Thread by @Antikor38Junior

ATATÜRK'ÜN KENDİ EL YAZISIYLA HÜRRİYET ve İNSAN TANIMI - (27.1.1930 Pazar ertesi)

"Hürriyet insanın düşündüğünü ve dilediğini başka birinin tesir ve müdahelesi olmaksızın mutlak olarak yapabilmesidir. Bu tarif hürriyet kelimesinin en geniş manasıdır.

İnsanlar bu manada hürriyete hiçbir zaman sahip olamamışlardır ve olamazlar.

Çünkü malümdur ki insan tabiatın mahlukudur. Tabiatın kendisi dahi mutlak hür değildir, kainatın kanunlarına tabidir.

Bir sebeple insan ilk önce tabiat içinde, tabiatın kanunlarına, şartlarına, sebeplerine, amillerine bağlıdır.

Mesela dünyaya gelmek veya gelmemek insanın elinde olmamıştır ve değildir.

İnsan dünyaya geldikten sonra da, daha ilk anda tabiatın ve birçok mahlukatın zebunudur(güçsüz). Himaye edilmeye, beslenmeye, büyütülmeye muhtaçtır.

İptidai insanların, tabiatın herşeyinden, gök gürültüsünden, geceden, taşan bir nehirden ve vahşi hayvanlardan ve hatta birbirlerinden korktuklarını biliyoruz.

İlk his ve düşüncesi korku olan insanın her düşünce ve dileğini mutlak surette yapmaya kalkışması düşünülemez.

İptidai insan kümelerinde ata korkusu ve nihayet büyük kabile ve kavimlerde ata korkusu yerine kaim olan Allah korkusu insanların kafalarında ve hareketlerinde hesapsız memnular(yasaklar) yaratmıştır.

Memnular ve hurafeler üzerine kurulan bir çok adetler ve ananeleri insanları düşünce ve harekette çok bağlamıştır. Düşünce ve hareket selbestisi gibi bir hak mefhumu malüm olmamıştır.

Cemaatlerin başına geçirilen adamlar cemaati Allah namına idare ederdi.

Her türlü hak ve selahiyet onlarda idi. Ferdin hakkı, hürriyeti mevzuu bahis değildi.

Buraya kadar olan mütalalarımızı şöyle bir neticeye bağlayabiliriz;

İnsan evvela tabiatın esiri idi. Semadan kuvvet ve selahiyet alan bir takım adamlara esir olmak zam oldu.

İnsan cemiyetleri büyüdükçe ve devlet haline geldikçe fertler üzerindeki sıklet(sıkıntı, bunaltı) o kadar çoğaldı.

Devletin başında bulunan adamın hakkı hudutsuz, kayıtsız ve şartsız mutlak bir kudret olarak kabul ediliyordu.

Devletin şekli imparatorluk yada cumhuriyet olsun bunun ehemmiyeti azdı.

Ferdin şahsi bir hakkı yoktu.
Baki zamanlarda insanların yapabildikleri medeniyetlerinin en yüksek devirlerinde vaziyet böyle idi.

Ferdin hakkı hükümdarın menfaatine olarak ilahi hak içindeydi.

Bir hakka istinat ederek hükümdar icrasının hürriyetine istediği gibi tasarruf edebilirdi. Bu, ferdin hakkına tecavüz sayılmazdı.
Hükümdarın kudreti için dinlerden çıkan huduttan başka bir hudut tanınmıyordu.

Hükümdarın yapmaması lazım gelen şey Allah'ın menettiği şey olacaktı.

İnsanlar fikri inkişafta ilerledikçe kendi menşeilerini daha açık düşünmeye başladılar. Yavaş yavaş onun büyüklüğünü daha iyi anlamaya ve takdir etmeye muktedir oldular.

Tabiatın herşeyden büyük ve her şey olduğu anlaşıldıkça tabiatın çocuğu olan insan kendinin de büyüklüğünü ve haysiyetini anlamaya başladı.

İşte insanlar bir idrak derecesine yükseldikten sonradır ki tabiatın insanda yarattığı bütün kabiliyetler faaliyetlerini serbest olarak yapılmak ve inkişaf etmek lazımdır.

Bu hüküm tabidir, tabiatın verdiği haktır fikrine vardılar.

Artık bundan sonra, - fert ile hükümdar ve devlet arasında hak davası ve mücadelesi- başlar.

Bu mücadele devletlerin dahili inkişaflarının tarihidir."

M.KEMAL ATATÜRK
(Prof. Afet İNAN-  M. Kemal'in el yazıları- kitabından)

KENAN ÖZEK