Thread by @Se8QJ38ZjpVtv66

Διαβάζω για Ζηκίδη και θυμήθηκα ιστορία από την τιμημένη ΑΣ.

Βρεθήκαμε λοιπόν κάποτε σε Σάρισα. Βροχή καρέκλες, κωλόκρυο και λάσπη από την πρώτη μέρα ως την τελευταία.

Ξεκινάμε να στήνουμε σκηνές μες στην βροχή, αφού Λόχος Διοικήσεως.

Έχει κάνει και λάθος ένα μαλακισμένο (1)

έυελπις υπεύθυνος αποθήκης στην ΣΣΕ που φορτώσαμε κάποιες σκηνές και παιδευόμαστε αφού μας δεν ταιριάζουν μπροστινά σκηνών και πρέπει να κάνουμε πατέντες. Μέσα στον κακό χαμό ο διοικητής του λόχου μου, υπερδεξιός που πολιτεύτηκε μετά αλλά παλικάρι, που μου είχε και αδυναμία (2)

μου λέει "Είδε κανείς τον εις ίδη. Τραβά ρε Τρίαινα βρες τον“. Κλασσικά εικογραφημένα, έχουμε στήσει πρώτα σκηνές αξιωματικών, μετά υπαξιωματικών, τις κοινές και αφού τελειώναμε θα στήναμε τελευταίες τις δικές μας. Ξεκινάω να βρω τον εις ίδη και ανοίγω μια μια τις σκηνές των (3)

αξιωματικών. Ανοίγω λοιπόν και βλέπω τον εις ίδη καθισμένο κάθετα στο κάτω μέρος του ράντζου με πόδια ενωμένα, αγκώνες στα γόνατα και κεφάλι ανάμεσα στα χέρια σχεδόν σε εμβρυική στάση. Ντράπηκα έκλεισα την σκηνή και επειδή ήταν τόσο βυθισμένος στην (4)

απελπισία του δεν με κατάλαβε και τον φώναξα απ' έξω για να βγεί. Πάντα τον είχα για μαλάκα να πω την αλήθεια τον συγκεκριμένο αλλά γενικά καλά τα πήγε στην καριέρα του μετέπειτα δεδομένων των συνθηκών. Νομίζω βγήκε και όξω και έκανε και διοικητής.

Ένεκα η χωροταξία των (5)

σκηνών σε εκείνη την Σάρισα βρεθήκαμε να ζούμε μέρες μαζί με τα στελέχη. Και άρχισα να συνειδητοποιώ ότι αυτούς που είχα εγώ για μαλάκες τους είχαν και τα στελέχη για το ίδιο.

Πέρασαν και λίγες μέρες κάθοντουσαν όλοι μαζί με την πλάκα τους και ο εις ίδης της ιστορίας σε (6)

επιβαρυνόμενο κοκομπλόκο και ψυχολογική απόσταση τουλάχιστον από τους υπολοίπους.

Εχουν πιάσει λοιπόν στελέχη χρυσά παιδιά, παλικάρια και χειρισταράδες που δυστυχώς κάποιοι από αυτούς δεν βρίσκονται κοντά μας, μια φορά κουβέντα και (7)

πετάνε ατάκες για το πόσο τεράστιος μαλάκας είναι ο διοικητής του Τάγματος.

Ειδικός να καμπανιάζει ή να προσβάλει ακόμα και τα στελέχη και εξπέρ στις αεροπορικές μεταφορές παπαδαριού.

Ο εις ίδης της ιστορίας μας είναι σε κατάσταση θεούσας μιξοπαρθένας .
(8)

παρούσας σε συζήτηση για καβλιά.

Σαν κάτι τύπους του τουίτερ τζι αρ δηλαδή που παθαίνουν κοκομπλόκο άμα διαβάσουν κριτική, κακή κουβέντα ή κάνα μπινελίκι για την "ηγεσία"

Τον παίρνουνε χαμπάρι και σκάει η ατάκα

"Μόνο με τον εις ίδη τα πάει καλά ο διοίκας"

Εις ίδης άφωνος (9)

"Είναι που είναι και οι δύο "πόντιοι""

Ακόμα πιο άφωνος ο εις ίδης
(ο διοίκας δεν είναι πόντιος)

"Έλα ρε μαλάκα εις ίδη. Αρχίδι δεν τον φώναζουμε?"

Απίθανα γέλια και πανηγύρι και ο εις ίδης σαν παρθένα σε μπουκάκε πάρτυ... (10)

Τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά.

Γιατί καμιά φορά αναπολώ την θητεία μου όπως οι περισσότεροι. Και θυμάμαι σειρές και στελέχη με μεγάλη αγάπη. Λεβέντες και παλικάρια πολλοί, προβληματικοί κάποιοι, δειλοί και μαλάκες ελάχιστοι.

Αλλά κυρίως για την κεντρική ιδέα που λέγαμε (11)

και στο σχολείο.

Ότι τα στελέχη υπακούουν την ιεραρχία γιατί έτσι είναι οι ΕΔ. Είναι όμως και κανονικοί άνθρωποι. Και όπως σε κάθε οργανισμό οι πάντες έχουν άποψη, και ασκούν κριτική πολλές φορές και άκομψη. (12)

Κάτι λοιπόν που διάβασα την κριτική του Ζηκίδη κάτι που κυκλοφορούν κάτι τύποι εδώ μέσα που στέκονται καβλί καμαρωτό στην ηγεσία και σοκάρονται σαν τον εις ίδη μου θυμήσατε τα νιάτα μου.