This isn't written by me ,but it's a good read.
Liked it.Hence,sharing.
My Mom did not sleep. She felt exhausted. She was irritable, grumpy, and bitter. She was always sick until one day, suddenly, she changed!
One day my dad said to her:
- I've been looking for a job for
three months and I haven't found anything, I'm going to have a few beers with friends.
My mom replied:
- It's okay.
My brother said to her:
- Mom, I'm doing poorly in all subjects at the University.
My mom replied:
- Okay, you will recover, and if you don't, well, you
repeat the semester, but you pay the tuition.
My sister said to her:
- Mom, I smashed the car.
My mom replied:
- Okay daughter, take it to the car shop & find how to pay and while they fix it, get around by bus or subway.
Her daughter-in-law said to her:
- Mother-in-law, I
came to spend a few months with you.
My mom replied:
- Okay, settle in the living room couch and look for some blankets in the closet.
All of us gathered worried to see these reactions coming from Mom.
We suspected that she had gone to the doctor and that she was prescribed
some pills called "I don't give a damn”... Perhaps she was overdosing on these!
We then proposed to do an "intervention" with my mother to remove her from any possible addiction she had towards some anti-tantrum medication.
But then ... she gathered us around her and my mom
explained:
"It took me a long time to realize that each person is responsible for their life. It took me years to discover that my anguish, anxiety, my depression, my courage, my insomnia & my stress, does not solve your problems but aggravates mine.
I am not responsible for
the actions of anyone & it’s not my job to provide happiness but I am responsible for the reactions I express to that.
Therefore, I came to the conclusion that my duty to myself is to remain calm and let each one of you solve what corresponds to you.
I have taken courses in
yoga, meditation, miracles, human development, mental hygiene, vibration and neurolinguistic programming and in all of them, I found a common denominator ....
I can only control myself, you have all the necessary resources to solve your own problems despite how hard they may be.
My job is to pray for you, love you, encourage you but it’s up to YOU to solve them & find your own happiness.
I can only give you my advice if you ask me & it depends on you to follow it or not. There are consequences, good or bad, due to your decisions and you have to
live them.
So from now on, I cease to be the receptacle of your responsibilities, the sack of your guilt, the laundress of your remorse, the advocate of your faults, the wall of your lamentations, the depositary of your duties, who should solve your problems every time to
fulfill your responsibilities.
From now on, I declare all independent and self-sufficient adults.
Everyone was speechless at my mom's house.
From that day on, the family began to function better because everyone in the house knew exactly what it is that they needed to do.
For some of us this is hard because we've grown up being the caregivers feeling responsible for others. As moms & wives we are fixers off all things. We never want our loved ones to go through difficult things or to struggle. We want everyone to be happy.
But, the sooner we take
that responsibility off our shoulders & pass it on to each loved one, the better we are preparing them to be Responsible!
We are not here on earth to be everything to everyone. Stop putting that pressure on yourselves!
Love yourselves!
*I personally did not write this. I came upon it, found it to be powerful and in these crazy times thought it would be a good "read" to share* ❤️
ருக்கு (என் மனைவி) ... எனக்கு மிகவும் பிடித்த வெத்தக் குழம்பு செஞ்சுட்டு எனக்காக காத்துண்டு இருந்தாள். எனக்கு வெத்தக் குழம்பு ரொம்ப பிடிக்கும்னு பாப்பா (என் அம்மாவை அப்படித்தான் அழைப்போம்) சொன்னதால்
இன்னும் ருசியாக செய்வது எப்படினு அவளோட அப்பாட்ட (என் மாமனார் பிரசித்தி பெற்ற சமையல் வல்லுனர்) கேட்டு தெரிஞ்சுண்டு மிகவும் ருசியாக வெத்தக் குழம்பு செய்வதில் கைதேர்ந்தவள் ஆகிவிட்டாள்.
ஆனால் என்ன செய்வது... அவள் ஒவ்வொருவாட்டியும் வெத்தக் குழம்பு எவ்வளவு ருசியாக செஞ்சாலும்... எனக்கு
பாப்பா செஞ்ச வெத்தக் குழம்பு தான் ஞாபகம் வரும்.
