1/ Ik was zes of zeven jaar oud en het was bijna Suikerfeest. Dagen eerder had ik al instructies gekregen in het welkom heten van de gasten die langs zouden komen.
2/ Ik had de taak gekregen om de eau de cologne en de bonbons te verzorgen en nam mijn verantwoordelijkheid heel serieus.
Voor wie het niet weet: eau de cologne heeft een speciale plek in de Turkse cultuur.
3/ Het wordt gebruikt om de handen op te frissen van gasten of er wordt een beetje op het hoofd of het gezicht gedruppeld wanneer iemand flauwvalt of naar wordt.
4/ Wanneer er visite komt krijgen de gasten dus eerst wat eau de cologne op hun handen ter verfrissing en daarna een bonbon of Turks fruit om een “zoet” begin te geven aan het bezoek. Mijn moeder had me nog extra opgedragen om vooral niet gierig te zijn:
5/ Ik moest de fles op de handen van de gasten blijven druppelen tot hij of zij de handen terugtrok of een knik met het hoofd gaf waaruit ik zou kunnen opmaken dat het genoeg was. Een spoedcursus lichaamstaal dus.
6/ De grote dag brak aan en al onze kennissen en vrienden kwamen langs en gingen na een kort bezoek weer weg naar anderen. De ene familie kwam binnen terwijl de andere familie net wegging.
7/ Sommigen groetten elkaar al voor de derde keer die dag, omdat ze elkaar al bij andere kennissen waren tegengekomen. Kinderen kregen geld of snoepgoed van de volwassenen wiens handen ze hadden gekust,
8/ om vervolgens in een kringetje met andere kinderen de buit te vergelijken en te beslissen wie het meest had gekregen en spelletjes te spelen.
9/ Ik kon niet meedoen, want ik wilde niet dat mijn nieuwe jurk zou kreukelen en mijn vlechten moesten netjes blijven, want ik had een Belangrijke Taak.
10/ Tegen het einde van de middag kwamen onze nieuwe buren Wim en zijn vrouw Wil aan de deur, omdat ze nieuwsgierig waren geworden naar al die opgedofte mensen die bij ons naar binnen en naar buiten liepen.
11/ Mijn moeder trok ze gelijk mee naar binnen zodat ze baklava en künefe konden eten. Ze namen plaats en bewust als ik was van mijn Heilige Verantwoordelijkheid rende ik gelijk met mijn fles eau de cologne en schaaltje bonbons naar hen toe.
12/ Buurvrouw Wil wist uiteraard niet goed wat ze moest doen, waarop mijn vader haar toonde hoe ze met beide handen een soort kuiltje moest maken dat klaar stond om iets te ontvangen.
13/ Ik begon de fles te schudden om eau de cologne in haar handen te druppelen en keek haar aan, wachtend op haar signaal dat ze het voldoende vond.
Ik keek haar aan.
Zij keek mij aan.
Ik keek haar aan.
Zij keek mij aan.
Ik keek haar aan.
Zij keek mij aan.
14/ De eau de cologne begon ondertussen tussen haar vingers door te sijpelen en uit angst dat ik op mijn donder zou krijgen omdat ik op het tapijt had gemorst trok ik de fles uiteindelijk terug,
15/ waarna buurvrouw Wil met een voor ons allen volledig onverwachte beweging alles in één teug in haar mond goot, om vervolgens helemaal rood aangelopen, hoestend en naar adem happend van de stoel op haar knieën te vallen en iedereen naar haar toe rende om haar te helpen.
16/ Achteraf bleek dat ze dacht dat er in de Turkse cultuur geen glazen worden gebruikt en wij haar op een soort likeur hadden getrakteerd die ze met haar handen moest drinken.
17/ Ik wil nog wel een speciale shoutout naar mijn moeder die, terwijl buurvrouw Wil tot haar nieren en aderen bedwelmd van de eau de cologne die ze had gedronken half bewusteloos op de grond lag,
18/ zij met twee borden baklava in haar handen wanhopig vanaf de zijlijn naar mijn vader riep: GIET WAT EAU DE COLOGNE OP HAAR GEZICHT HÜSEYIN DAN WORDT ZE WAKKER GIET EAU DE COLOGNE OP HAAR GEZICHT!
