Ο Μιλτιάδης έζησε τέλη 6ου κ στον 5ο αι πΧ. Ήταν ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός που οδήγησε τους Αθηναίους στη νικηφόρα μάχη τού Μαραθώνα. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Στη Θρακική Χερσόνησο ένας θείος του συνονόματος, είχε ιδρύσει το ημιανεξάρτητο κρατίδιο της
ΚΑΛΛΙΠΟΛΗΣ. Τον διαδέχτηκε στη διακυβέρνησή του ο Μιλτιάδης. Τότε έγινε σύμμαχος με τον βασιλιά των Περσών ΔΑΡΕΙΟ. Τον ακολούθησε με δική του στρατιωτική δύναμη στην εκστρατεία εναντίον των Σκυθών.Γνώρισε από κοντά την πολεμική νοοτροπία των Περσών: πώς εξοπλίζονται, τι τακτικές
χρησιμοποιούν.Όλα αυτά αποδείχτηκαν χρήσιμα όταν μετά 20 χρόνια τους αντιμετώπισε στον Μαραθώνα. Παντρεύτηκε την κόρη ενός βασιλιά τής Θράκης και έκανε δύο γιους.Ο ένας είναι ο γνωστός μας ΚΙΜΩΝ. Μετά 15 χρόνια μεταστράφηκε σε αντίπαλο του Δαρείου παίρνοντας μέρος στην Επανάσταση
των Ιώνων κατά των Περσών. Κατέλαβε Ίμβρο - Τένεδο και τα παρέδωσε στην Αθήνα, γιατί ήθελε να εγκαινιάσει φιλικές σχέσεις μαζί της. Μετά την αποτυχία της Επανάστασης κατέφυγε στην Αθήνα όπου πέτυχε να διοριστεί ως ένας από τους 10 στρατηγούς. Πολιτικός του αντίπαλος ήταν ο
Θεμιστοκλής.Προσωπικός του σύμμαχος, ο Αριστείδης ο Δίκαιος.Ο Μιλτιάδης ήταν αυτός που υποστήριξε έντονα και τελικά έπεισε να αντιμετωπιστούν οι Πέρσες με μάχη στον Μαραθώνα. Η μάχη έληξε με αποφασιστική νίκη των Ελλήνων και οφειλόταν στη στρατιωτική ιδιοφυΐα τού Μιλτιάδη που
αξιοποίησε όση εμπειρία είχε αποκομίσει από τη σύμπραξη με τους Πέρσες κατά το παρελθόν. Μετά την αποτυχημένη πολιορκία της Πάρου επέστρεψε άπραγος και τραυματισμένος στην Αθήνα όπου κατηγορήθηκε για προδοσία από τον πολιτικό και στρατιωτικό Ξάνθιππο (πατέρα του Περικλή), τον
Θεμιστοκλή κι άλλους.Παραπέμφθηκε σε δίκη στην οποία μεταφέρθηκε με φορείο καθώς το πόδι του είχε μολυνθεί. Ανυπεράσπιστος, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά αργότερα η ποινή μετατράπηκε σε πρόστιμο 50 ταλάντων. Το ποσό ήταν πολύ μεγάλο, που ούτε ο πλούσιος Μιλτιάδης δεν μπόρεσε να
πληρώσει.Κλείστηκε στη φυλακή όπου πέθανε από τη γάγγραινα λόγω τής πληγής του στο πόδι.Το πρόστιμο το πλήρωσε αργότερα ο γιος του Κίμων. Μόλις ένα χρόνο μετά την αποθέωσή του στον Μαραθώνα, ο Μιλτιάδης γνώρισε το σκληρό πρόσωπο τής Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τον Παυσανία,
ενταφιάστηκε στο μέρος που κατανίκησε τους Πέρσες μακριά από την πόλη που λησμόνησε τόσο γρήγορα σε ποιον όφειλε τη σωτηρία της.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Μαρία Μοντεσόρι 31 Αυγούστου 1870 - 6 Μαΐου 1952
1.Τα παιδιά μαθαίνουν από το περιβάλλον τους.
