ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΜΗΜΑΤΑΡΧΙΣΣΑΣ ΠΟΥ ΥΠΟΒΙΒΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΑΠΛΗ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών δικαίωσε την προϊσταμένη τμήματος του Δήμου Αθηναίων που με απόφαση του δημάρχου υποβιβάστηκε σε απλή υπάλληλο.
Ο νόμος ορίζει ότι η μετακίνηση προϊσταμένου δημοτικής υπηρεσίας επιτρέπεται να γίνεται μόνο σε θέση προϊσταμένου οργανικής μονάδας αντίστοιχου επιπέδου.
Την υπάλληλο εκπροσωπεί το γραφείο μας, επικαλούμενο την απαγόρευση του άρθρου 72 παρ. 4 του Κώδικα Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων, δυνάμει του οποίου ο Δήμος Αθηναίων καταδικάστηκε και το έτος 2017 με τον υποβιβασμό διευθυντή σε τμηματάρχη από το ίδιο Δικαστήριο.
Παράλληλα, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής ακύρωσε απόφαση του δημάρχου Αθηναίων το καλοκαίρι του 2020 σε προσφυγή που υποβάλαμε εκ μέρους άλλου διευθυντή που υποβιβάστηκε σε τμηματάρχη.
Στην συγκεκριμένη υπόθεση της τμηματάρχισσας, είναι η πρώτη φορά που η διάταξη εφαρμόζεται για υποβιβασμό σε θέση απλής υπαλλήλου, διότι μέχρι τώρα οι δικαστικές εφαρμογές του νόμου αφορούσαν την μετακίνηση διευθυντών σε θέση τμηματαρχών.
Με την απόφαση αυτή, η οποία είναι ανέκκλητη και δεν προσβάλλεται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών κατέστησε σαφές ότι, βάσει του νόμου, δεν επιτρέπεται κανένας προϊστάμενος δήμου να μετακινείται σε θέση απλού υπαλλήλου με απόφαση δημάρχου.
Η υπάλληλος είχε προσφύγει και στον Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, η οποία όμως είχε σιωπηρώς απορρίψει την προσφυγή της, εντελώς αδικαιολόγητα.
Ενώ παράλληλα είχε κρίνει δεκτή αίτηση συναδέλφου της που υποβλήθηκε την ίδια χρονική περίοδο. Μετά την σιωπηρή απόρριψη, η υπάλληλος προσέφυγε και στην Ειδική Επιτροπή του άρθρου 152, χωρίς όμως κι εκεί να εκδοθεί απόφαση
, μολονότι η Ειδική Επιτροπή σε υπόθεση συναδέλφου της συνεδρίασε και τον δικαίωσε κατά πλειοψηφία.
Παράλληλα με τις διοικητικές αυτές προσφυγές, η υπάλληλος είχε προσφύγει και στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, ακριβώς για την περίπτωση που δεν θα ασχολείτο η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής με την υπόθεσή της.
Παράλληλα με τις διοικητικές αυτές προσφυγές, η υπάλληλος είχε προσφύγει και στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, ακριβώς για την περίπτωση που δεν θα ασχολείτο η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής με την υπόθεσή της.
διέταξε την επιστροφή του παραβόλου των 150 ευρώ στην υπάλληλο, καταδίκασε τον δήμο Αθηναίων να καταβάλει τα δικαστικά έξοδα 454 ευρώ και ανέπεμψε τον φάκελο στον δήμο "για νέα νόμιμο κρίση, κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό της παρούσας."
Με την απόφαση αυτή, η τμηματάρχισσα δικαιούται να λάβει αναδρομικά και το επίδομα θέσης ευθύνης (250 ευρώ τον μήνα) που στερήθηκε καθ' όλο το χρονικό διάστημα του υποβιβασμού της σε θέση απλής υπαλλήλου.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Αύριο στο Συμβούλιο της Επικρατείας και συγκεκριμένα στο Δ' Τμήμα θα εκδικαστεί μια υπόθεση που αφορά την ταυτότητα φύλου και συνολικά τα δικαιώματα των διεμφυλικών στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, λόγω της συγκυρίας η υπόθεση δεν θα δικαστεί με δημόσια ανάπτυξη των επιχειρημάτων, αλλά βάσει των εγγράφων που έχουν κατατεθεί.
