Thread by @yukselcayiroglu

Huneyn ve Günümüz
1. Asr-ı Saadette yaşanan olaylar, kıyamete kadar yaşanacak olayların özeti gibi. 23 yıla o kadar çok şey sığdırılmış ki! Bu hadiseleri arka planlarıyla birlikte değerlendiren bir kişi, günümüzde takip edilecek yol haritası adına dünya kadar prensip bulabilir.

2. Kur’an'ın çok sayıda ayeti de Asr-ı Saadette yaşanan olaylarla ilgilidir (sebeb-i nüzul). Dolayısıyla Kur’ân’ı iyi anlamak biraz da Siyer-i Nebi’yi iyi bilmeye bağlıdır. Pek çok âyet-i kerime sahabeden misaller vermek suretiyle kıyamete kadar gelecek müminlere ders verir.

3. O dönemin en önemli olaylarından biri Hendek gazvesidir. Ahzab suresi detaylı olarak bunun üzerinde durur. Hendek, tam bir imtihandır. Çok zorlu bir mücadele verilmiştir. Öyle ki Allah Resulü açlıktan karnına taş bağlamış, namazlarını kaza etmek zorunda kalmıştır.

4. Çünkü karşılarında İslâmı ve müslümanları toptan tarih sahnesinden silmeyi hedeflemiş gözü dönmüş bir düşman topluluğu vardı. Topladıkları Arap kabilelerinden oluşturdukları ordunun sayısı 24 bin idi. O güne kadar Arap yarımadasında böylesine büyük bir ordu toplanmamıştı.

5. Daha da kötüsü arkadan da Kureyza Yahudilerinin saldırı hazırlıkları vardı. Onlar daha önce Mekkeli müşriklerle anlaşma yapmışlardı. Savaş sırası korumasız durumda kalan Medineye girerek kadın demeden, çocuk demeden herkesi kılıçtan geçireceklerdi.

6. Kur’ân, sahabenin yaşadığı zorluğu şöyle anlatır:
“Hani onlar, size hem üstünüzden, hem alt tarafınızdan gelmişlerdi; gözler kaymış, yürekler hançereye gelip dayanmıştı.” (33/10)
“İman edenler imtihana tâbi tutulmuş, şiddetli bir sarsıntıya maruz bırakılmışlardı.” (33/11)

7. Kur’ân, ciddi bir imtihan yaşayan ve ölüm kalım mücadelesi veren bazı kimselerin sarsıntısını şöyle ifade eder:
“Siz Allah hakkında türlü türlü zanlar beslemeye başlamıştınız.” (33/10)
Burada Allah hakkında suizanlara giren kimselere yönelik bir tevbih (kınama) söz konusudur.

8. Demek ki kuşatma uzadıkça, zorluk ve sıkıntılar şiddetlendikçe bazıları Allah’ın yardımının gelmesinden şüphe etmeye, Allah’ın kendilerini yalnız bıraktığını vs. düşünmeye başlamışlardı. Güçlü bir imanla Nebiyy-i Ekrem’in etrafında kilitlenenler ise çoğunluktaydı.

9. Bu da bize gösteriyor ki zor zamanlarda, insanın Allah hakkındaki duygu ve düşüncelerini kontrol etmesi, hüsnüzandan ayrılmaması, rıza makamını terk etmemesi, O’nun yardımının mutlaka geleceğine kati olarak inanması daha bir zorlaşıyor ve dolayısıyla önemli hale geliyordu.

10. Ağır bir imtihanın yaşandığı, müminlerin canlarının gırtlağa geldiği böyle bir durum münafıkların ve iman zaafı yaşayanların arayıp da bulamadığı bir fırsattı. Fitne ve fesatlarını yayma adına şartlar bütünüyle müsaitti. Zira kuvve-i maneviye nisbeten sarsılmıştı.

11. Ayetin bildirdiğine göre münafıklar ve kalplerinde hastalık olanlar (iman zaafı yaşayanlar) şöyle demişlerdi: “Allah ve Resûlü bize sadece boş vaatlerde bulundu, bize zafer vaat etmesi meğer bizi aldatmak içinmiş!” (33/12) Onların acele karar verdiklerinde şüphe yoktu!

12. Hadislerden öğreniyoruz ki onlar terbiyesizce şöyle diyorlardı: "Biz tuvalete bile gidemiyoruz, nasıl olur da bize İran Kisrasının, Bizans Kayzeri'nin hazineleri, mülk ve saltanatları vaad ediliyor?” Mevcut tabloya bakarak vaadedilen veya haber verilenleri uçuk buluyorlardı.

13. Bazıları da, “Ey Medineliler, burada düşmana karşı koyamazsınız, mevzilerinizi bırakıp evlerinize dönünüz!” (33/13) diyerek ayrı bir oyunbozanlık yapıyor, müminleri cepheyi terk etmeye çağırıyorlardı. Güya onlara göre artık hezimet kaçınılmazdı. Gün, canı kurtarma günüydü!

14. Daha başkaları ise, “Evlerimiz korunmasız (tehlikede)!” diyerek Peygamberden izin istiyorlardı. Halbuki gerçekte evleri böyle değildi. Onlar sadece savaştan kaçmak istiyorlardı.” (33/13) Bunlar da mücadele azmini kaybetmiş, şahsi çıkar derdine düşmüş yalancılardı!

