Thread by @JaredDiam

۶/١ در یکی از روستاهای یمن، فرزند علی حجاجی به شدت بیمار بود. بزرگان روستا پیشنهاد دادند که برای درمان، نوک چوبی در حال سوختن را در سینه پسرش فرو کند تا بیماری خارج شود. بعدها خبرنگاری از او پرسید چرا اینکار را کرده پاسخ داد: وقتی هیچ پول و هیچ امیدی نداری، هر چیزی را می‌پذیری.

۶/٢ در بیشتر تاریخ، علم پزشکی نه بر مبنای علم و روش موثر و نتایج مثبت آن که به خاطر استیصال آدمی و نبود هیچ جایگزینی رواج داشت. روشهای درمانی مانند سوراخ کردن جمجمه و تزریق جیوه که امروزه مضحک بودن آن واضح است، زمانی امید مردم بود.

۶/٣ در همه‌گیری طاعون لندن در قرن ١٧ مردم بیش از همیشه به پیشگویی و ستاره‌شناسی و رویا و درمان‌های عجیب و ... باور پیدا کردند چرا که هیچ منطق و امید دیگری به آنها کمک نمی‌کرد. بیماری طی ١٨ماه ١/۴ لندنی‌ها را به کشتن داد.

۴/۶ هنگامی که انسان هدفی و چیزی را از سر اضطراب بخواهد اما پاسخ آن در دسترس نباشد، هر چیزی را می‌تواند باور کند. این مسأله در شرایطی بیشتر تشدید می‌شود: هنگامی که فشار و درماندگی زیاد اما توانایی کنترل شرایط و تاثیرگذاری خود آدم اندک است.

۵/۶ هر چقدر آدمی بیشتر تحقق چیزی را در آینده بخواهد، دلایل و روایت‌هایی که در تایید آن است را راحت‌تر می‌پذیرد. بسیاری از چیزها در زندگی هستند که باور داریم درست است، فقط به این دلیل که ناامیدانه می‌خواهیم واقعیت داشته باشد.

۶/۶ در مسأله 'دقت پیش‌بینی' بسیاری این دید را دارند که آینده احتمالی چیزی بین پیش‌بینی دقیق آنها یا پیش‌بینی تا حدی درست آنها قرار می‌گیرد. اما ایراد اساسی جایی است که شخصی که به شدت خواهان رخدادی و تغییری است، پیش‌بینی او از آینده بیشتر اوقات هیچ نسبتی با واقعیت ندارد.

منبع👇