Thread by @Avestajam1

دوستى پرسيده سال ٦٧ چطور يادت مياد؟
سال ٦٤ اول ابتدايى را شروع كردم. به اصرار پدر مادرم همزمان در كلاسهاى جزو عم شركت كردم. براى همين سه سال بعد وقتى شنيدم فضانوردى قرآن را به فضا برده است در پوست خود نميگنجيدم 🤦🏻‍♂️ ١

https://twitter.com/Avestajam1/status/1435822684567490565

هم بابام و هم مادرم دوست نداشتند سر و كارم با مسجد باشد. آشنايى داشتيم كه از شاگردان آخوند شريعتمدارى بود و از او اجازه اجتهاد داشت. ولى بعد از انقلاب با اينكه خلع لباس نشده بود ولى از سهم امام هم چيزى نصيبش نميشد. تنها راه درآمدش از آموزش قران و جلسات تفسير نهج البلاغه بود. ٢

جالب اينكه جلسات ما هم مختلط بود:) وقتى سال ٦٩ براى مسابقه در مسجد ثبت نام كردم، مورد تمسخر كسانى قرار گرفتم كه صبح تا شب در مسجد محل علاوه بر حفظ جزو عم به هر كار ديگرى هم دست ميزدند. علت آن هم نحوه پوشش و موهاى بلند من بود كه هميشه و در تمامى مقاطع تحصيلى برايم مشكل ساز ميشد. ٣

با اين همه در حفظ قرآن نفر دوم و در ترتيل نفر چهارم ايران شدم و از ريئس ستاد نماز كه آن موقع قرائتى بود جايزه گرفتم. وقتى براى دريافت جايزه رفتم قرائتى از ديدن من چشاش گرد شد. چرا كه شلوارى كه به پا داشتم شلوار «ايزى» بود ٤

( اون سالها و پيش از آن در تبريز به شلوار جين شلوار ايزى ميگفتند اطلاع ندارم در ساير شهرها چه نامى داشت بايد از رخت السلطنه @saharmehregan جويا شوم). اين جايزه در حالى نصيب من شده بود كه پايم را به مسجد نگذاشته بودم:) ٤

جالب تَر اينكه اولين داستان اروتيك زندگى من مربوط است به سوره حضرت يوسف. چرا كه دوست داشتم علاوه بر حفظ آيات معنى آنها را هم بدانم. در آينده از يوسف و زليخا خواهم نوشت :)