Ik begrijp dat het voor mensen van buiten Utrecht soms moeilijk te begrijpen is waarom we zo gehecht zijn aan die ‘paar bomen’ in Amelisweerd. Ik zal een poging doen om uit te leggen wat dat kleine rotstukkie bos voor mij betekent.
We hebben in Utrecht geen Haagse Bos of Amsterdamse Bos. We hebben ook geen Vondelpark (zonder dat ik daar mee ons Wilhelminapark, park Transwijk of Griftpark te kort wil doen). Maar wij hebben Amelisweerd!
(dit wordt trouwens waarschijnlijk mijn coming-out als Utrechter. Ik heb me lang Amsterdammer gevoeld en ben daar ook geboren, maar merk nu dat als ze aan Amelisweerd komen, ze aan mij komen, dus ik zal inmiddels wel een Utrechter geworden zijn 😉)
Wat is er nou zo bijzonder aan die paar rotbomen in Amelisweerd? Nou, het is het enige stukje bos dicht bij de stad. Het enige stukje bos waar je vanuit de stad met kleine kinderen op de fiets makkelijk kan komen.
Mijn kinderen zijn opgegroeid in Utrecht (om m’n geboortestad niet helemaal te verloochenen: mijn zoon is in Amsterdam geboren 😉). Als we naar ‘het bos’ gingen toen ze klein waren, dan was dat Amelisweerd. Daar kan je om lachen, want het is een klein peststukkie bos.
Maar het is wel ons peststukkie bos! Want het heeft voor een kind alles wat een bos nodig heeft: grote beukenbomen, grote eikenbomen, landhuizen, heel veel paddenstoelen, een zee van sneeuwklokjes onder de bomen in het voorjaar en natuurlijk het pannenkoekenhuis!
(ik ga in dit draadje even voorbij aan de ecologische waarde van het bos, maar het zal niet voor niets onderdeel van de Ecologische Hoofdstructuur) utrecht.nl/fileadmin/uplo… 
(Ik ga ook even voorbij aan de historische waarde van Amelisweerd, maar die oude rommel zal wel niet voor niets een Rijksmonument zijn) utrecht.nl/fileadmin/uplo…
Toen de kinderen op de basisschool zaten probeerde ik altijd mee te gaan op de schoolreisjes en uitstapjes. Prachtig om de kinderen samen te zien en met hen de wereld te ontdekken. Mijn lievelingsschoolreisje om mee te gaan was het Vogelnest.
Wat het Vogelnest is? Voor de oppervlakkige beschouwer niet meer dan een oude hut op een stuk gras. Maar voor kleuters uit de stad is het een magische plek, midden in de natuur, midden in het Bos! (datzelfde peststukkie bos natuurlijk...) hetvogelnest-utrecht.nl/overons/
Bij een schoolreisje naar het Vogelnest gaan de kleuters op stap in het bos met een echte boswachter! Die vertelt ze over de natuur en het leven in het bos. Ik kan u uit de eerste hand vertellen dat dat voor veel stadskinderen een grote belevenis is.
En weet u waarheen je in Utrecht gaat kanoën als het mooi weer is? U raadt het al: naar Amelisweerd. Want dat is misschien we een van de mooiste dingen: dwars door het bos kronkelt een riviertje, de Kromme Rijn en daar kan je prachtig kanoën.
Eerlijk gezegd zijn kano-tochten in Utrecht bijna altijd hetzelfde: óf je peddelt de stad in (over de Oude Gracht, ook prachtig!) of je vaart naar Amelisweerd. En eerlijk gezegd: het verveelt me nooit.
De avondvierdaagse. U weet wel, de Oudhollandse (?) gewoonte om met grote groepen kinderen te gaan wandelen en teveel snoep eten terwijl ze eigenlijk in bed moeten liggen. De mooiste route vanuit Zuidwest-Utrecht? Naar Amelisweerd over het jaagpad langs de Kromme Rijn.
Kersen eten met mijn vader en dochter? In de kersenboomgaard tegenover Amelisweerd.
