Verhaaltje: Willemstad ontstond als het dorp Ruigenhil. In 1583 namen de Spanjaarden het net iets zuidelijker gelegen Steenbergen in. Willem van Oranje liet Ruigenhil daarom versterken tot vesting. Na zijn dood in 1584 noemde zijn zoon, Prins Maurits, de vesting 'Willems stad'.
In 1585 kreeg Willemstad gelijktijdig met de naam ook stadsrechten. In 1623 liet Maurits in de stad de Princehof bouwen, sinds 1973 bekend als het Mauritshuis (echt een originele naam). Het was het gemeentehuis van Willemstad, totdat de gemeente onderdeel werd van Moerdijk.
Ook het Oude Raadhuis is uit diezelfde tijd. Prins Maurits wilde dat er een kerk én een raadhuis zou worden gebouwd, maar daarvoor was geen geld. Daarom werd een raadhuis ontworpen waarin men ook kerkdiensten kon houden en dat voorzien was van een kerkklok.
De koepelkerk is een paar jaar later alsnog gebouwd en in 1610 is de klok van het raadhuis een paarhonderd meter verderop gehangen.
Door deze historie over Willem van Oranje en Maurits van Oranje, is een van de titels van Willem-Alexander 'Heer van Willemstad'. De geschiedenis van het stadje met 3000 inwoners leeft dus voort tot in de titels van het huidige koningshuis.
Fin.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Maar eerst: de prefrontale cortex (PFC) is de plek waar je lichaam cognitieve en emotionele functies als beslissingen nemen, plannen, sociaal gedrag en impulsbeheersing uitvoert. De regelkamer dus van alles wat je voelt en denkt.
'Cognitieve functies' is daarin alle informatieverwerking in je lichaam: waarnemen, denken, taal, bewustzijn, geheugen, aandacht en concentratie.
(Ongetwijfeld snijd ik in dit draadje 100 bochten af - ik heb geen neuropsychologie gestudeerd - maar het klopt echt wel bijna 🙃)
Een van die cognitieve functies is de 'executieve functie': organisatie, planning, werkgeheugen, emotieregulatie en aandacht.
Eigenlijk is 'executie' een subset (onderdeel) van 'cognitie', maar op een basisniveau zou je grofweg kunnen stellen dat het redelijk uitwisselbaar is.
Dus. Ik ben officieel behandelingsloos na een half uurtje met de psychotherapeut gesproken te hebben.
Het is bizar hoeveel een labeltje ergens op plakken kan doen. Hier is mijn uitleg waarom een labeltje wél zin heeft en niet 'iedereen wel een beetje neurodivers is':
Mijn sociale angst kan ik opeens aanvechten. Met die diagnose had ik niet zoveel, want veel meer dan een constatering van symptomen is het niet. Ik kon het niet aangrijpen. Maar nu kan ik zeggen: je hebt dat 29 jaar aangeleerd gekregen doordat mensen je drukte vervelend vonden.
Mijn depressie kan ik opeens weerleggen. Want mijn desintresse, prikkelbaarheid, vermoeidheid en neerslachtigheid hebben opeens een oorzaak. Ik kan het beetpakken en tegenspreken.
Zal ik nog eens wat delen? Nu bijna 2 weken geleden kwam ik met de psych tot de conclusie dat we er misschien wel waren. Dat ik zoveel stappen had gezet, dat ik mijn herstel de komende tijd wel alleen aan zou kunnen en vooral langere tijd zelf aan de slag moest.
De grootste doorbraak kwam denk ik door het inzicht van adhd (#adhdNL). Als alles op zijn plek valt kun je zoveel dingen opeens verklaren en begrijpen dat je er verstelt van staat. Plus van de medicatie waarmee ik ben begonnen, merk ik echt verschil.
Opeens kan ik concentreren op één ding. Dat is niet alleen fijn voor dingen waarop je moet focussen (zoals werk), maar ik kan opeens ook wandelen zonder 5 gedachtenpaden tegelijk af te peinzen. TV kijken terwijl ik niet met 3 andere dingen bezig ben. En dat geeft bizar veel rust.
Ik was helemaal niet van plan om nog allerlei foto's te gaan maken maar... dingen gaan niet altijd volgens plan. En ik wil jullie dit draadje niet ontnemen nu de grootste stroom van sneeuwfoto's toch wel is opgedroogd (of is dat dan: dichtgevroren?!)
Halverwege de wandeling had ik opeens vrienden gemaakt. Ze kwamen voor mijn voeten lopen en wilden aandacht. Echt liev.
Toch maak ik me wel een beetje zorgen want die wenkbrouw ziet er niet goed uit, en er stond ook geen enkele auto geparkeerd en er was geen baasje. Hij had wel een halsband om, dus misschien is hij van een huis in de buurt?
Ok, ik hier. Ik zal ook een duit in het zakje doen van #adhdNL (na de oproep van @vlindervleugels). De afgelopen weken ben ik namelijk met de psychotherapeut tot de conclusie gekomen dat ik adhd heb. Aangezien ik blijkbaar tegenwoordig alles op Twitter zet deel ik dit ook maar 👇
Op de basisschool was ik (zo ben ik nu achtergekomen, in retrospect is alles makkelijk) altijd heel druk, onhandig en onbeholpen. Ook sociaal contact ging niet makkelijk. Ik ben destijds wel getest op autisme omdat ik dan naar een andere school zou moeten, maar dat was het niet.
De conclusie van de adjunct-directeur van de basisschool was 'dat het niet uitmaakte of het labeltje a of b of c was, ik moest gewoon stilzitten, meedoen en de les niet verstoren'. Dat ging wisselend, maar ik was zo slim dat ik zonder aandacht ook wel alles goed leerde. Accepté.