2.Όταν ένα παιδί δέχεται συχνά κριτική, μαθαίνει να κατακρίνει τους άλλους.
3.Όταν ένα παιδί επαινείται συχνά, μαθαίνει να εκτιμά τους άλλους.
4.Όταν ένα παιδί αντιμετωπίζεται εχθρικά,
θα μάθει να τσακώνεται.
5.Αν είστε ειλικρινείς με το παιδί σας,θα μάθει τη σημασία της ευθύτητας.
6.Αν κοροϊδεύετε συχνά το παιδί σας,θα γίνει ντροπαλό.
7.Όταν ένα παιδί νιώθει ασφαλές, μαθαίνει να εμπιστεύεται τους ανθρώπους.
8.Αν κάνετε συχνά το παιδί σας να νιώθει ντροπή, θα
μάθει να νιώθει πάντα ενοχές.
9.Αν σε ένα παιδί δίνεται συχνά ενθάρρυνση, θα μάθει να έχει υψηλή αυτοπεποίθηση.
10.Αν είμαστε δεκτικοί με ένα παιδί, θα μάθει να έχει υπομονή.
11.Αν είμαστε υποστηρικτικοί με το παιδί, θα είναι σίγουρο για τον εαυτό του.
12.Αν ένα παιδί ζει σε ένα
Στα τέλη του 1939 η Πολωνία είχε καταληφθεί από τη Ναζιστική Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Μετά την εκδήλωση της Γερμανικής επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούλιο του 1941, ο Στάλιν απελευθέρωσε πολλούς Πολωνούς από τα γκουλάγκ και επέτρεψε τη σύσταση Πολωνικού στρατού.
Την άνοιξη του 1942 οι πολωνικές δυνάμεις που είχαν σχηματιστεί, μαζί με χιλιάδες πολίτες, κατευθύνθηκαν προς το Ιράν, ώστε να πολεμήσουν μαζί με τους Βρετανούς στη Μέση Ανατολή. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, ένας Πολωνός υπολοχαγός ονόματι Ανατόλ Ταρνοβιέτσκι συνάντησε ένα
αγόρι που φρόντισε ένα μικρό καφέ αρκουδάκι, το οποίο αποφάσισε να αγοράσει με αντάλλαγμα μερικές κονσέρβες φαγητού.Το αρκουδάκι ονομάστηκε «Βόιτεκ», που σημαίνει στα πολωνικά «εύθυμος πολεμιστής» και αρχικά έμεινε για τρεις μήνες σε ένα καταυλισμό προσφύγων στη Τεχεράνη, ενώ
Έμενε στο παρακάτω στενό. Και στο ισόγειο είχε το μαγαζί του. Μια σταλιά ήταν αυτό το μπακαλικάκι αλλά έβρισκες ό,τι ήθελες εκεί μέσα. Από παστή ρέγγα μέχρι φάκελο αλληλογραφίας. Από συνδετήρες μέχρι μάσκα για καταδύσεις. Τον λέγαμε « γλυκομίλητο» παρότι το όνομά του ήταν
Διονύσης Βερμισσώ.
- Κυρ Νιόνιο, έχεις μπλέ οινόπνευμα;
- Κυρ Διονύση, έχεις ξύλα κανέλας;
Μέρα παρά μέρα μ΄έστελνε η μάνα μου στο μαγαζί που ήταν γραμμή μετά το φούρνο της κυρα Αφροδίτης, να πάρω «χωριάτικο κι ύστερα απ’ το γλυκομίλητο λίγη φέτα , σαρδέλες παστές απ το
βαρέλι , κρασί και φακές» . Με το που έδινες την παραγγελιά , μ΄ένα πλατύ χαμόγελο πέταγε την ατάκα:
- Εύκολο πράμα!