19/ Ik neem even een korte Twitterpauze. Ik wens jullie allemaal alvast een hele fijne, gezegende Kerst, ondanks alle beperkingen en de onzekerheid in de wereld.
20/ Vergeet niet de handen van iedereen die met de feestdagen komt bij binnenkomst al te ontsmetten met eau de cologne. In verband met Corona natuurlijk, niet omdat ik jullie wil islamiseren. Echt niet. Wollah niet.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
1/ Ik lees veel tweets van mensen die moeite hebben de toeslagenaffaire in zijn geheel te bevatten, omdat er zo veel aspecten aan zitten die op zichzelf al erg genoeg zouden zijn, maar bij elkaar opgeteld helemaal overweldigend worden.
2/ Er is het enorme leed dat de gezinnen is aangedaan, het ambtelijk apparaat dat heeft gefaald, het institutioneel racisme dat nu onderbelicht blijft, bestuurders van de overheid die zaken verzwegen en soms zelfs tegengewerkt hebben,
3/ de maatschappelijk kosten die eruit voortvloeien, de politieke verantwoordelijkheid die maar niet genomen lijkt te worden. Het venijn van "Afpakjesdag". Het is heel veel in één schandaal.
1/ Wat nog een ander aspect is in de toeslagenaffaire:
Ik meen me te herinneren dat in de 1e brief die mijn zus kreeg stond dat de FIOD een onderzoek was gestart naar het gastouderbureau waar zij gebruik van maakte en ze werd verzocht in het kader daarvan stukken te overleggen.
2/ Zij heeft dat toen netjes gedaan. Daarom was de schok des te groter toen ze opeens met allerlei terugvorderingen te maken kreeg, omdat de veronderstelling bij haar en haar man was dat het gastouderbureau het doel van het onderzoek was en zij slechts stukken moesten overleggen
3/ om *dat* onderzoek te ondersteunen. Toen deze hele affaire vorig jaar naar buiten kwam werd eigenlijk pas duidelijk dat zij al die tijd gewoon een target waren en dat ze op bepaalde criteria (waaronder dubbele nationaliteit) geselecteerd waren.
1/ Ik heb wel eens eerder verteld over de armoede van mijn ouders in hun jonge jaren en de wijk waarin zij tot op de dag van vandaag nog wonen, en hoe ik een tijd lang een haat-liefde verhouding had met die wijk.
2/ “Wat ben je mager geworden Emine, Güllü je moet je dochter beter voeden”
“Ga je nou alweer naar buiten Emine?”
“Kom je nu pas naar buiten Emine, was je nog zolang aan het slapen?”
"Wanneer ga je nou trouwen, want weet je mijn zusje heeft een zoon..."
3/ Of hoe ze mij als kind per se elke keer wilden zoenen als ik van buiten kwam en naar binnen wilde lopen, mij platdrukken tussen hun borsten, de natte zoenen die ik stiekem van mijn wangen veegde zodra ik binnen was.
1/ Stel je eens voor dat een moslimman tegen een moslima zonder sluier, of überhaupt gewoon een vrouw zou zeggen: “Waarom draag je geen hoofddoek?
2/ "Door je zo te kleden draag je een verderfelijkheid uit en draag je bij aan de overseksualisering van vrouwen en promiscuïteit in de samenleving. Bedek je lichaam. Zet een foto met hoofddoek in je profiel aub, pas dan kan ik je serieus nemen.”
3/ Ik krijg dus heel veel reacties en berichten met deze strekking, maar dan van niet-moslims.
1/ Het was mijn eerste volwassen baan en hij was een van mijn eerste cliënten. Hoewel we qua leeftijd niet eens zoveel verschilden, leek hij wel een heel leven ouder dan ik.
2/ Nadat hij door meerdere psychoses zijn baan, jong gezin en huis was kwijtgeraakt, had hij jarenlang als dakloze gezworven door vrijwel alle grote steden van de Randstad, en woonde hij nu middels gemeentelijke hulp in een klein huisje dat hij bescheiden had ingericht.
3/ De overgang naar de geborgenheid en veiligheid van een huis was niet makkelijk voor hem.Tijdens ons eerste gesprek vertelde hij hoeveel stress de spullen hem hadden opgeleverd. “Ik blijf maar schoonmaken en opruimen,