Thread by @JaredDiam

دیپلماسی vs میدان در آمریکا

١/١٨ اگرچه آمریکا در سال ١٧٧۶ اعلام استقلال کرد، اما تا سال‌ها همچنان درگیر جنگ‌های متوالی با کشورهای اروپایی بود. جنگ استقلال با انگلیس بعد از ٨سال در ١٧٨٣ به پایان رسید. در سال ١٧٨٨ تا ١٨٠٠ نیروی دریایی آمریکا با فرانسه به صورت متناوب درگیر بود.

جنگ دوم استقلال با انگلیس در ١٨١٢ آغاز شد و بعد از ٢سال به امضا تفاهم‌نامه به پایان رسید که این نقطه پایانی بود بر درگیری‌های نظامی آمریکا در خاک خود و شروع فصل جدیدی از توسعه‌طلبی، و طی تقریبا ۵٠سال آمریکا از باریکه شرقی تا ساحل غربی وسعت پیدا کرد.

روندی که جهت‌گیری بیش از همه به شخص ر.ج بستگی داشت، و ٣ ر.ج بعدی مثل خوبی از این تغییرات ناگهانی است. از سال ١٨٢٣ بر اساس دکترین مونرو، پنجمین ر.ج آمریکا، سیاست خارجی بر عدم دخالت و حضور نظامی در اروپا استوار بود، و از طرفی حق مداخله و کنترل قاره آمریکا به این کشور تعلق داشت.

به عبارتی به اروپایی‌ها نسبت به بلندپروازی در این بخش از کره زمین هشدار داد. توسعه ارضی به سمت غرب و الحاق زمین‌های بومیان به کشور آمریکا در این دوره شدت گرفت.

از سال ١٨٢۵ جان آدامز ششمین ر.ج آمریکا شد که نگرش کاملا متفاوتی به توسعه‌طلبی و سیاست خارجی داشت.

از دید او برای مقابله با پلیدی‌ها آمریکا نباید از مرزهای خود خارج شود، چرا که در صورت درگیری نظامی چهره این کشور از سمبل آزادی به تنها کشوری قدرتمند تغییر می‌کند. این به معنای گوشه‌گیری سیاسی نبود، و آمریکا استقلال و آزادی در کشورهای دیگر، منع از طریق نظامی، دفاع می‌کرد.

آدامز به دنبال توسعه زیرساخت‌های آمریکا مثل جاده، نوآوری، و علم و صنایع بود. از امضا معاهده‌ای که بومیان موسکوگی را از حق زمین خود در جورجیا سلب می‌کرد امتناع کرد و گسترش جغرافیایی آمریکا در دوره او کند شد. در انتخابات بعدی ١٨٢٨، آدامز از ژنرال اندرو جکسون شکست خورد

جکسون به معنای واقعی کلمه مرد میدان بود و روند توسعه‌طلبی آمریکا بار دیگر تغییر داد. بومیان او را به "چاقوی تیز" می‌شناختند چرا که پاکسازی قومیتی بومیان تا آن زمان بیشتر بر عهده او بود. در سال ١٨١۴ جکسون بعد از سرکوب مخالفت بومیان جنوب آمریکا، آنها را وادار به امضا معاهده‌ای کرد

که سرزمین‌هایی به وسعت آلاباما و جورجیا امروزی را به آمریکا واگذار کنند. حتی بومیانی که او را هم همراهی کردند زمین‌های خود را از دست دادند. رییس‌جمهور وقت مدیسون از او خواست که این زمین‌ها را بازگرداند، اما جکسون امتناع کرد، و به دلیل محبوبیت جکسون دولت کوتاه آمد.

سال بعد در جنگ دوم با انگلیس، جکسون نیروهای انگلیسی را در نیواورلئان شکست داد و قهرمان ملی شد. بعد از ورود به این شهر دو ماه حکومت نظامی اعلام کرد و تعدادی هم به دلیل تمرد اعدام شدند. در ١٨١٧ از جکسون خواسته شد بومیان فلوریدا را که مزاحم تازه ورودهای سفید بودند سرکوب کند.

