Thread by @matinkh_fa

آدمهای matched و آدمهای mismatched

این دسته‌بندی‌ایه که «مالکم گلَدوِل» از زبون بدن آدمها در بیان احساساتشون داره. میگه بعضیا فرم صورت و زبون بدنشون دقیقا همون چیزیه که احساس می‌کنن (آدمهای matched) ولی خیلی‌ها هم هستن که زبون بدنشون لزوما نشون دهنده‌ی احساس‌شون نیست. /۱

تو برنامه‌های تلویزیونی، مثل فرندز، بازیگرها همیشه matched هستن. اگه صدا رو قطع هم بکنیم، میتونیم بفهمیم کجا فیبی کلافه است، کی راس سردرگمه، یا... این برنامه‌های تلویزیونی بدآموزی دارن، چون به ما این تصور رو میدن که آدمها رو میشه اینطوری درک کرد. /۲

خیلی‌ها زبون بدن متفاوتی دارن و با اون چیزی که در تلویزیون می‌بینیم فرق می‌کنن (mismatched)

توجه کردن به ظاهر آدمها برای اعتماد کردن یا نکردن، خطای زیادی داره. یکی ممکنه خیلی خوب نقش بازی کنه یا یکی دیگه ممکنه حسش رو درست با زبون بدنش نشون نده. /۳

خودش میگه وقتی میخواد کسی رو استخدام کنه، بصورت رو در رو باهاش مصاحبه نمیکنه. چون اونطوری نظرش به افرادی بیشتر جلب میشه که matched هستن (غالبا افراد برونگرا) و توانایی‌های اصلی در درجه دوم قرار می‌گیرن. سعی میکنه آدمها رو از حرفها و نوشته‌هاشون بشناسه. /۴

اگه درونگرا باشید، در خیلی مواقع ازتون می‌پرسن چرا "به اندازه کافی" هیجان نداری، درحالیکه داره به شما کاملا هم خوش می‌گذره! انگار فقط یه تعداد کمی هستن که درک می‌کنن همه لزوما matched نیستن و اکثرا در نگاه اول دچار قضاوت زودهنگام میشن. /۵

اگه درونگرا هستین، شاید بعضی وقتها مجبور شدین یکم در حالت چهره یا بیان احساساتتون اغراق کنید تا جلوی سوبرداشت‌ها رو بگیرین، ولی در آخر روز احساس می‌کنید "چقدر من فیک بودم" و از این رفتار خسته میشید. /۶

نویسنده هم خودش درونگراست و احتمالا برای اون هم این موارد دغدغه بوده که کتاب Talking to Strangers رو نوشته - که شاید قضاوت ما نسبت به ظاهر بقیه اصلاح بشه. باید کتاب جالبی باشه. با نکاتی که تو مصاحبه‌هاش گفت (بجز یه مورد) بطور کلی موافقم. اضافه کنم به لیستم که بخونمش. /۷ و پایان