Thread by @siderialexandra

Επειδή σήμερα άκουσα αρκετές ανακρίβειες και προσπάθειες πολιτικών ερμηνειών νομικών ζητημάτων, πάμε πάλι:

Ερευνητική δημοσιογραφία είναι αυτή της οποίας η δράση καταγγέλει αναδεικνύοντας κακώς κείμενα. Υπάρχουν όρια στην καταγγελία; Σαφώς και ναι, τα έχει ορίσει τόσο ο Κώδικας Δεοντολογίας όσο και η Διεθνής Ένωση Δημοσιογραφων.

Ζήτημα ανακύπτει όταν υποθέσεις κοσμικού χαρακτήρα αποπειρώνται να παρουσιαστούν ως "αποκαλυπτική έρευνα και μαχητική δημοσιογραφία". Μάχη, είναι να παρουσιάσεις ολοκληρωμένα ένα σκάνδαλο και όχι ανάλυση περιεχομένου σκουπιδιών σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση.

Μάχη, είναι η προσπάθεια ανάδειξης και καταγγελίας προβληματικής συμπεριφοράς που βλάπτει το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον. Παραπέμπω στην υπόθεση δολοφονίας της Daphné Gazilia (με επιφύλαξη η γραφή του ονόματος) η οποία πλήρωσε με τη ζωή της αποκαλύψεις διαφθοράς που

σόκαραν τη Μάλτα και την Ευρώπη. Συνεπώς από μια άποψη, έχουμε συνηθίσει να αποδεχόμαστε το φαινόμενο της κλειδαροτρυπας στις ζωές μας και να ψάχνουμε την αλήθεια α λα Σροντιγκερ σε κάθε ζήτημα.

Το πλαίσιο για τον έλεγχο των δημοσιογράφων υπάρχει, όμως ένα αδύναμο όργανο όπως η ΕΣΗΕΑ δεν έχει πράξει από την αρχή της οικονομικής κρίσης του 2010 τουλάχιστον τα δέοντα για διαφύλαξη του λειτουργήματος αυτού. (Λέω από το 2010 γιατί από τότε έχω εικόνα)

Με την ανοχή σε συστήματικη παραπληροφόρηση είναι λογικό το SLAPP που είναι ο διεθνής όρος για το Strategic Lawsuits against Public Participation το οποίο δέχονται αρκετά αντιπολιτευτικα μέσα να μη γίνεται ευρέως αντιληπτό.

Από την περίοδο δημοσιοποίησης και έπειτα της λίστας Lagarde έως σήμερα, η ομάδα της Documento media (γιατί μια εφημερίδα δεν είναι ο εκδότης της αποκλειστικά) έχει δεχθεί, κατά προσέγγιση, 100 μηνύσεις και αγωγές.

Στην πλειονότητα τους αφορούν προσωπικά δεδομένα και ζητήματα κρίσης περί την παραβίαση ή όχι αυτών και ερωτήματα κρίσης για το κατά πόσον δημοσιεύματα τους αποτέλεσαν δυσφήμιση και συκοφαντία. Οι έδρες,

στη στάθμιση τους, είτε πρωτόδικα είτε σε ανώτερη βαθμίδα κρίσης έχουν δώσει πλούσια νομολογία περί της λειτουργίας της ερευνητικής δημοσιογραφίας εν Ελλάδι. Που θέλω να καταλήξω;

Μια ομάδα που ψάχνει ενοχλητικά διεξοδικά την αλήθεια πίσω από μια είδηση κοντά στη δεκαετία (χρονικά το τοποθετώ από τη στιγμή έκδοσης της HotDoc) είναι αναμενόμενο να μην έχει πάντα σερί αποκαλύψεων σκανδάλων.

Δεν είναι τα πάντα είδηση και ειδικά όταν γίνεται προσπάθεια να μην έχεις πρόσβαση σε υλικό που αφορά τη δυνατότητα τέλεσης της εργασίας σου, μου φαίνεται αναμενόμενο να μειώνεται και η τελική απόδοση. Για ομάδα που έχει δεχθεί πλήθος επιθέσεων, συνεχίζουν με προσήλωση.

Επίσης, αμιγώς νομικά οι καταδίκες τους αφορούν ήσσονος σημασίας ζητήματα στις έκαστοτε υπό κρίση διαφορές. Πλέον όμως, δε γίνεται να μη σταθούμε και στη διαρκή προσπάθεια απαξίωσης δημοσιευμάτων από τη συγκεκριμένη ομάδα. Μπορώ να δεχθώ αντιπάθεια περί προσώπων

, διαφωνία με όσα έχουν γράψει αλλά περιμένω όπως εγώ κάθομαι να διαβάσω πλήθος εφημερίδων για να έχω γνώμη έτσι και εσύ να μπεις στον κόπο να διαβάσεις τί γράφουν πριν τους κατακρίνεις.
Συμπερασματικά :

Από τη στιγμή που έβγαλε τη λίστα Lagarde ξεκίνησε προσπάθεια αποδυνάμωσης της πένας της ομάδας αυτής,
Δεν είναι όλα τους τα άρθρα η αποκάλυψη του αιώνα αλλά έχουν προσπαθήσει να ψάξουν είδηση και όχι πόσα likes πήρε η τελευταία ανάρτηση ανθυποσελεμπριτι,

Νομικά, έχουν εξηγήσει γιατί τα δημοσιεύματα τους εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον (με τις έως τώρα υποθέσεις που έχουν φτάσει στη δικαιοσύνη για την καταγγελία περί αστυνομικής βίας όπως έχει εξελιχθεί δε μπορώ να προβλέψω πώς θα καταλήξει νομικά αλλά ξέρω ότι θα υπάρξει δικη)

Ανεξάρτητα αγάπης ή μίσους, διάβασε τους πρώτα. (Σήμερα άκουσα ακραίους και από τις δύο πλευρές και σοκαρίστηκα). Τέλος, έρευνα είναι η προσπάθεια να μου δείξεις τον ελέφαντα στο δωμάτιο όσο εγώ φοράω παρωπιδες. Αυτά.

Υγ. Δε με ενδιαφέρει, για κανένα μέσο πως βρίσκει μια είδηση εκτός και αν παράνομει οπότε εκεί αλλάζει το διακυβευμα. Με ενδιαφέρει, να μου πει κάτι με στοιχεία που δεν το έχω ακούσει αλλού.