Amelisweerd is ook de plek waar vrienden trouwden in de jeugdherberg (technisch gezien is die in het naastgelegen Rhijnauwen, net als het Vogelnest, maar hier in de stad gooien we al die kleine stukkies bos op een grote hoop en noemen het ‘Amelisweerd’)
In Amelisweerd bouwde mijn dochter op de verjaardag van een klasgenoot op de basisschool een vlot waarmee ze de Kromme Rijn afzakten. Ze zagen weer hetzelfde stukkie bos, maar vanuit een heel ander perspectief. Een eigen vlot! (dat het overigens niet erg lang volhield 😉)
Op de middelbare school hadden mijn kinderen watersportdag. Drie keer raden waar ze heen gingen kanoën 😂
Mijn zoon deed op de middelbare school mee aan een programme op de @UniUtrecht. Drie keer raden in welk bos de jeugdherberg stond waar ze (niet) gingen slapen.
De pleisterplek van mijn familie (en van half Utrecht) is het pannenkoekenhuis in Rhijnauwen. Mooi om daarnaartoe te fietsen door het bos of langs de andere kant via de Kromme Rijn.
Het begint denk ik een beetje voorspelbaar te worden, dus ik ga er een eind aan breien (hoewel ik het gevoel heb dat ik nog maar net begonnen ben). Een actueel eind, want tijdens die $$##$-lockdown heb ik Amelisweerd weer herontdekt.
Het is namelijk een prachtige plek om met een collega af te spreken voor een lunchwandeling om het monotone thuiswerken te doorbreken. Een lekker stukje bos en vlakbij de stad, dus onze calvinistische moraal kan gerustgesteld worden dat het niet teveel reistijd kost.
In de herfstvakantie zou ik met mijn dochter (17) een NS-wandeling gaan maken. Dat ging dus niet door vanwege de gedeeltelijke lockdown. Dus we bedachten een avontuurlijke wandeling dicht bij huis: vanuit het centrum langs de Kromme Rijn naar Amelisweerd, ...
onderweg pannenkoeken bakken op een campinggasje en via de Uithof weer teruglopen naar de stad. Onderweg konden we ook nog even een praatje maken met mijn vader die we door de lockdown weinig zien. Een topdag!
Amelisweerd, het is een klein rotstukkie bos met niet zo heel veel bomen. Iedereen die wel eens in echt bos geweest is lacht erom. Want het is echt een klein rotbosje. Maar het is wel ons bosje en het enige bos dat we hebben bij de stad.
In de jaren ‘70 werd een deel van de Utrechtse Singel gedempt en veranderd in een soort snelweg in de stad. Een historische fout die 50 jaar later hersteld is volkskrant.nl/nieuws-achterg…
In mijn ogen is de aanleg v/d A27 door Amelisweerd ook een historische fout. Een snelweg door zo’n mooi stukkie natuur zo dicht bij de stad. Ik maak me geen illusies dat deze fout ook hersteld zal worden. Maar nog meer bos kap om de snelweg te verbreden is het andere uiterste.
Deze vergat ik nog: ik ben niet de enige die graag naar Amelisweerd gaat. In 2009 kwamen er 1,5 miljoen bezoekers. Het zullen er met de groei van Utrecht niet minder geworden zijn gok ik... utrecht.nl/fileadmin/uplo…
Ja, Amelisweerd is een klein rotstukkie bos. In de auto ben je er over de A27 in minder dan een minuut doorheen en hardlopend in tien. Maar het is een prachtig stukje natuur waar heel veel Utrechters van genieten.
Ik zou het daarom heel fijn vinden als er niet nog meer bomen in Amelisweerd gekapt gaan worden om de snelweg te verbreden. Het is al zo’n klein rotstukkie!
En als u onverhoopt een keer even in de file komt te staan op de A27, kijk even opzij naar de machtige bomen langs de weg en geniet even mee van dat kleine maar prachtige stukkie natuur 🌳
Ik ben geen demonstrant en geen activist. Maar zondag fietste ik mee in de demonstratie naar Amelisweerd. Want ik vind het een slecht plan om bos te kappen om de snelweg te verbreden.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