15. Bazıları da vardı ki bozgunculuk peşindeydiler. Müminleri Allah yolunda mücadeleden alıkoymak için uğraşıyor, onları kendi cephelerine katılmaya davet ediyorlardı. Onların çoğu zaten savaşın sıkıntı ve zorluklarına göğüs gerebilecek kalitede insanlar da değillerdi. (33/18)

16. Kur’ân’a göre bu tür münafık ve bozguncuların diğer vasıfları da kıskançlık, cimrilik, korkaklık ve dilleriyle inananları incitmekti. Evet, bunlar sivri dilli kimselerdi. Üzerlerindeki korku izale olduğunda müminler hakkında atıp tutmaya başlamışlardı. (33/19)

17. Bunlar, ölüm kalım savaşının verildiği mücadele alanında yer almaktansa, dışarıda güvenli bir yerde durup neticeyi beklemeyi, oradan olayları takip etmeyi yeğleyen kimselerdi. Savaşa gelseler de çoğu itibarıyla kaytaracak ve sıvışacak bir fırsat bulacaklardı. (33/20)

18. Onlar öyle güvenilmez kimselerdi ki şayet düşman kendilerine galebe çalıp onlardan fitne çıkarmalarını veya dinden dönmelerini ya da halka işkence etmelerini isteseydi hiç tereddüt etmeksizin bunu derhal yaparlardı. (33/14) Zira davaya vefa ve sadakatleri yoktu.

19. İşte Kur’ân tam burada şu uyarıyı yapar: “Halbuki daha önce onlar düşmandan kaçmayacaklarına dair Allaha yemin ederek söz vermişlerdi. Allaha karşı verilen ahitlerin hesabı elbette sorulacaktır.” (33/15) Allah zor görünce gerisin geriye dönen kişileri sert bir şekilde uyarır.

20. Arkasından da şahsi hesapları ve çıkarları için Allah davasına sırt çevirenlere şu hatırlatmayı yapar: “Eğer ölümden veya öldürülmekten kaçıyorsanız, kaçma asla size fayda vermez. Faraza başarsanız bile hayatta kalacağınız süre nihayet çok sınırlıdır.” (33/16)

21. Kur’ân, yaşanan olayları anlattıktan sonra; iman zayıflığından, nifaktan, korkudan, can derdine düştüğünden veya fitne ve fesat peşinde koştuğundan ötürü en zor ve en ihtiyaç duyulan bir zamanda cepheyi terk edenlere kulaklara küpe olacak şu tarihi uyarıyı yapar:

22. “Allah size bir felaket dilese sizi Allah’a karşı korumak kimin haddine düşmüş? Yahut O size bir rahmet (başarı ve muvaffakiyet) dilese bunu kim engelleyebilir ki? Onlar, kendileri için Allah’tan başka ne bir koruyucu, ne de bir yardımcı bulamazlar.” (33/17)

23. Çok sayıda ayet-i kerimede vurgulandığı üzere ağır imtihanlar ve zor zamanlar insan kalitesini ortaya çıkarır. Ganimet zamanı herkes işin içinde görünmek için yarış yapsa da, iş bedel ödemeye geldiğinde hamlarla haslar, samimi inanmışlarla kenarda duranlar açığa çıkıverir.

24. Ayetlerden açıkça anlıyoruz ki, sahabe arasında hem münafıklar vardı hem de yeni İslama giren ve henüz imanı oturaklaşmamış olanlar. Normal şartlarda bunları birbirinden temyiz etmek mümkün değildi. Ama bir can pazarı yaşandığında hepsinin kalibresi ortaya çıkıvermişti.

25. Kur’an, Hendek savaşına dair ayetlerden hemen sonra şu beyanıyla kurtuluş yolunu gösterir: “Hakikaten Allah Resûlü’nde sizler için, Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı bekleyenler için ve Allah’ı çok zikredenler için en mükemmel bir numune vardır.” (33/21)

26. Demek ki ağır imtihanları başarıyla geçmenin yolu Nebiyy-i Ekrem’in yoluna tâbi olmaktan geçiyor. Müminlerin de O’nun gibi başlarına gelen her felaketi ve her zorluğu imanla, ümitle, azimle, kararlılıkla, sabırla ve metanetle karşılamaları gerekiyor.

27. Cenab-ı Hak, savaş sırasında bozgunculuk yapan münafıkların hallerini anlattıktan sonra sözü samimi müminlere getirerek onları önümüze örnek olarak koyar ve bizlere onlar gibi olmayı salıklar:

28. “Müminler müttefik düşman biriklerini görünce, ‘İşte bu, derler, Allah ve Resulünün bize vat ettiği zafer! Allah da Resulü de elbette doğru söylemişlerdir. Müminlerin düşman birliklerini görmeleri onların sadece iman ve teslimiyetlerini artırdı.” (33/22)

29. “Müminlerden öyle yiğitler vardır ki Allah’a verdikleri sözü yerine getirip sadakatlerini ispat ettiler. Onlardan kimi adadığını ödedi, canını verdi, kimi de şehitliği gözlemektedir. Onlar verdikleri sözü asla değiştirmediler.” (33/23)

30. Ardından Cenab-ı Hak, hem sadık olanları sadakatlerine karşılık ödüllendireceğini müjdeler hem de kafirleri elleri boş olarak kin ve öfkeleriyle geri çevireceğini. Zira O, pek kuvvetlidir, mutlak galiptir. (33/24-25) Allah bu müjdeye nail olanlardan eylesin inşallah!

Başlık Hendek olacaktı.