1/ Het framen van seksueel geweld of seksuele intimidatie als een geïmporteerd migrantenfenomeen raakt twee groepen heel hard; migrantenmannen op wie een stigma komt te rusten, en witte vrouwen.
Dit is een bijzonder schadelijke ontwikkeling.
2/ Het punt is namelijk dat deze vrouwen extra hard hun best moeten doen om geloofd of serieus genomen te worden als de dader een witte man is en dat is echt niet zo zeldzaam als de Ayaans van deze wereld willen doen voorkomen.
Een goed voorbeeld hiervan is de zaak Kinneging.
3/ Een aantal studentes dienen klachten in en de kliek rondom Kinneging zet hen zodanig hard weg als aanstellers en de klachten als onzin, dat één van de studentes zich genoodzaakt voelt om haar privacy overboord te gooien,
4/ en met naam en toenaam een ingezonden brief naar een krant te sturen om haar verhaal kenbaar te maken.
Het frappante is dat één van de mensen uit die kliek @EvaVlaar is: de jonge vrouw die zich regelmatig uitspreekt over (seksueel) intimiderend gedrag door getinte mannen.
5/ Hetzelfde bagatelliserende gedrag vertoonde zij ook toen @SanderSchimmelp vertelde hoe zijn toenmalige stagiaire door Baudet bejegend was. Eva, die blijkbaar heel erg begaan is met vrouwen die geïntimideerd of lastiggevallen worden door mannen, sprong op de bres voor...Baudet.
6/ Het punt is dat men het niet eens hoeft te zijn met de jonge vrouwen die een klacht indienden of hen hoeft te bekrachtigen. Eva had kunnen zeggen dat zij niet dezelfde ervaring heeft met Kinneging als deze studentes, haar geliefde docent steunend, zonder deze vrouwen
7/ weg te zetten als aanstellers of hun klachten als “idiote safespace cultuur”. Het is vooral dat laatste wat mij zorgen baart. Dat je je er niet in herkent en hen niet wilt steunen is prima, maar waarom de expliciete behoefte om hun geloofwaardigheid aan te tasten?
6/ Waarom dat ondergraven van het verhaal of de ervaring als de dader niet getint is?
Ook in de kwestie Dion Graus hoor je heel veel stemmen uit de PVV/FvD hoek die zeggen: “Is zijn ex niet gewoon rancuneus? Is het überhaupt waar? Is het niet gewoon iets tussen volwassenen?”
7/ Het lijkt er bijna op, zoals @StevoAkkerman ook al stelde, dat seksuele intimidatie of misbruik alleen steun en morele verontwaardiging oplevert als de daders niet wit zijn. Alsof deze witte mannen zich ook pas druk maken over “hun vrouwen” als de daders niet wit zijn.
8/ Alsof vrouwen bezit zijn; fiches die ingezet worden in het spel van de populistische politiek.
Als moeder van een “getint” jongetje maak ik me zorgen over wat deze framing en dit stigma voor hem gaat betekenen in zijn volwassene leven.
9/ Als vrouw maak ik me echter zorgen over alle meisjes en vrouwen die extra hard hun best moeten doen en moeten vechten om serieus genomen te worden, omdat hun daders niet de afkomst hebben die past binnen de populistische, xenofobe retoriek van deze tijd.
1/ De discriminatie van 50-plussers op de arbeidsmarkt is er een die teveel en te vaak onderbelicht blijft. Zelfs in de pre-coronatijd, toen de economie en de arbeidsmarkt waren aangetrokken,
2/ zag je dat de werkloosheid onder deze groep niet zo snel daalde als bij andere groepen. Deze specifieke discriminatie is ook heel hard, omdat het echt iedereen raakt, van de laagopgeleide allochtone hetero vrouw tot de hoogopgeleide autochtone homo man;
3/ zodra de "magische" grens van 50 jaar is bereikt, lijkt vrijwel geen enkele werkgever meer bereid om ze aan te nemen. Het eigenaardige is dat dit vooral een "Nederlands" fenomeen lijkt te zijn. In de omringende landen speelt dit veel minder.
