در ماجرای اسدالله اسدی برای عده‌ای قابل‌باور نیست که نظام در چنین موقعیت حساسی دست به چنین عملی با اثر انگشت واضح بزند که منجر به چنین فضاحتی شود.
اما نظام سوابق چنین گل به خودی‌هایی را دارد.
اما نظام سوابق چنین گل به خودی‌هایی را دارد.
در سال ۶۷ و هنگام عملیات والفجر ۱۰ ، عراق دست به حمله شیمیایی به حلبچه زد. این عمل به محکومیت جهانی انجامید و جریان رسانهای بین المللی در یکی از معدود دفعات به نفع ایران بوده و عراق را به گوشه رینگ برده بود.
اما در همین حین یک هواپیمای مسافربری کویتی در حین پرواز بانکوک به کویت توسط افراد وابسته به حزب الله لبنان ربوده و به مشهد آورده شد. ربایندگان خواستار آزادی ۱۷ شیعه زندانی در کویت بودند و طراحی عملیات به عمادمغنیه نسبت داده شد.
عبور بدون هشدار این هواپیما از روی ۱۲۰۰ کیلومتر فضای ایران و ادعای برخی سرنشینان مبنی بر ملحق شدن دو هواپیماربای دیگر در مشهد و انتقال سلاح به آنان و همچنین تحویل سوخت به آنها در حالیکه دولت کویت با تسلیم یک یادداشت رسمی با آن مخالفت کرده بود، بر ابهامات افزود.
پرواز این هواپیما از مشهد به قبرس و بعداً الجزایر و کشته شدن دو مسافر در این حوادث که جمعا ۱۶ روز به طول انجامید موجب تحت‌الشعاع قرارگرفتن کامل بمباران شیمیایی حلبچه و ازدست رفتن یک فرصت بی‌نظیر شد.
در پایان این عملیات، حالا ایران بود که در گوشه رینگ قرار گرفته بود.
در پایان این عملیات، حالا ایران بود که در گوشه رینگ قرار گرفته بود.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
