Περί οικονομικής ενίσχυσης σε αιτούντες άσυλο ή πώς το Υπουργείο αποπειράται να επιβάλλει το Μητρώο Οργανώσεων και γιατί αυτό επιδεινώνει την υπάρχουσα κατάσταση :
Η πολιτική του Υπουργείου, ήθελε την ένταξη σε Μητρώο προκείμενου να υπάρχει διαφάνεια στη δράση τους, αίτημα θεωρητικά λογικό. Ωστόσο, η αδυναμία επιβολής και πρόσκλησης προς τους φορείς, είχε ως αποτέλεσμα πενιχρές καταγραφές έως σήμερα.
Το εν λόγω μητρώο ουσιαστικά ελέγχει τη δράση της κάθε οργάνωσης, χωρίς πραγματική επικοινωνία με τους φορείς και ρεαλιστικό διάλογο για το ζήτημα.
Μέσα σε όλα όσα ελέγχει το υπουργείο είναι και το οικονομικό βοήθημα προς όσους αιτούντες άσυλο διαμένουν σε δομές. Το βοήθημα αυτό, δεν σχετίζεται με τον εθνικό προϋπολογισμό αλλά από υπερεθνικά κονδύλια.
Κατανέμεται ανάλογα τις εκτιμώμενες ανάγκες του κάθε αιτούντα (οικογένεια πχ) και δε πλησιάζει καν τα όρια του ΕΕΕ. Να τονίσω ότι η θεωρία θέλει τον αιτούντα να έχει βραχυχρόνια παραμονή στη χώρα και καλυμμένα ζητήματα στέγασης και σίτισης οπότε το επίδομα θεωρείται
καθαρά επικουρικής σημασίας. Ωστόσο, η πραγματικότητα διαφέρει κατά πολύ. Επιπλέον, όσοι δε διαμένουν σε δομές δεν έχουν εξαρχής εισοδηματική ενίσχυση. Το προβλημα δημιουργείται με τον αποκλεισμό των μη ενταγμένων στο Μητρώο δομών καθώς
Αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία όσων ασχολούνται. Επίσης, η ολοένα αυξανόμενη ένταση σε κρατικά διαχειριζόμενες δομές (Μαλακάσας πχ) υποδαυλίζει την ένταση. Τί σημαίνει αυτό;
Από 1/7, θα χρειάζεται μηνιαία αυτιπροσωπη παρουσία για βεβαίωση διαβίωσης σε κρατικά ελεγχόμενη δομή και επακόλουθο οικονομικό βοήθημα. Ο αποκλεισμός της ΥΑ και φορέων που πραγματικά μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση του προσφυγικού, απλά θα οξύνει τις καταστάσεις.
Πρόκειται για μια πολιτική βαθιάς διάκρισης, περαιτέρω στίγματος καθώς η εργασία /πρόσβαση σε αυτή των αιτούντων είναι περιορισμένη και σίγουρη δυστοκία στον τομέα αυτό. Συνοπτικά, δεν υπάρχει πολιτική προσαρμοσμένη στα ευρωπαϊκά πρότυπα και αυτό πια καθίσταται καθημερινά εμφανές
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
H ανησυχία που είχε προκύψει κάποιους μήνες πριν με το #μουσικότρομονομο υλοποιείται στην περίπτωση του Σπύρου Γραμμένου και την επίκαιρη κοινοβουλευτική ερώτηση που προκάλεσε πρόσφατη τηλεοπτική του παρουσία. Ειδικότερα:
Ο δημιουργός, κατόπιν αιτήματος από συντελεστές κρατικής τηλεοπτικής εκπομπής ερμήνευσε τραγούδι τιτλοφορούμενο ''Μαμά, μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος''. Αυτό, οδήγησε δυο συντηρητικούς βουλευτές να καταθέσουν ερώτηση που υλοποιεί τις αμφιβολίες για την ερμηνεία του άρθρου
8 του νόμου Λιβάνιου. Προκαλεί εντύπωση η συσχέτιση του τραγουδιού με την υπόθεση της Marfin που ενώ διευκρινίζεται και στο κείμενο της ερώτησης ότι δεν είναι βεβαία, αποτελεί βάσιμο έδαφος για αμφιβολία εκ μέρους των βουλευτών. Θεωρείται, πως το τραγούδι παρακινεί σε βία.
Κοίτα να δεις τώρα μπέρδεμα: αν η ΕΛ.ΑΣ. αποκαταστήσει τη φρουρά του Φουρθιώτη, αίτημα που είχε απορρίψει προσωρινά το ΣτΕ, για λόγους ισότητας οφείλει να δώσει τουλάχιστον καθεστώς επιτήρησης και στη Documento. Εξηγουμαι:
Η εφημερίδα, αγνοω εάν έχει καταγγείλει τις επιθέσεις στις εγκαταστάσεις της, δέχθηκε εχθές νέα απόπειρα διάρρηξης. Αυτή την περίοδο, ασχολείται συστηματικά με την υπόθεση Φουρθιώτη.