1/ Ik heb een vriendin die makelaar is en ze zei ooit tegen ons: “Ga nooit huizen bezichtigen in de zomer. Elk huis ziet er leuk uit als de zon door de ramen heen alle kamers verlicht, als vogels fluiten op het balkon en de vlinders vliegen tussen de geurige bloemen in de tuin.
2/ Het huis waarin je zelfs op een dag met grauw en guur weer en donkere wolken kunt zeggen “Hier voel ik me thuis”, dát is het huis dat je moet kopen.” Dit is altijd blijven hangen in mijn hoofd en ik ben het zelfs als een soort filosofie gaan beschouwen.
3/ Hetzelfde geldt namelijk voor mensen. Iedereen is leuk en gezellig om in de buurt te hebben als alles goed gaat in hun leven, als de baan, het geld, de relaties, de gezondheid allemaal naar wens verlopen. Het wordt pas tricky als er donkere wolken verschijnen.
1/ De kern van mijn betoog was dat ze even veel recht heeft op het kiezen en bewandelen van haar eigen pad als ieder ander en dat ik haar daar geluk bij wens.
2/ Dat ze met de grote prijs die ze heeft moeten betalen om te zijn wie ze wil zijn, ze de regie over haar eigen verhaal en leven moet blijven houden en haar verhaal niet moet laten kapen door mensen die erop willen meeliften of ermee aan de haal willen gaan voor hun eigen agenda
3/ want zodra ze die regie overhandigt of laat aantasten, zal ze zich weer in een andere vorm van onvrijheid bevinden en zullen er weer mensen zijn die haar een richting op zullen willen duwen die zij voor haar beogen, omdat ze denken te weten wat goed voor haar is.
1/ Er zit ook een grote denkfout in deze redenering. Dak- en thuislozen hebben geen *reguliere* woonlasten, maar dat betekent niet dat ze geen woonlasten hebben. Een thuisloze, iemand die geen vaste verblijfplek heeft maar afwisselend bij vrienden of familie verblijft,
2/ heeft vaak wel degelijk woonlasten doordat hij of zij geacht wordt een kleine bijdrage te betalen voor de boodschappen van degene bij wie ze hebben geslapen en gegeten, of voor water en elektriciteit als ze hebben gedoucht of kleding hebben gewassen.
3/ Nachtopvang bij opvangcentra kost meestal geld, gemiddeld 5 euro per nacht Voor een warme maaltijd wordt ook vaak geld gevraagd.
Iemand zei ooit tegen mij dat ze niet begreep waarom daklozen vaak fastfood maaltijden nuttigen of belegde broodjes kopen, "want dat is best duur,
Als iemand die vrijwillig een hoofddoek is gaan dragen weet ik hoe het voelt wanneer je een keuze maakt waarbij je uitgekotst wordt door een deel van de bevolking en soms zelfs door naasten.
2/ Het is nooit makkelijk om keuzes te maken die een dergelijke impact hebben op je leven. Naar aanleiding van jouw verhaal bij Op1 wilde ik je dan ook via een draadje een hart onder de riem steken en had ik in mijn hoofd al een beetje geformuleerd wat ik tegen je wilde zeggen.
3/ Toen ik me op Twitter ging verdiepen in jouw verhaal kwam ik echter deze tweets tegen:
1/ Slachtofferrol is een soort modewoord geworden om iedereen die iets bespreekbaar wil maken weg te kunnen zetten en verder niet over de inhoud na te hoeven denken. Ik voel me helemaal niet zielig, daar ging dat draadje ook helemaal niet over.
2/ Ik heb echter wel ervaringen waarbij mijn afkomst of mijn religie maakt dat ik anders word behandeld, en ik probeer dat zichtbaar en bespreekbaar te maken, want de wet garandeert mij geen gelukkig leven, maar wel een gelijkwaardige behandeling en een menswaardig bestaan.
3/ Ik heb er even veel recht op om onder gelijke omstandigheden gelijk behandeld te worden.