اگر رای نمی‌دهید، برای #نجات_ایران هم که شده این #رشتو را بخوانید.
تهدید کنید، اما مشارکت کنید. این عنوان مقاله‌ای از مثیو فرنکل است که فارین پالیسی منتشر کرده است. این مقاله استدلال می‌کند که تحریم انتخابات راه چاره نیست و به‌ندرت جواب می‌دهد. //۱
تهدید کنید، اما مشارکت کنید. این عنوان مقاله‌ای از مثیو فرنکل است که فارین پالیسی منتشر کرده است. این مقاله استدلال می‌کند که تحریم انتخابات راه چاره نیست و به‌ندرت جواب می‌دهد. //۱
مثیو فرنکل مقاله را با انتخابات پارلمانی عراق در سال ۲۰۱۰ آغاز می‌کند. جایی که جبهه گفتگوی ملی، یک حزب کلیدی سُنی، به نشانه اعتراض از رد صلاحیت صدها نامزد، از جمله رهبر آن‌ها “صالح المطلک”، از انتخابات کناره‌گیری می‌کند. //۲
در دقایق آخر، جبهه گفتگوی ملی از تحریم دست برداشت و تصمیم به مشارکت گرفت که این واقعه این سیگنال را می‌دهد که تحریم انتخابات به‌ندرت موفق می‌شود. سنی‌های عراقی این را خوب می‌دانند، چون ۵ سال پیش نیز این درس را با زبان سخت یاد گرفته بودند. //۳
جایی که عدم مشارکت جامعه سنی عراق در انتخابات ژانویه ۲۰۰۵، یکی از مهم‌ترین اشتباهاتِ دورانِ بعد از صدام حسین بود. در آن زمان، تعصبات ضد سنی، هم از طرف شیعیان و هم از طرف اعتلاف موقت قدرت، باعث شده بود تا گروه‌های سنی بزرگ از جمله انجمن عالمان مسلمان، //۴
حزب اسلامی عراق و فدراسیون قبایل عراق، بگویند که در این شرایط نمی‌توان یک انتخابات مشروع برگزار کرد و در نتیجه تصمیم به تحریم انتخابات گرفتند.
جای تعجب نداشت که احزاب سنی، در انتخابات به لگد مال شدند و از ۲۷۵ صندلی پارلمان، تنها ۵ تا صندلی را به‌دست آوردند. //۵
جای تعجب نداشت که احزاب سنی، در انتخابات به لگد مال شدند و از ۲۷۵ صندلی پارلمان، تنها ۵ تا صندلی را به‌دست آوردند. //۵
با این شرایط، آن‌ها ۵ ماه کلیدی در عراقِ جدید را از دست می‌دادند. تحریم اما حق داشتن سهمی منصفانه از تغییرات قانون اساسی را هم از آن‌ها گرفت چراکه بدون داشتن نماینده مناسبی در پارلمان، آن‌ها از جلوگیری از قوانین جدید ناتوان بودند. //۶
بعد از این، سنی‌ها خیلی سریع خودشان را جمع و جور کردند و در انتخابات دسامبر همان سال (۲۰۰۵) شرکت کردند و توانستند با یازده برابر کردن آرایشان، ۵۵ صندلی را از آن خود کنند. //۷
عراق یک مثال مصور از فرضیه این مقاله است؛ تحریم انتخابات به‌ندرت موفق می‌شود و حزب تحریم‌کننده، تقریباً همیشه وضع بدتری از قبل خواهد داشت. //۸
در جایی از مقاله می‌خوانیم: برای احزاب مخالف که با یک رژیم تمامیت‌خواه مواجه‌اند، انتخاب این‌که در انتخابات شرکت کرده یا آن‌را تحریم‌کنند، مثل تصمیم گرفتن در زمان داشتن عدد ۱۶ در مقابل یک کارت رو در بازی "بلک‌جک" است، هیچ‌کدام از گزینه‌ها عاقبت خوبی ندارد. //۹
اگر حزب مخالف تصمیم به مشارکت بگیرد، احتمال بسیار ضعیفی برای برنده شدن دارد، آن‌هم با در نظر گرفتن سطوح بالای ترس و تقلب که در انتخابات این‌گونه کشورها وجود دارد. همچنین مشارکت حزب مخالف، باعث مشروعیت بخشیدن به انتخابات برای ناظران جهانی خواهد شد. //۱۰
از طرف دیگر، انتخاب گزینه تحریم، پیروزی در انتخابات را برای حزب حاکم قطعی می‌کند و جا پای خودش را محکم می‌کند. تحریم ممکن است روکش دموکراسی را از رژیم حاکم بردارد، اما واقعیت‌های روی زمین را تغییر نمی‌دهد. //۱۱
نویسنده عاقبت تحریم را، پیروزی احزاب حاکم با اختلاف بسیار بالا می‌داند و برای اثبات حرفش، بلیز کامپائوره (رئیس جمهور بورکینافاسو از سال ۱۹۸۷)، ادریس دیبی (رهبر چاد از سال ۱۹۹۱) و زین‌الدین بن‌علی (رئیس جمهور تونس از سال ۱۹۸۷) را مثال می‌زند. //۱۲
او می‌گوید در چنین شرایطی، هیچ گزینه روشن و خوبی برای حزب مخالف وجود ندارد، اما تحریم انتخابات قطعاً جزو گزینه‌ها نیست. تحریم انتخابات تا به حال باعث تغییر رژیم نشده است و خشم جامعه بین‌المللی هم تاثیر بسیار کمی داشته است. /۱۳
انتخاب با شماست...
انتخاب با شماست...
لینک به مقاله:
brookings.edu/wp-content/upl…
brookings.edu/wp-content/upl…
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
