#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ เอยูที่น้องจุนเปไม่ตายและเข้ารร.ไสเวทค่ะ!
11.11
ดวงตาของจุนเปมองไปยังป้ายลดราคาขนมป็อกกี้ในร้านค้า เขาก็งุนงงในตอนแรกว่าทำไมมันถึงลดราคา แต่พอเห็นป้าย11.11 เขาก็ถึงบางอ้อ
เพราะเป็นวันป็อกกี้มันถึงได้ลดราคา เป็นเทคนิคการตลาดที่เห็นได้ทั่วๆไปเหมือนวัน
11.11
ดวงตาของจุนเปมองไปยังป้ายลดราคาขนมป็อกกี้ในร้านค้า เขาก็งุนงงในตอนแรกว่าทำไมมันถึงลดราคา แต่พอเห็นป้าย11.11 เขาก็ถึงบางอ้อ
เพราะเป็นวันป็อกกี้มันถึงได้ลดราคา เป็นเทคนิคการตลาดที่เห็นได้ทั่วๆไปเหมือนวัน
วันวาเลนไทน์ที่ช็อคโกแลตและกุหลาบจะลดราคา จุนเปหยิบกล่องป็อกกี้ที่มีโปรโมชั่นลดราคาขึ้นมา เขาเลือกรสช็อคโกแลตที่ทานบ่อยที่สุด ก่อนจะไปเลือกซื้อขนมอย่างอื่น
แต่เขาก็ไม่ได้เดินไปเลือกขนมอย่างอื่นเมื่อเห็นป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่ที่วางข้างๆ จุนเปไม่ใช่คนลิ้นหวานเหมือนอาจารย์โกะโจ
แต่เขาก็ไม่ได้เดินไปเลือกขนมอย่างอื่นเมื่อเห็นป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่ที่วางข้างๆ จุนเปไม่ใช่คนลิ้นหวานเหมือนอาจารย์โกะโจ
อีกทั้งเขาเคยลองป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่และมันก็หวานมากจนกินไม่หมด ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นกลับมีอะไรดลใจให้เขาหยิบป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่นี้ขึ้นมาด้วยก็ไม่รู้ จุนเปหยิบเลย์และโคล่ากับขนมกินจุบจิบขึ้นมาอีกอย่างสองอย่างก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์ เมื่อจ่ายเงินเสร็จเขาก็เดินกลับไปที่หอพัก
"อ้าวจุนเป! ยินดีต้อนรับกลับ"
เสียงของอิตาโดริ ยูจิดังขึ้ยพร้อมกับรอยยิ้ม จุนเปยิ้มออกมาพน้อมเดินไปหายูจิ
หลังจากเหตุการณ์มาฮิโตะในครั้งนั้นเขานั้นรอดออกมาได้อย่างปาฏิหาร์ย โยชิโนะ จุนเปก็ได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนจุจุตสึ ซึ่งตอนเข้ามาก็โดนลากเข้าไปงานเชื่อมสัมพันธ์แบบงงๆ
เสียงของอิตาโดริ ยูจิดังขึ้ยพร้อมกับรอยยิ้ม จุนเปยิ้มออกมาพน้อมเดินไปหายูจิ
หลังจากเหตุการณ์มาฮิโตะในครั้งนั้นเขานั้นรอดออกมาได้อย่างปาฏิหาร์ย โยชิโนะ จุนเปก็ได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนจุจุตสึ ซึ่งตอนเข้ามาก็โดนลากเข้าไปงานเชื่อมสัมพันธ์แบบงงๆ
จนตอนนี้เพิ่งได้โอกาสได้นั่งพักหายใจหายคอ และได้ไปเริ่มฝึกการใช้อาคมแบบจริงๆจังๆสักที เพราะจุนเปเพิ่งมีอาคมได้ไม่นานทำให้เขาต้องเริ่มฝึกใหม่เหมือนยูจิ ก่อนที่จะเริ่มฝึกเขาเลยออกไปซื้อขนมกับเตรียมตัวก่อน
"จะฝึกแล้วหรอให้อยู่เป็นเพื่อนไหม?"
"นายอยากมาดูหนังกับกินขนมสินะ"
"อุ๊บส์
"จะฝึกแล้วหรอให้อยู่เป็นเพื่อนไหม?"
