Thread by @ibrahimmturhan2

Önceden uyarayım...
Bir Pazar paylaşımı için ağır sayılabilir. Twitter diline uygun değil ve sosyal medya için uzun.
Kendi kendime konuşur gibi, dertleşir gibi, hesaplaşır gibi bir yazı. Hemdert olanlar için...

İnsanlık tarihi; geçmişte yaşama saplantısına kapılanlar ile geleceğin ufuklarına açılmaya hazır olanların mücadelesiyle geçti.
Değişimden korkanlar, her farklılığı tehdit görenler, insanlığı kendi kafalarındaki önyargıların zindanına hapsetmeye çalıştı yüzyıllardır...

Körü körüne, sorgulamadan inanmayı erdem diye göstermeye çalışanlar birinci gruptur. Hep öfkelidirler. Farklı olanlar düşmandır. Sorulardan, kuşkudan, yani düşünmekten (Descartes’i analım) nefretlerinin sebebi kendilerini güvende hissettikleri ‘geçmiş’i yitirme korkusundandır.

Korku öfkeyi, öfke nefreti besler.
Bilime öfkelidirler, çünkü bilim soru sorar, kuşku duyar ve değişimi simgeler. İnsanlığın ortak değerlerini reddederler, kendi kabilelerinin/tarihlerinin ‘biricik’ olduğuna inanırlar. Özgündürler, her şeyleri de kendilerine özgü olmalıdır.

70 bin yıl önce yaşanan küresel felaket yüzünden sayısı birkaç bin bireye düşmüş, dolayısıyla birbirinin akrabası olan bir topluluktan türediğimiz gerçeği karşısında ne anlamsız bir saplantı!
Bütün inançlar insanların aynı ana-babadan doğmuş kardeşler olduğunu söylemez mi zaten?

Buna rağmen “kardeşlerini” boğazlamaktan adeta huşu duyarlar.“Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?" sadece dillerindedir, içselleştiremezler.
Bruno’yu kazığa bağlayıp yakanlar, Galileo’yu ve Newton’u diri diri gömmeye çalışanlar hâlâ aynı çizgiyi sürdürüyor.

Kolayca tanırsınız onları...
Aklın, bilimin, özgürlüğün karşısındalar. 300 yıl boyunca cadı avıyla bastırmaya çalıştıkları kadın özgürlüğüne bugün de düşmanlar. Kendi dar kalıplarına sokamadıkları özgür gençlerden ürkerler. Onlar için demokrasi tuzak, insan hakları komplodur.

Cevap bulamadıkları her şeyi, kabilelerinin totemi imişcesine sarıldıkları akıl dışı dogmalarıyla açıklarlar. İnanabileceği gerçek dışılıkları, inançlarıyla çelişen gerçeklere tercih ederler.
Başları sıkıştıkça komplo teorilerine sarılırlar. Cahil kitleleri korkutarak yönetirler.

Mutsuzluktan, eşitsizlikten, öfkeden ve nefretten beslendikleri için yaşamdan tad almak en büyük suç, en affedilmez günahtır.
Dünyanın her yerinde temsilcileri var. Üstelik bu patolojik zihniyet salgın gibi yayılıyor. İklim değişikliğine denk küresel bir tehdit bu.

Bu felaketi önleyebilecek tek güç ise insanların yaşam, özgürlük ve mutluluğa ulaşma haklarını savunan; insan aklının ve bilimin yol göstericiliğinde buluşan, nesnel gerçekliği önyargıya kurban etmeyecek kadar ahlaklı olan, bilinmeyen sulara açılıp değişimi kucaklayanlar olacak.