Κι απ΄έξω μαζεύονταν τα γατιά της γειτονιάς να τους δώσει καμιά ρέγγα . Όταν έκλεινε το μαγαζί μεταμορφωνόταν . Τύλιγε την άσπρη του ποδιά στο συρτάρι , έβαζε τη
"Ο μύθος των Χριστουγέννων κρατιέται με τη βία απ` τα παράθυρα και από τις πόρτες, κρεμασμένος σε πανύψηλα κι αφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπά κτίρια. Τον συντηρούν οι δραστηριότητες της αγοράς, τα συμφέροντα των εμπόρων, οι ανελεύθερες κυβερνήσεις —πλην ανατολικών— και οι ακόμη πιο
ανελεύθερες θρησκευτικές οργανώσεις, τέλος, οι αστοί και οι εργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στην αστική τάξη, που κατ` ουσίαν κυβερνάν τον κόσμο μας, και που επιθυμούν θρησκευτικές αιτιολογίες και παραδόσεις για διασκέδαση, απόλαυση κι αμεριμνησία.
Ούτε για τα παιδιά δεν έμειναν
τα σύμβολα ανέγγιχτα. Κι αυτά ακόμη προσπαθούν να ονειρεύονται μέσα από τις εφιαλτικές ειδικές εκπομπές της τηλεόρασης, κι από ένα σπίτι που τις μέρες αυτές δεν έχει να προσθέσει κανένα αληθινό αγαθό, ούτε υποδομή για μια γενναία ονειροπόληση — ονειροπόληση ενός κόσμου ιδανικού,
Παραμονή Χριστουγέννων του 1914, σταμάτησε ο πόλεμος για μία νύχτα κατά τον Α παγκόσμιο πόλεμο, στα χαρακώματα της Βελγικής πόλης Ιπρ...
Την παραμονή των Χριστουγέννων, άνδρες του Βρετανικού στρατού άκουσαν τους αντίπαλους Γερμανούς στρατιώτες να τραγουδούν τα κάλαντα, και είδαν
φανάρια και μικρά έλατα στα αντίπαλα χαρακώματα.
Λίγες ώρες πριν τα Χριστούγεννα, περιγράφει ο τελευταίος εν ζωή στρατιώτης, ο Σκωτσέζος Αλφρεντ Άντερσον (απεβίωσε το 2005 σε ηλικία 109 ετών), μερικοί Γερμανοί στρατιώτες σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλή ιδέα να στολίσουν τη δική
τους πλευρά των χαρακωμάτων. Έβαλαν μικρά κεράκια πάνω στα δέντρα και άρχισαν να τραγουδούν τα κάλαντα. Απέναντι, κάποιοι Βρετανοί, άρχισαν και αυτοί να τραγουδούν στη δική τους γλώσσα.
Όλα αυτά συνέβαιναν ενώ η κάθε πλευρά ήταν κρυμμένη. Ο φόβος ότι αν κάποιος έκανε το πρώτο
ΕΡΜΗΣ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΤΕΛΗ.
Το άγαλμα αποδίδεται στον Πραξιτέλη, ενώ ο Πλίνιος αναφέρει ότι μία παρόμοια σύνθεση είχε φιλοτεχνηθεί από τον πατέρα του, Κηφισόδοτο. Χρονολογείται γύρω στο 340 π.Χ., στο μεταίχμιο της ύστερης κλασικής προς την πρώιμη ελληνιστική γλυπτική. Το άγαλμα εξαιτίας
της ομορφιάς και των τέλειων αναλογιών του αποτελεί την ιδανική εικόνα της κλασικής ομορφιάς και γλυπτικής και γι΄ αυτό μέσα σε λίγα χρόνια από την ανεύρεσή του έγινε περίφημο σε ολόκληρο τον κόσμο. Βρέθηκε στην Ολυμπία μέσα στο σηκό του Ηραίου.
Ο Ερμής της Ολυμπίας εμφανίζει τα
κύρια χαρακτηριστικά της πραξιτέλειας τεχνοτροπίας. Αναλυτικότερα, εικονίζει τον Θεό Ερμή σαν έναν νεαρό, όρθιο, γυμνό άνδρα χωρίς γένια, ο οποίος στηρίζεται στο δεξί πόδι και λυγίζει προς τα πίσω το αριστερό, ακουμπώντας στο έδαφος μόνο τα ακροδάχτυλα. Η στάση του είναι