ஒரு குறுநில மன்னன் இருந்தான். அவனுக்கு இறை நம்பிக்கை உண்டு. ஆனால் திடமான இறைபக்தி கிடையாது.ஒருநாள் அரச சபையில் இருந்த அனைவரையும் பார்த்து,"இறைவன் எங்கே இருக்கிறான்?"என்று கேட்டான். ஒரு மந்திரி சொன்னார்,"கடவுள் நம் அருகிலேயே இருக்கிறார். கூப்பிடும் தூரத்தில்தான் இருக்கிறார்". 
முதலையின் வாயில் தன் கால் மாட்டிக்கொண்டு மீள முடியாதபோது,
'ஆதிமூலமே' என்று யானை ஒன்று கதறி அழுது கூப்பிட்டபோது,
இறைவன் வந்து அதைக் காப்பாற்றவில்லையா? தன் மானம் பறிபோகும் நிலையில்,'கண்ணா என்னைக் காப்பாற்று' என்று திரெளபதி கூக்குரல் இட்டபோது,இறைவன் உதவிக்கு வந்து அவள் மானத்தைக்
'ஆதிமூலமே' என்று யானை ஒன்று கதறி அழுது கூப்பிட்டபோது,
இறைவன் வந்து அதைக் காப்பாற்றவில்லையா? தன் மானம் பறிபோகும் நிலையில்,'கண்ணா என்னைக் காப்பாற்று' என்று திரெளபதி கூக்குரல் இட்டபோது,இறைவன் உதவிக்கு வந்து அவள் மானத்தைக்
காக்கவில்லையா? ஆகவே இறைவனைக் கூப்பிட்டால்,கேட்கும் தூரத்தில்தான் இருக்கிறார். நீங்கள் மனம் உருகி அழைத்தால் அவர் வருவார். உங்களுக்கு வேண்டியதைச் செய்வார்"என்றார். அவர் சொல்வதில் உண்மை இருப்பதை உணர்ந்தான் மன்னன்.ஆனாலும் அவன் அதை முழுதாக அதை ஏற்றுக் கொள்ளாமல், தொடர்ந்துக் கேட்டான்.
"நீங்கள் சொல்வது சரி. ஆனாலும் ஒரு கேள்வி இருக்கிறது. துரியோதனின் சபைக்கு திரெளபதியை அவன் தம்பி துச்சாதனன் தரதரவென்று இழுத்துவந்த போது, ஏன் இறைவன் உடனே வந்து அவளைக் காக்கவில்லை?". மந்திரி பதிலுரைத்தார்,"இது கடவுளின் தவறில்லை மன்னா. தான் சொல்லியும் கேட்காமல் இழுக்கிறானே,
அப்படி என்ன செய்வான் பார்த்து விடுவோம் என்ற மனநிலையில் திரௌபதி முதலில் இருந்தாள்.அதேபோல அரச சபைக்கு வந்தவுடன், பீஷ்மர்,துரோணாச்சாரியார் போன்ற பெரியவர்களைப் பார்த்ததும், இங்கே தனக்குத் தவறு ஒன்றும் நேர்ந்துவிடாமல் அவர்கள் பார்த்துக் கொள்வார்கள் என்று துணிவுடன் இருந்தாள்.
பிறகு தன் வீரமிகுந்த கணவர்கள் ஐவரையும் அங்கேப் பார்த்தவுடன்
இவர்கள் இருக்கிறார்கள், யார் என்னை என்ன செய்துவிட முடியும்
என்ற நம்பிக்கையையும் கொண்டாள்.ஆனால் இறுதியில் எல்லாம் மோசமாகி, தன் சேலை உரியப்படும் நிலைக்கு வந்தவுடன் தன் கையால் சேலையை கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
இவர்கள் இருக்கிறார்கள், யார் என்னை என்ன செய்துவிட முடியும்
என்ற நம்பிக்கையையும் கொண்டாள்.ஆனால் இறுதியில் எல்லாம் மோசமாகி, தன் சேலை உரியப்படும் நிலைக்கு வந்தவுடன் தன் கையால் சேலையை கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
பிறகுதான் இனி யாராலும் தன்னைக் காப்பாற்ற முடியாது, இறைவடிவான கண்ணன் ஒருவனால்தான் தன்னைக் காப்பாற்றமுடியும் என்ற முடிவிற்கு மின்னலாக வந்தாள். அதற்குப் பிறகுதான்'கண்ணா! என்னைக் காப்பாற்று' என்றுக் கதறி கூக்குரல் கொடுத்தாள். கண்ணனும் அவளுடைய மானத்தைக் காத்தார்.
நம்பிக்கையுடன் அழைத்தவர் குரலுக்கு மட்டுமே இறைவன் வருவான். ஆகவே மனம் உருகி அழையுங்கள். இறைவன்
வருவான். உங்கள் பிரச்சினைகளை அவன் தீர்த்துவைப்பான்."
வருவான். உங்கள் பிரச்சினைகளை அவன் தீர்த்துவைப்பான்."
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