"นายอยากมาดูหนังกับกินขนมสินะ"
"อุ๊บส์
ความแตก55555"
ยูจิหัวเราะร่า แต่เขาก็ไม่ได้อะไรนอกจากเดินไปเตรียมตัวฝึกพร้อมยูจิ อย่างน้อยมีคนอยู่เป็นเพื่อนก็น่าจะดีกว่า เขาเดินไปปิดไฟและไปเปิดหนังก่อนจะมานั่งบนโซฟา
จุนเปหยิบตุ๊กตาตัวเดียวกับที่ยูจิเคยใช้ฝึกขึ้นมาถือ ส่วนอีกคนนั้นถือขนมเต็มไม้เต็มมือมานั่งกอดข้างๆจุนเป
ยูจิหัวเราะร่า แต่เขาก็ไม่ได้อะไรนอกจากเดินไปเตรียมตัวฝึกพร้อมยูจิ อย่างน้อยมีคนอยู่เป็นเพื่อนก็น่าจะดีกว่า เขาเดินไปปิดไฟและไปเปิดหนังก่อนจะมานั่งบนโซฟา
จุนเปหยิบตุ๊กตาตัวเดียวกับที่ยูจิเคยใช้ฝึกขึ้นมาถือ ส่วนอีกคนนั้นถือขนมเต็มไม้เต็มมือมานั่งกอดข้างๆจุนเป
แสงไฟของทีวีฉายในห้องมืดๆ เสียงหนังเริ่มโหมโรงดังขึ้นเรื่อย จุนเปต้องจดจ่อกับพร้อมกับต้องค่อยๆควบคุมอาคมให้ได้เพื่อไม่ให้ปลุกเจ้าตุ๊กตาตื่นขึ้นมา
เขาได้ยินเสียงของยูจิที่กำลังทานขนรวมถึงเปิดถุงขนมอันที่สองอยู่ ดวงตาสีน้ำตาลของเขาเห็นกล่องป๊อกกี้สีน้ำตาลและสีชมพูวางอยู่ข้างๆกัน
เขาได้ยินเสียงของยูจิที่กำลังทานขนรวมถึงเปิดถุงขนมอันที่สองอยู่ ดวงตาสีน้ำตาลของเขาเห็นกล่องป๊อกกี้สีน้ำตาลและสีชมพูวางอยู่ข้างๆกัน
"จุนเปชอบรสสตอรเบอรรี่งั้นหรอ"
"ฮืม? อ้อ พอดีมันมีโปรลดราคานะ เลยเลือกสุ่มๆมา"
"อ้อ" ยูจิขานรับพร้อมแกะซองป๊อกกี้สีชมพูออกมายื่นไปป้อนที่ปากของจุนเป ชายผมดำเอื้อมใบหน้าเข้าไปทานป๊อกกี้ที่ยูจิยื่นมา เขาค่อยๆกัดป๊อกกี้ทีละนิด แท่งป็อกกี้ยาวค่อยๆถูกกัดจนเหลือแค่ส่วนที่เขาถือ
"ฮืม? อ้อ พอดีมันมีโปรลดราคานะ เลยเลือกสุ่มๆมา"
"อ้อ" ยูจิขานรับพร้อมแกะซองป๊อกกี้สีชมพูออกมายื่นไปป้อนที่ปากของจุนเป ชายผมดำเอื้อมใบหน้าเข้าไปทานป๊อกกี้ที่ยูจิยื่นมา เขาค่อยๆกัดป๊อกกี้ทีละนิด แท่งป็อกกี้ยาวค่อยๆถูกกัดจนเหลือแค่ส่วนที่เขาถือ
ยูจิหยิบป๊อกกี้อีกอันป้อนจุนเปต่อไปโดยที่ตัวเขาแกะกล่องป๊อกกี้รสช็อคโกแลตออกมาทาน ยูจิชอบรสหวานๆปนขมของช็อคโกแลต ยิ่งเวลากินไปดูหนังไปยิ่งเพลินๆเลย
พวกเขาทั้งสองนั่งอยู่ในห้องเงียบๆโดยมีเสียงของหนังคลออยู่ บางทีก็จะมีเสียงของจุนเปที่โดนตุ๊กตาต่อยพร้อมกับเสียงหัวเราะยูจิดังสลับไป
พวกเขาทั้งสองนั่งอยู่ในห้องเงียบๆโดยมีเสียงของหนังคลออยู่ บางทีก็จะมีเสียงของจุนเปที่โดนตุ๊กตาต่อยพร้อมกับเสียงหัวเราะยูจิดังสลับไป
มา ระหว่างการฝึกยูจิก็ป้อนป๊อกกี้ให้จุนเปไปเรื่อยๆ ชายหนุ่มผมดำทานไปเรื่อยๆก็รู้สึกเหมือนน้ำตาลในเลือดจะเพิ่มขึ้นสูงกว่าเดิมจนทะลุปรอทแน่ๆ เขามองหาขนมที่จะทานแก้เลี่ยนได้