Το θέμα αφορά την αλλαγή επωνύμων των ατόμων στην διαδικασία της Νομικής Αναγνώρισης Ταυτότητας Φύλου (ΝΑΤΦ). Η διαδικασία της ΝΑΤΦ ρυθμίζεται από τον νόμο 4491/2017, ο οποίος ενώ επιτρέπει στο άτομο να επιλέξει όποιο κύριο όνομα θέλει
Η διαχρονική επιτυχία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ότι, αργά ή γρήγορα, αναγκάζονται να τα επικαλεστούν και οι εχθροί τους. Αυτό, βέβαια, θα μπορούσε να ισχύει γενικά για την νομοθεσία και συναρτάται προς την ιδιοτέλεια του φορέα του δικαιώματος. syntagmawatch.gr/trending-issue…
Ειδικά, όμως, ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, η αντίφαση γίνεται πιο κραυγαλέα, όταν αρνητές της δημοκρατίας, αντίπαλοι του κράτους δικαίου, μισαλλόδοξοι πιστοί, ομοφοβικοί βουλευτές, κομπλεξικοί φονταμενταλιστές και νοσταλγοί ολοκληρωτικών καθεστώτων
αναγκάζονται, τελικά, να επικαλούνται τα δικαιώματα που βδελύσσονται. Όταν καταπατώνται τα δικά τους. Είναι κάθε φορά μία λαμπρή νίκη, την οποία γιορτάζουμε κάθε μέρα.
Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπινων Δικαιωμάτων σήμερα και ο νους πηγαίνει κατευθείαν σε αυτούς για τους οποίους δεν υπάρχει ρύθμιση
Πέρα από τα θύματα και τους θύτες, για τους οποίους πολλά κατοχυρώνονται - και πολλά απομένουν σε εκκρεμότητα - υπάρχει η άγνωστη επικράτεια των υπερασπιστών των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Των ακτιβιστών.
Ο όρος έχει κακοποιηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν οι ακτιβιστές της πάρτης τους. Που ποντάρουν αποκλειστικά και μόνο στην αυτοπροβολή και μετρούν την επιτυχία με την αναγνωρισιμότητα και τις συνεντεύξεις ως προσωπικό αξιοθέατο.
Πλησιάζει η 10η Δεκεμβρίου που είναι η Διεθνής Ημέρα Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
Ήδη μου έχει ζητηθεί από διάφορα μέσα ενημέρωσης να αρθρογραφήσω για το θέμα αυτό και διαπιστώνω με θλίψη ότι δεν υπάρχει τίποτε θετικό.
Έστω ένα βήμα, μια διεθνής σύμβαση να έχει κυρωθεί από την Ελλάδα για τα μάτια του κόσμου (εκκρεμούν πολλές), μια νέα δομή, μια πρωτοβουλία, μια γραμμή υποστήριξης, κάτι! Μόνο ήττες στο ΕΔΔΑ.
Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε μερικά βήματα με τα χίλια παρακάλια και με χιλιάδες λάθη. Απαξίωσε τόσο πολύ την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που ο πρόεδρός της έφτασε να παραιτηθεί.
Από την Δευτέρα 30η Νοεμβρίου 2020 μέχρι και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το σύνολο των Διοικητικών Δικαστηρίων της χώρας, καθώς και το Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν απενεργοποιημένους διαδικτυακούς τόπους παρακολούθησης πορείας υποθέσεων. #ejustice#courts#lawyerslife
Αυτό σημαίνει ότι οι ενδιαφερόμενοι δεν έχουν πρόσβαση στα δεδομένα που τους αφορούν, δηλαδή δεν μπορούν να ενημερωθούν για τις δικαστικές αποφάσεις που ήδη έχουν εκδοθεί και να τις διαβάσουν ή έστω να ενημερωθούν για την πορεία των υποθέσεών τους.
Υποθέτω (δεν το έχω δοκιμάσει) ότι δεν υπάρχει και η δυνατότητα κατάθεσης δικογράφου νέας υπόθεσης αυτές τις 3 ημέρες.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε σήμερα την Ελλάδα να καταβάλει το ποσό των 312.500 ευρώ σε ιδιοκτήτρια ξενοδοχείου που τελούσε υπό κατάληψη, επειδή το κράτος δεν προστάτευσε αποτελεσματικά το δικαίωμά της στην ιδιοκτησία. #echr#property#thread
Το ξενοδοχείο είχε καταληφθεί για πάνω από 3 χρόνια από μετανάστες και αλληλέγγυους. Η ιδιοκτησία είχε κινηθεί νομικά ώστε το κράτος να εξώσει τους καταληψίες, αλλά τα αιτήματά της είτε απορρίφθηκαν, είτε δεν εξετάστηκαν καθόλου από τις Ελληνικές αρχές.
Μια απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών με την οποία διατάχθηκε η έξωση και απόδοση της νομής στην ιδιοκτήτρια δεν εκτελέστηκε από τις Αρχές. Κατά την διάρκεια των 3 ετών, η ιδιοκτήτρια αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι της για να καλύψει τα χρέη που προέκυψαν από την κατάληψη: