές ημερομηνίες επιστροφής, που αποκαλύπτουν, επιεικώς, προχειρότητα.
1α. Πολλοί εκπαιδευτικοί, ειδικά αναπληρωτές, δεν κατοικούν στις περιοχές που εργάζονται. Το άνοιγμα των σχολείων, λοιπόν, σημαίνει ότι θα μετακινηθούν αρκετές χιλιάδες άνθρωποι από μεγάλα αστικά κέντρα προς νησιά και απομακρυσμένα χωριά.
1β. Αν δημιουργηθεί επιδημιολογικός θύλακας στην Τήλο, τη Γρανίτσα ή τα χωριά της Εύβοιας από εκπαιδευτικούς με μόνιμη κατοικία την Αθήνα, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τη μετακίνηση τους;