และเขาก็เห็นป๊อกกี้ช็อคโกแลตที่อยู่ในปากของยูจิ
"...อิตาโดริคุง"
"มีอะไรหรอจุนเป--
และเขาก็เห็นป๊อกกี้ช็อคโกแลตที่อยู่ในปากของยูจิ
"...อิตาโดริคุง"
"มีอะไรหรอจุนเป--
เสียงของยูจิหยุดชะงักไปช่วงหนึ่งเมื่อเงาสีดำทาบทับลงมา ริมฝีปากของจุนเปกัดลงไปยังป๊อกกี้รสช็อคโกแล็ต ก่อนที่จะค่อยๆขยับเข้ามาเรื่อยๆอย่างเชื่องช้า แผ่นหลังของยูจิเอนไปซบกับโซฟาพร้อมกับป๊อกกี้ที่ค่อยๆสั้นลง พวกเขาค่อยๆกินไปจนมันห่างกันเพียงแค่คืบเดียวก็จะถึงริมฝีปากของอีกฝ่าย
ป๊อก
น่าเสียดายที่ป๊อกกี้นั้นกลับหักไปเสียก่อน ถึงเป็นอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจนัก ใบหน้าของจุนเปขยับมาทาบทับกับริมฝีปากของยูจิ รสชาติหวานปนขมของช็อคโกแลตสลับกับรสชาติหวานสดชื่นของสตอรเบอรรี่ผสมปนเปกันไปมาภายในโพรงปากของทั้งคู่
ร่างทั้งสองเบียดเสียดไปมาบนโซฟา ลิ้นร้อนตระหวัด
น่าเสียดายที่ป๊อกกี้นั้นกลับหักไปเสียก่อน ถึงเป็นอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจนัก ใบหน้าของจุนเปขยับมาทาบทับกับริมฝีปากของยูจิ รสชาติหวานปนขมของช็อคโกแลตสลับกับรสชาติหวานสดชื่นของสตอรเบอรรี่ผสมปนเปกันไปมาภายในโพรงปากของทั้งคู่
ร่างทั้งสองเบียดเสียดไปมาบนโซฟา ลิ้นร้อนตระหวัด
กวัดเกี่ยวไปมาจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะใน เรียวแขนของยูจิตวัดขึ้นมาโอบที่คอของจุนเป ฝ่ามือของอีกฝ่ายเองก็จับเข้าที่ปลายคางให้แหงนหน้าขึ้นมารับจูบกว่าเดิม
จุนเปถอนริมฝีปากออกมา เขากดจูบแผ่วเบาลงไปยังริมฝีปากนุ่มนิ่มของยูจิ เขาจุ๊บลงลนริมฝีปากนั้นหลายต่อหลายครั้งจนจุนเปพอใจถึงยอมหยุด
จุนเปถอนริมฝีปากออกมา เขากดจูบแผ่วเบาลงไปยังริมฝีปากนุ่มนิ่มของยูจิ เขาจุ๊บลงลนริมฝีปากนั้นหลายต่อหลายครั้งจนจุนเปพอใจถึงยอมหยุด
ดวงตาของพวกเขาทั้งสองคู่สบกันก่อนที่จะหลุดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน
"อร่อยไหม"
"อร่อยมากๆเลยละ"
จุนเปพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม เขากดจูบลงบนหน้าผากของยูจิ
"สุขสันต์วันป๊อกกี้เดย์นะ"
"อร่อยไหม"
"อร่อยมากๆเลยละ"
จุนเปพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม เขากดจูบลงบนหน้าผากของยูจิ
"สุขสันต์วันป๊อกกี้เดย์นะ"
@threadreaderapp Unroll plz
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