அதனால் ருக்கு செய்த வெத்தக் குழம்பை பாராட்டினதே இல்லை. ஒரு 'கட்டு' கட்டினாலும் ஏதோ ஒண்ணு கொறையறது மாதிரியே இருக்கும். அதனால #பாராட்டினதே_இல்லை.
ஒரு நாள் நானும் ருக்குவும் திருவல்லிக்கேணிலேந்து சென்னை திருவொற்றியூர் தாண்டி பாப்பா
கதை சொல்லியிருப்பார். இதுவும் நாம் அனைவரும் கேட்ட கதை தான். #அம்புலிமாமா படித்தவர்களுக்கு ஞாபகம் வரும். சிறுவயதில் வீட்டில் தாத்தா-பாட்டி போன்ற பெரியவர்கள் சொன்ன கதைகளில் இதுவும் ஒன்றாக இருந்திருக்கும்.
நாம் தான் அது வெறும் பொழுதுபோக்கிற்காக சொன்ன கதை என்று அப்போது கேட்டு
விட்டு மறந்து விட்டோம்.
ஆனால் அந்த கதையை ஒரு வெளிநாட்டு எழுத்தாளர் எழுதி அதை தமிழாக்கம் செய்து காசு பார்க்கிறார்கள்.
இந்த செயலை என்னவென்று சொல்வது?
சரி.... விடுங்க.... இப்போது இந்த #பெரிசு... கதை சொல்றேன். கேளுங்க.... இதை படித்து விட்டு உங்கள் வீட்டில் சிறுவர்களுக்கு
"The Chinese Biology Laboratory in Wuhan is owned by Glaxo!
Which happens to be owned by Pfizer! (the one who makes the vaccine!)
Managed by Black Rock's finances.
Who accidentally manages finances of the Open Foundation (Soros Foundation!)
Which happens to serve the French AXA!
And they happen to own the German company Winterthur.
Which accidentally built a Chinese lab in Wuhan!
It was accidentally bought by the German Allianz, and Vanguard has it as a shareholder.
A Black Rock shareholder who controls central banks and manages approximately one-third of global investment capital.
Which is, by the way, the main shareholder of Microsoft, owned by Bill Gates who happens to be a shareholder of PFIZER (which sells the miracle vaccine) and is
Extracted from FB:
சமஸ்கிருதத்தை கைவிட வேண்டும்....சரிங்க டாக்டர்....
உங்க பேரு ராம்தாஸ்.. சமஸ்கிருதம்....
உங்க மருமகள் பெயர் செளம்யா சமஸ்கிருதம்....
உங்க பேத்தி பெயர்கள் சம்யுக்தா.... சங்கமித்ரா... சஞ்சு நிதா... பூரா சமஸ்கிருதம்....
நீங்க பெயரைக் கூட தமிழ்ல வைக்கமாட்டீங்க
....உங்க பேத்திகள் படிச்சது டெல்லியில் உள்ள டூன் ஸ்கூல்....அதுல ஏறத்தாழ 10 மொழிக்கு மேல சொல்லித் தர்றாங்க.....அதுல எத்தனை மொழிய உங்க பேத்திக கற்று புலமை பெற்றுள்ளனர்?....
ஆனா அரசு பள்ளியில படிக்கற நாங்க எதுவும் புதுசா....கத்துக்கக் கூடாது....உங்க குடும்பம் கத்துக்கலாம்.....
சமூகத்தில் எனக்கு ஏற்பட்ட அனுபவத்த கதை போல சொல்லப் போகிறேன்.
#யார்_மிகச்சிறந்த_பக்திமான் என்ற கதையில் நாரதரின் செருக்கை அழித்த திருமாலின் திருவிளையாடலை தற்போதைய காலகட்டத்திற்கு தகுந்தாற்போல் கொஞ்சம் மாற்றம் செய்து அதை I won't go to the temple என்ற தலைப்பில் Englishல் எழுதி இங்கே பதிவு செய்து இருந்தேன்.
ஒரே நாளில் இதைப்படித்து ரசித்தவர்கள்
300க்கும் மேற்பட்டோர். இதில் இன்னொரு குறிப்பிடத்தக்க விஷயம் என்னவென்றால் (Englishல் எழுதியதாலோ என்னவோ) தமிழர் அல்லாதவர்களும் படித்து நேர்மறை எண்ணங்களை பகிர்ந்து கொண்டார்கள்.