Thread by @magago

Este temporal permite un pequeno prodixio: descubrir a traza máis occidental do continente dun antigo ser mitolóxico. Mirade ben este vídeo, porque isto se pode ver poucas veces. Vedes unha rompente pequena que escacha á dereita de Punta Nariga? 👇

(Grazas a Xosé Manuel Varela)

Ese baixo chámase A de Couce. E a xente de Malpica conta que é unha pedra que botou alá o cabalo branco de Santiago coa pata antes de dar o seu último chimpo. O cabalo branco tamén deixou pegada noutro lugares dese promontorio máxico que é Nariga.

Hai lendas dos chimpos do cabalo branco de Santiago por todo o país. As súas pegadas fican gravadas para sempre nos penedos. Ás veces son marcas naturais, outras petróglifos auténticos, coma estas ferraduras de Primadorno (Silleda).

Se conectaramos todas as pegadas, veriamos a nosa terra atravesada por un cabalo prodixioso que une co seu voo as montañas e penedos máis agrestes. É o cabalo branco celestial domeñado polo guerreiro. Unha poderosa imaxe que ata o propio Napoleón aproveitou para si mesmo.

Pero o fascinante desta historia é outra máis soterrada, e creo que máis antiga, na nosa tradición. O cabalo branco bule ceibo e sen xenete, polas noites, desde o Outro Mundo. Como te colla no camiño lévate con el moitos quilómetros ata soltarte. Unha putada, vaia.

Aínda lembro un home moi cabreado contándome que o cabalo o enganchara á medianoite en Palmeira e non o soltara ata Carreira. Literal.

Sabemos quen é este animal, con outros nomes. Na mitoloxía irlandesa, por exemplo, Aonbhar o da Crina que Flúe. É o cabalo do deus do mar, Manannán mac Lir, que vén do mar á terra. Mannanán é o deus da terra dos mortos.

Sempre estiven fascinado con este cabalo. En 2013 publiquei "Vento e Chuvia. Mitoloxía da antiga Gallaecia", unha recreación literaria dunha posible mitoloxía da Idade do Ferro. O libro comezaba co cabalo branco, chamado aquí Ecoine. (ilustracións de Manel Cráneo).

Moitas grazas a Xosé Manuel Varela e os percebeiros e mergulladores que a través do Whatsapp nos axudaron a situar con precisión A de Couce, o trazo máis occidental -no continente- dun dos máis fermosos mitos da vella Europa.