او هم روستاهای زیادی را نابود کرد و ساکنین آن به جنوب فلوریدا فرار کردند. خشونت جکسون مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت اما گرفتن فلوریدا از اسپانیا خواسته بسیاری واشنگتن بود. بلاخره با توافق دولت مونرو با اسپانیا، فلوریدا به آمریکا اضافه شد.

مجموعه فعالیت‌های میدانی جکسون سرزمین‌هایی را به خاک آمریکا اضافه کرد که بخشهایی از ٧ایالت امروزی را تشکیل می‌دهد. در سال ١٨٣٠ جکسون قانونی را به کنگره پیشنهاد داد تا تمام بومیان به غرب رود می‌سی‌سی‌پی رانده شوند که علی‌رغم مخالفت زیاد تصویب شد و بومیان چاکتاو، موسکوگی، چروکی،

و چیکاساو به زور از خانه و زمین خود اخراج شدند و مسافت زیادی را با پای پیاده طی کردند، و بسیاری نیز جان خود را از دست دادند. بومیان چاکتاو با استناد به معاهده پیشین با دولت آمریکا علیه قانون جدید به دادگاه عالی شکایت کردند که جکسون زیر بار حکم دادگاه عالی هم نرفت.

کنترل غیرنظامیان بر قوای نظامی و دیپلماسی در قانون اساسی آمریکا نهادینه شده و در طول سالها پایه‌های آن مستحکم شده. ر.ج فرمانده کل قوا است و سنا اختیار تشکیل ارتش و اعلان جنگ را دارد. از ابتدای قرن ٢٠ام مجلس سنا نیز به رای مردم انتخاب شد، و به تدریج جایگاه دموکراسی و نظر مردم

و افکار عمومی در دیپلماسی و در نتیجه در جهت‌گیری کلی سیاست‌های آمریکا پررنگ‌تر شد. یکی از علل شکست در جنگ ویتنام را می‌توان نبود توازن بین برتری نظامی آمریکا و همراهی دیپلماسی برشمرد. اما در نقطه‌ای دیگر در فضای بعد از ٩/١١ این بار میدان دست بالا را پیدا کرد.

و جبهه‌ای به رهبری دیک چنی و دونالد رامسفلد دستگاه دیپلماسی و مخالفت‌ها و تردیدهای آنها را به طور کامل دور زد و جنگ عراق را آغاز کرد (البته که چنی و رامسفلد هم محصول فرایند دمکراتیک بودند نه صرفا فرمانده نظامی). جنگی که از دید آمریکایی‌ها شکست کامل بود.

اما با تغییر نظر مردم و برآیند افکار عمومی، سه دولت قبلی یعنی اوباما ترامپ بایدن، در یک چیز توافق داشتند: خروج از خاورمیانه. برای سالهای آینده هم همچنان می‌توان انتظار داشت ساختار دیپلماتیک و دموکراسی بر ملاحظات میدانی اولویت داشته باشد.

پ‌ن١: به تدریج دولت آمریکا به معاهدات خود با بومیان پایبند شد و در حال حاضر حدود 230km2 چیزی حدود ١.۵٪ از خاک آمریکا در اختیار بومیان است. اگرچه از دید جامعه بین‌الملل کشور به حساب نمی‌آیند، اما از دید دولت فدرال کاملا مستقل و sovereign هستند.

پ‌ن٢: از نیمه قرن ٢٠ام قانونی تصویب شد که وزیر دفاع دست کم باید ١٠سال یونیفرم نظامی خود را کنار گذاشته باشد (به ٧سال کاهش پیدا کرده)، اگر چه سنا این اختیار را دارد تا در صورت صلاحدید از آن چشم‌پوشی کند.