Thread by @JanZelig

Historyk przyszłości być może za datę graniczną końca dominacji cywilizacji europejskiej (wraz z jej północnoamerykańską delegaturą) uzna dzień, który już przeżyliśmy. Bez wątpienia jednak kończąca się właśnie dekada zapisze się w dziejach jako ostatnia należąca do

cywilizacji białego człowieka – w następnej cywilizacja człowieka żółtego będzie już pierwszoplanowym aktorem.
Oznaki nadchodzącej implozji zostały 150 lat temu zdiagnozowane po raz pierwszy przez Nietzschego, u progu wojny peloponeskiej naszych czasów były już szeroko

opisywane przez Spenglera i Eliota, a że my czasach pełnego upadku mamy dostęp jedynie do nędznych karykatur, to możemy dziś posłuchać, jak o końcu cywilizacji dywagują prof. Roszkowski z red. Warzechą.

Tak, od samego początku była to cywilizacja śmierci, lecz nie w znaczeniu, o którym myślał JPII i które się dziś parodiuje.
Cywilizacja śmierci znaczy cywilizacja nieludzka, nakładająca ciężary, którym nie jest w stanie sprostać żywy człowiek. Śmiercią trącą wszystkie jej filary.

Religią śmierci jest chrześcijaństwo, które stawia przed nami Syna Bożego i mówi: „idź za Nim i rób to, co On robił”. Żaden system religijny w dziejach nie potraktował nigdy człowieka tak poważnie i dojrzale, a więc żaden nie zadrwił z niego w tak okrutny sposób.

Można się oczywiście zasłaniać świętymi i bohaterami, mówić, że człowiek jest zły, ale się stara itd. Nie oszukujmy się jednak. Nikt z nas nie nadstawia drugiego policzka, gdy zostanie uderzony i nikt nie kocha swoich wrogów jak samego siebie. Ta religia nie jest dla nas.

Filozofia zawsze była nihilistyczna. Ani przez sekundę nie udało jej się przebić przez opartą na biologii konstrukcję społeczności ludzkich, które nie mogą być zbudowane na logice i dociekaniu do Prawdy, bo te rozsadzają ich plemienne podstawy.

W gruncie rzeczy przegrała już w momencie, gdy Sokrates wypijał cykutę, cała reszta była tylko grą szklanych paciorków i budowaniem wspólnoty wiedzących w kontrze do dolnych 97%.

Prawo nigdy nie było niczym innym niż wolą silniejszego. Nikt zresztą nie podejmował prób uczynienia z niego czegoś więcej, bo nikt nie miał w tym interesu. Historia prawa to historia maskowania swojej polityczności.

Idea wolności, podział na podmiot i przedmiot poznania, mistycyzm, scholastyka, metoda naukowa – wszystkie tak samo były bezradne w walce z atawizmami hordy pierwotnej.
Jedyna cywilizacja, która chciała odrzucić totalitaryzm, poniosła druzgocącą klęskę, stając się jego symbolem.

Wszystkiemu, co stałe, pozwoliła rozpłynąć się w powietrzu. Wszystko, co w niej mroczne, nazwała Oświeceniem. Ośmieszyła świętości, by na poważnie rozważyć wszystko co śmieszne. Walcząc z religią uczyniła religią wszystko, od ideologii po konsumpcję.

Studia nad wielkimi księgami ludzkości porzuciła na rzecz epoki felietonu. Ponad pogańskie misteria i chrześcijańskie msze od początku stawiała teatr, aż w końcu sama stała się jednym wielkim teatrem. Odrzuciła własne zasady nie mogąc znieść, że sama nie jest w stanie im sprostać

Upodliła swoich najlepszych synów. Starożytnych Greków uczyniła dostawcami intelektualnych półproduktów dla imperialnego Rzymu. Z nowożytnych Niemców zrobiła nadzorców obozów koncentracyjnych i palaczy krematoryjnych pieców.

Tak naprawdę nie trwała długo. Ledwie kilkaset lat dominacji poprzedzonych ponad tysiącletnim rozpędem. Poza Oświeceniem zabiło ją wiele rzeczy: gnoza, kredyt, kultura krytyki, rozum instrumentalny, imperializm, ruch.

Jak każde dzieło człowieka była w gruncie rzeczy igraszką natury. Wyjątkowość Europejczyków, ich idei i sposobów życia, wynikała z przypadkowego połączenia czynników biologicznych, klimatycznych, geograficznych itd. Klimat Europy, jej zwierzęta, patogeny i determinowane nimi

zmiany genetyczne żyjących tu ludzi były podglebiem, z którego wyrosły nieznane innym cywilizacjom idee. Nie były one jednak w stanie pokonać tych atawizmów, które Europejczycy dzielili z resztą przedstawicieli homo defectus.

Otwierająca się właśnie w tej dekadzie dominacja przebranego za marksizm konfucjanizmu nie będzie czasem wolności i traktowania człowieka poważnie. W tym sensie będzie to cywilizacja życia, a ludzkość znów wraca do totalitaryzmu, od którego odeszła tylko na krótką chwilę.