Thread by @overlistener

1/ Ik zat ooit in de tram in Den Haag en een groepje "getinte" jongetjes van hooguit 12-13 jaar zaten een paar rijen achter mij luidruchtig met elkaar te stoeien en te lachen.

2/ Het lawaai was werkelijk net iets te storend en we zaten met de mensen eromheen met schuine, geïrriteerde blikken naar hen te kijken, totdat mijn blik en die van een Panterprint Gerda elkaar kruisten.

3/ Ze hield mijn blik vast en wees tegelijkertijd met haar hoofd een paar keer naar de jongens, wat ik aanvankelijk opvatte als een: “Irritant hè?”, die ik in alle naïviteit beantwoordde met een scheef en zuur getrokken gezicht dat moest doorgaan voor: “Nou inderdaad hè, jeetje”.

4/ Ze bleef echter steeds driftiger met haar hoofd gebaren en ik zuchtte en schudde mijn hoofd nogmaals om mijn instemming te tonen, totdat ze soort van ontplofte en hardop zei:” Ga je er nog wat van zeggen of vind je dit normaal ofzo?”

5/ Ik weet niet of Panterprint Gerda dacht dat ik, ondanks dat ik overduidelijk te jong was en een paar rijen verderop zat, de moeder was van vijf jongens van dezelfde leeftijd, of dat ze gewoon vond dat ik als iemand uit dezelfde culturele hoek verantwoordelijk voor hen was,

6/ maar ze was dus in de veronderstelling dat a) het mijn taak was om er iets van te zeggen en b) als ik er niets van zei, het een soort instemming of toestemming was voor hun gedrag.

Ik blijf deze aanname altijd weer een bevreemdende ervaring vinden.

7/ Alsof ik thuis met een moederlijk trotse glimlach naar het nieuws zit te kijken als er rellen zijn in Kanaleneiland en niet denk: stelletje idioten.

8/ Alsof ik niet met afschuw zit te kijken als er ergens een bus inrijdt op een menigte, maar een soort verbondenheid voel met de dader omdat we uit dezelfde Koran lezen. Alsof ik niet een afstand tot hen voel.

9/ Ik vertel dit omdat ik al de hele dag mensen in een kramp zie schieten om de rellen te duiden op een wijze waarbij ze voldoende afstand kunnen creëren tussen hun eigen groep en de relschoppers/straatterroristen, om zichzelf te verzekeren van een opgelucht gevoel.

10/ Mensen die doen alsof het een volkomen nieuw fenomeen is waar sociologen en antropologen zich over moeten buigen, en dat alleen maar omdat men niet kan accepteren dat Nederland ook gewoon tuig van eigen bodem voortbrengt, zoals in elk ander land op de wereld.

11/ “Mensen die ruiten van ziekenhuizen inslaan? Bij ons, hier? In een Noord-Afrikaans land is dat natuurlijk te verwachten, maar híér, Henk, hier in het Nederland van de oer-Hollandse gezelligheid, nee toch?”

12/ Ja, Gerda ook hier, stop dus maar met het verontwaardigd grijpen naar je parelketting van de Hema, je hebt ze ook gewoon hier.

13/ Het ongeloof en de cognitieve dissonantie is zo groot dat het me niets zou verbazen als er op dit moment een opiniemaker driftig zit te typen om morgen een column te plaatsen over hoe rel-cultuur een geïmporteerd probleem is dat uit Islamitische landen is meegebracht.

14/ En weet je, ik ben een en al voor het nuanceren, het begrip tonen en het plaatsen in perspectief, dus mij zou je hier normaliter niet over horen klagen. Waar ik gewoon echt ontzettend veel moeite mee heb is de hypocrisie en de dubbele maat.

15/ Dat dezelfde mensen die er een gewoonte van maken daden van enkelen toe te schrijven aan een hele bevolkingsgroep, hun kleur, hun cultuur en/of hun religie nu opeens een opportunistisch both-sideisme

16/ en een rotte-appels-heb-je-dus-blijkbaar-overal benadering aannemen (alsof dat sinds gisteren opeens een volstrekt nieuw inzicht voor hen is), is stuitend en hypocriet.

17/ Prima als we met zijn allen gaan nuanceren en duiden, maar als je deze mildheid en nuance niet vasthoudt en bij volgende incidenten op een Kanaleneiland je rotte-appels-heb-je-overal theorie plotseling vergeet, ben je niets meer of minder dan hypocriet.

18/ We kunnen pas ergens komen als we alle tuig, ongeacht afkomst of groep, onszelf toeëigenen; erkennen als *ons* tuig in plaats van een denkbeeldig afstand tot hen te scheppen, omdat we ons dan beter en superieur kunnen blijven voelen,

19/ want alleen met een gedeelde verantwoordelijkheid en gedeelde eigenaarschap kunnen we komen tot iets wat nog enigszins op een oplossing lijkt.