Η οικία Φουρθιώτη, που ακόμη αγνοούμε τη συνεισφορά του στην ερευνητική δημοσιογραφία, δέχθηκε πυρά από καλάζνικοφ μόνο στο φυλάκιο του όμως. Εφόσον ισχύουν τα μηνύματα της δικαστικης ψυχιατρικής & εγκληματολογιας , αυτό είναι είτε προειδοποίηση για μη δημοσίευση ή
Η ανακοίνωση των δικηγόρων Φουρθιώτη καταρρίπτεται από την πραγματικότητα. 1) Ο Μπίκος, εφόσον διατρέχει τόσο μεγάλο κίνδυνο ο Φουρθιώτης έπρεπε να είναι κρατούμενος ΜΑΖΙ με τους συναδέλφους του που ήταν παρόντες εφόσον ισχύουν όσα γράφουν
2) Δεν είναι ανηλεής πόλεμος ένα ερώτημα που σχετίζεται με επιθέσεις του ίδιου του Φουρθιώτη προς τρίτους άρα προκύπτει απορία γιατί δικαιούται φύλαξης και 3) η επιστολή Παλαιτσακη καταρρίπτει τον ισχυρισμό περί δημοσιογραφικής έρευνας από την εκπομπή του αφού εξηγεί πως υπήρχε
συννενόηση για τα ρεπορτάζ με την ΕΛ.ΑΣ και αρκετοί δημοσιογράφοι έχουν ήδη καταγγείλει τον Φουρθιώτη για την τακτική αναδημοσίευσης χωρίς απόδοση αρχικής πηγής είδησης. 4) Εάν υπήρχε λόγος φυλαξης του η ΕΛ.ΑΣ. θα είχε απορρίψει την αίτηση/διαμαρτυρία της Documento
Στην υπόθεση Hannover εναντίον Γερμανίας, το ΕΔΔΑ μας δίνει πέντε κριτήρια σχετικά με τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών.
Πρέπει κάθε φορά να εξετάζουμε εάν η εικόνα εξυπηρετεί ζήτημα δημοσίου συμφέροντος, τις συνθήκες λήψης, τυχόν προηγούμενη επαφή με το αντικείμενο λήψης, τον τρόπο δημοσιοποίησης (αποφυγή κριτικής και παράθεση της πληροφορίας) και τις συνέπειες από τη δημοσιεύση.
Ωστόσο, αποκτά ενδιαφέρον η μεταγενέστερη προσθήκη έκτου κριτηρίου (HFA v France) που έχει να κάνει με κλιμακωτή επιβολή ποινών από τη δημοσιοποίηση και έπειτα. Το λυπηρό βέβαια είναι πως το κύριο υλικό για slapp έχει προκύψει από υποθέσεις όπου ο θιγομενος δημοσιογράφος
Διαβάζω αιτήματα περί εκδημοκρατισμού της αστυνομίας. Μερικές σκέψεις σχετικά:
Αρχικά, η έννοια του εκδημοκρατισμού σε πολλές αναρτήσεις ταυτίζεται με σκληρό έλεγχο από την πολιτική ηγεσία της. Αυτή η θεώρηση, ενέχει το σφάλμα υπονόμευσης εμπιστοσύνης προς τον θεσμό και κατ'επεκταση σε άλλους εάν θεωρήσουμε πως μόνο συγκεκριμένη πολιτική δύναμη
έχει την ικανότητα εκδημοκρατισμού ενός σώματος αναγκαίου για την προστασία μας. Το αίτημα περί εκδημοκρατισμού σχετίζεται μόνο με τη δομή του σώματος και όχι με αφορισμούς περί κομμάτων καθώς μετακινούμε την εμπιστοσύνη μας από την έννοια της αστυνόμευσης σε ορισμένη πολιτική.
Όταν ο Μιλ, το 1865 παρουσιάζε για πρώτη φορά το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ως θεωρητική ιδέα επέκτασης του δικαιώματος πιστεύω ότι δεν είχε κατά νου τη βραδυφλεγη ανάφλεξη που είχε προκαλέσει.
Η Έμιλυ Πανκχερστ, μια από τους ακροατές αυτής της ομιλίας και επηρεασμένη από τις μεθόδους διεκδίκησης στη Ρωσία θα προκαλέσει σειρά επεισοδίων τιμωρητικου κατ'εκεινη, χαρακτήρα απέναντι στην πολιτική ηγεσία της Αγγλίας.
Η οργάνωση της, πρωτοπορεί σε επεισόδια εκείνη την περίοδο με αποκορύφωμα τη δική της καταδίκη το 1924 αν δεν με απατά η μνήμη μου. Λίγους μήνες μετά θα ξεκινήσει απεργία πείνας ζητώντας να θεωρηθεί πολιτική κρατούμενη.