Thread by @anbezhil12

#ஶ்ரீகிருஷ்ணன்கதைகள்
ஆயர்பாடியில் ததிபாண்டன் என்ற ஒரு தயிர் வியாபாரி இருந்தான். ஒரு சமயம் கண்ணனை அன்னை யசோதை பிரம்பைக் கையில் ஏந்தியபடி துரத்திக் கொண்டே வர, ததிபாண்டன் கடைக்கு ஓடி வந்தான் விஷமக்காரக் கண்ணன்.
காலியாக இருந்த தயிர்ப் பானையைத் தலையணையாக வைத்தபடி உறங்கிக் கொண்டு

இருந்தான் ததிபாண்டன். மாமா மாமா என்று இனிய, ஆழமான குரலில் அவனைக் கண்ணன் அழைத்தான். அவன் கண்விழித்துப் பார்த்து என்ன என்று கேட்டான். மாமா நான் வீட்டிலிருந்த வெண்ணெய் எல்லாம் திருடித் தின்றதால் என் அம்மா என் மேல் கோபத்துடன் பிரம்பை எடுத்துக் கொண்டு என்னைத் துரத்தி வருகிறாள். நான்

ஒளிந்து கொள்ள இடம் தேடி வந்துள்ளேன். உங்களுடைய காலிப் பானை ஒன்றினுள் நான் ஒளிந்து கொள்கிறேன். நான் ஒளிந்து கொள்ளும் பானையின் வாயைத் துணிபோட்டுக் கட்டிவிடுங்கள். என் தாய் வந்து கேட்டால் நான் இங்கு இல்லை என்று சொல்லிவிடுங்கள் என்றான். ததிபாண்டனும் அதற்குச் சம்மதித்து அவ்வாறே

செய்தான். சற்று நேரத்தில் அங்கு வந்த யசோதை ஏ ததிபாண்டா! என் மகன், அந்த விஷமக்காரக் கண்ணன் இந்தப் பக்கம் வந்தானா
என்று மேல்மூச்சு, கீழ்மூச்சு வாங்கியபடி கேட்டாள். இல்லையே இரண்டு நாட்களாக நானும் அவனைத் தான் தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன், காணவில்லை என்றான் ததிபாண்டன். பல்லைக் கடித்தபடி,

அவனைக் கண்டுபிடிப்பது அவ்வளவு எளிதல்ல. அவனைக் கண்டால் எங்கள் வீட்டில் கொண்டு வந்து ஒப்படைத்து விடு! என்று சொன்னாள் யசோதை. தினமும் அவனைப் பின்தொடர்ந்து ஓடுவதே எனக்கு வாடிக்கை ஆகிவிட்டது என்று முணுமுணுத்தபடி அடுத்த தெருவுக்குச் சென்றாள். சிறிது நேரம் கழித்துத் தயிர்ப் பானைக்குள்

இருந்து மாமா என்ற ஒலி கேட்டது. மாமா, அம்மா போய் விட்டாளா என்று பானைக்குள்ளிருந்து கண்ணபிரான் கேட்டான். ஆமாம் அடுத்த தெருவுக்குச் சென்று விட்டாள். என்றான் ததிபாண்டன். அப்படியானால் இந்தத் துணியை அவிழ்த்து விடுங்கள் நான் வெளியே வர வேண்டும் என்றான் கண்ணன். ஆனால் ததிபாண்டனோ, நான் எது

கேட்டாலும் தருவேன் என்று நீ வாக்குக் கொடுத்தால் தான் வெளியே விடுவேன் என்று திட்டவட்டமாகக் கூறினான். உள்ளே மூச்சு முட்டுகிறது. நீ எது கேட்டாலும் தருகிறேன் வெளியே விடு என்றான் கண்ணன். ததிபாண்டன் துணியை அவிழ்த்தான். வெளியே வந்தான் கண்ணபிரான். என்ன வேண்டும் என்று ததிபாண்டனிடம்

கேட்டான். நீ ஒளிந்து கொள்ள உதவிய எனக்கும் எனது பானைக்கும் முக்தியளிக்க வேண்டும் என்று கேட்டான் ததிபாண்டன். சரி என்றான் கண்ணன். அடுத்த நிமிடம் ததிபாண்டனும் அவனது பானையும் வைகுந்தத்தை அடைந்து விட்டார்கள். ததிபாண்டன் போன்றோர்க்கும், நம்மை போன்றோர்க்கும் முக்தியடையும் மார்க்கமாக –

யோகமாக – எம்பெருமான் தானே இருந்து, முக்தி அளிப்பதால் எம்பெருமானுக்கு ‘யோக’ என்ற திருநாமம் ஏற்பட்டுள்ளது. அதுவே விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமத்தின் பதினெட்டாவது திருநாமம். அவ்வாறே ‘யோகாய நம:’ என்று தினமும் சொல்லிக் கண்ணனின் கழல்களைப் பற்றுவோம். கண்ணனே நம்மையும் வாழ்வில் உயர்த்துவான்.

சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்